مطالعه تاریخچه آنفولانزای ۱۹۱۸، در مورد چگونگی شرایط مردم در دوران قرنطینه و پس از آن اطلاعات مفیدی به ما ارائه می‌دهد. کارشناسان می‌گویند، با توجه به اینکه دولت‌ها در حال کاهش فشار قرنطینه و بازگشایی مراکز پر تردد هستند، به نظرمی رسد نحوه برخورد با COVID-۱۹ بی شباهت به نحوه برخورد با آنفولانزای اسپانیایی نیست.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب به نقل از سی ان بی سی، سیاست گذاران باید به درس‌هایی که از بیماری همه گیر آنفولانزای اسپانیا در سال ۱۹۱۸ و پیامد‌های احتمالی کشنده از بین بردن محدودیت‌های فاصله، توجه کنند.
کریستوفر مک کایتن نیکولز، استادیار تاریخ دانشگاه ایالتی اورگان در این خصوص گفت: «این یکی از آن لحظه‌های نادری است که مورخان می‌توانند کم و بیش موافق باشند که درس‌هایی وجود دارد که می‌توانید بیاموزید. درس‌هایی که کاملاً ساده و قابل استفاده است.»
بیش از ۱۰۰ سال پیش، به اصطلاح آنفولانزای اسپانیایی مسئول کشته شدن حداقل ۵۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان شامل ۵۵ هزار نفر در کانادا و ۶۷۵ هزار نفر در ایالات متحده آمریکا بود. از جمله بسیاری از افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال. این ویروس همچنین در موج‌های مختلفی رخ داد، موج دوم در پاییز ۱۹۱۸ کشنده‌ترین بخش را شامل می‌شد.
نیکولز گفت: «در آن موج مهلک زمان کافی وجود داشت که رویه‌های خود را اصلاح کرده و در مورد سیاست‌های بهداشت عمومی، بازگشایی سازمان‌ها و بسته شدن آن‌ها و همه این موارد فکر شود. اکنون زمان آن است که این درس‌ها را بیاموزیم و به همین دلیل است که بی توجهی به این درس‌ها بسیار مرگبار است؛ بنابراین من می‌خواهم که امروز آن درس‌ها را بیاموزیم.»
در آن زمان، در کانادا، ایالات متحده و در سراسر جهان، برخی محدودیت‌ها در تلاش برای جلوگیری از شیوع این بیماری اعمال شد. این اقدامات شامل تعطیلی اجتماعات عمومی، تعطیلی مدارس و تئاتر‌ها و ممنوعیت خدمات مذهبی بود. در برخی جوامع نیز پوشیدن ماسک اجباری شد.
جان باری، نویسنده کتاب «آنفولانزای بزرگ: داستان کشنده‌ترین بیماری همه گیر در تاریخ» می‌گوید که بسیاری از شهر‌ها پس از آن سعی کردند خیلی زود بازگشایی شوند و او می‌ترسد که سیاستگذاران امروز نیز همین اشتباهات را تکرار کنند. وی گفت: «من نقل قول [فیلسوف آلمانی جورج ویلهلم فردریش]هگل را به یاد می‌آورم که گفته: آنچه ما از تاریخ می‌آموزیم این است که ما چیزی از تاریخ نمی‌آموزیم.»
باری گفت که وی به ویژه نگران است که شهر‌ها و ایالت‌هایی که در حال بازگشت به حال عادی هستند، همچنان روند افزایشی ابتلا را گزارش می‌کنند.
نانسی بریستو، استاد تاریخ در دانشگاه Puget Sound و مورخ گفت: «مانند امروز، مردم در زمان آنفولانزای ۱۹۱۸ تمایل داشتند هر چه سریعتر به سمت بازگشایی مراکزی بروند که بسته شده بودند. البته برخی از شهر‌ها سعی کردند به آرامی پیش بروند. اما در کمال تعجب، افتتاحیه سالن‌های سینما، افتتاح برخی کلیسا‌ها و مواردی مشابه به سرعت انجام شد.»
وی گفت: «آن‌ها درباره اثرات قرنطینه و فاصله اجتماعی در سال ۱۹۱۸ اطلاعات زیادی نداشتند، چون اطلاعات امروزی را در اختیار نداشتند، بنابراین ما این مزیت را داریم و می‌توانیم کاری متفاوت انجام دهیم.»
