سرویس تاریخ «انتخاب»؛ صبح با مشاور و رفقا در لوایح مباحثه کردیم و از سکوت وثوق الدوله باز حیرت نمودیم. ضمنا از بابت پلتیک دولت سرگردانیم و اگر بنا شد کنفرانس به حرف ما گوش بدهد و البته آن وقت اعتراضاتی به ما خواهد شد از این که کارهای خودمان را اصلاح نمی کنیم و شاید سوال بشود که شما این همه ادعا داردید چه می خواهید بکنید جواب نمی دانیم چه بدهیم. باری درد بی درمان است. قرار نوشتن آخرین تلگراف هم شد.بعد از ظهر قدری کار کردیم و دسته بندی پاریسیان را برای عید ژاندارک تماشا کردیم که از خیابان اپرا آمده به طرف مجسمه ژاندارک رفتند و گل می بردند و آواز می خواندند و موزیک می زدند. بیشتر شاگردان مدارس و مجامع و هیئت ها بودند.
عصر مهدی خان برادر ناصرالملک بر حسب وعده با پسرش آمده، من و میرزا حسین خان را به بوا دوبولن برد و در پرکاتلان شم خورده مراجعت کردیم. چهار نفری متجاوز از سیصد فرانک شد، اما خیلی خوب و با صفا بود. مهدی خان آدم فقیر خوبی است اما شعوری ندارد.
