بقای نسل آدمی با دخترزایی

امیر محمدی: قحطی به پدیده «دخترزایی» دامن می زند.
پژوهش های تازه از آن حکایت دارد هنگام قحطی و خشکسالی، بارداری ها بیشتر به تولد دختران منجر می شود.
شیگ سونگ، جامعه شناس و متخصص مسائل جمعیتی در دانشگاه نیویورک با مطالعه الگوهای زاد و ولد در جریان یکی از شدیدترین خشکسالی های عصر کنونی به نتایج جالب توجهی دست یافته است.
پس از بررسی اطلاعات مربوط به 300 هزار زن چینی که از سپتامبر 1929 تا ژولای 1982 نوزادی به دنیا آورده اند این جمعیت شناس دریافت در بازه زمانی مورد مطالعه، کاهش چشمگیری در تولد پسرها اتفاق افتاده است. شواهد حاکی از آن است در جریان شدیدترین قحطی چین که بین سال های 1958 تا 1961 روی داده، «پسرزایی» کاهش آشکاری داشته است.
بر پایه شواهد پژوهشی، کمبود غذا در آن دوره به اندازه ای شدید بوده که حدود 30 میلیون نفر در نتیجه آن جان باخته اند.
شیگ سونگ در پژوهش های خود دریافت در آوریل 1960 در برابر هر 109 پسر 100 دختر متولد شده اند. اما دو سال پس از آن این نسبت دگرگون شده و در برابر هر 100 دختر تنها 104 پسر به دنیا آمده است.
یافته های پژوهشی این جامعه شناس فرضیه «تعدیل نرخ جنسیتی» را تأیید می کند. بر پایه این فرضیه که از سوی چند دانشمند ارائه شده، بدن زنان در برابر شرایط زیست محیطی واکنش نشان می دهد.
مردانی که تغذیه مناسبی ندارند در مقایسه با زنانی که دچار شرایط مشابهی هستند، صاحب فرزندانی کمتری می شوند. این تغییر با کاهش شمار تولد نوزادان پسر هنگام قحطی و خشکسالی خودنمایی می کند.
سونگ بر این باور است روند پدیدار شدن واکنش های زیستی حدود یک سال به طول می انجامد.
مطالعات این دانشمند بر پایه اطلاعات پرسشنامه هایی استوار است که برای زنان ارسال شد. جامعه آماری زنان شرکت کننده در این پژوهش باید جنسیت فرزندان خود را به خاطر آورده و ثبت می کردند.
شیگ سونگ امکان انتخاب جنسیت فرزند را دور ذهن می داند زیرا در آن هنگام فناوری فراصوتی «سونوگرافی» هنوز در دسترس نبوده است.
گفته می شود قحطی شدید در چین در پی جنبش «جهش بزرگ رو به پیش» اتفاق افتاد که به دستور مائو در دهه های 1950 و 1960 میلادی در این کشور به اجرا در آمد.
چین با سودای جهش میزان تولید فولاد برای پیشبرد انقلاب صنعتی، کشاورزی را قربانی کرد که پیامدهای غم انگیز و فاجعه باری به دنبال داشت.