شهر شال از توابع شهرستان بوئین زهرا در قزوین، جزو معدود مناطقی است که از گذشته دارای کارگاه‌های تولید، پخش و عرضه آجر بوده و هم اکنون نیز روند تولید آجرهای مرغوب همچنان با انگیزه توسط کوره داران ادامه دارد؛ بناهای امروزی که ساخته می‌شوند از برکت تلاش و اراده کوره‌دارانی است که روز و شب در گرماهای طاقت‌فرسا تلاش می‌کنند. کارگران کوره‌های آجر پزی مردمانی سخت کوش هستند که در میان خاک و آتش، مصالح ساخت و ساز بناها و برج های عظیم در کلان شهرها را تولید می‌کنند. در این میان کودکانشان نیز همپای دیگر اعضای خانواده مشغول می‌شوند. آنها در فضای سخت و زیان آور کارگاه‌های آجرپزی، رویاهای خود را در میان خشت‌های جستجو می‌کنند. شریفه دختر ۱۱ ساله افغان به همراه ۱۰ خواهر و برادر خود در این کوره مشغول به فعالیت‌اند، پروانه، شکرانه، خدیجه، سحر، سید عباس و امیرعباس کودکان ۲ تا ۸ ساله‌ای هستند که در این کوره مشغول به کار هستند، در حالیکه دختران همسن آنها با عروسک‌ها و لباس‌های صورتی از دختر بودنشان لذت می‌برند، آنها از اینکه دختر به دنیا آمدند ناراحت هستند و فکر می‌کنند اگر پسر بودند می‌توانستند زندگی بهتری داشته باشند، چرا که مادر و پدرشان معتقد هستند که دختران جز کار کردن و ازدواج حق دیگری در زندگی ندارند.
