بارداری، علایم ام اس را به تعویق می‌اندازد

 یک گروه بین‌المللی از محققان با سرپرستی محققان دانشگاه موناش واقع در استرالیا دریافتند؛ بارداری می‌تواند علایم بیماری ام اس را بیش از سه سال به تعویق بیندازد.

به گزارش  پایگاه خبری ساینس، این تحقیقات با استفاده از بانک اطلاعاتی MSBase که دربرگیرنده اطلاعات بیش از ۷۰ هزار بیمار مبتلا به ام اس در ۳۵ کشور جهان است، انجام پذیرفت. این بانک اطلاعاتی از ۲۰ سال قبل در دانشگاه موناش راه‌اندازی شده است. در این تحقیقات ۳۶۰۰ زن مبتلا به ام اس که اطلاعات آن‌ها در MSBase ثبت شده و به چهار کلینیک واقع در ۲ کشور جمهوری چک و استرالیا مراجعه داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند.
در نتیجه این تحقیقات مشخص شد؛ زنانی که هنگام تشخیص ام اس باردار بودند، در مقایسه با زنانی که باردارنبودند، به طور متوسط ۳.۳ سال دیرتر علایم این بیماری را نشان دادند. این وضعیت در خصوص زنانی که نوزاد خود را به دنیا آورده بودند نیز صادق بود و میانگین تاخیر در بروز علایم ام اس در این زنان به ۳.۴ سال می‌رسید.

به اعتقاد محققان بارداری می‌تواند موجب کاهش فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی شود که یکی از عوامل بلندمدت ابتلا به ام اس محسوب می‌شود. همچنین محققان این فرضیه را مطرح کردند که بارداری با تغییر دی ان ای مادران می‌تواند موجب کندی پیشرفت ام اس شود.

اکنون محققان در تلاشند تا با جذب سرمایه بیشتر بتوانند تحقیقات خود را ادامه داده و این نظریات را به اثبات برسانند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی‌ (CNS ) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را مورد هدف قرار می‌دهد؛ ولی در بیماری‌های خود ایمنی، به اشتباه بافت‌های نرمال از بین می‌روند.

در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.
زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.

بیماری MS انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
- ام اس پیشرونده مقدماتی
در این نوع، نشانه‌های بیماری به طور پیوسته از زمان تشخیص بیماری سیر صعودی دارند. حمله‌ها مشخص نیستند و هیچ علامت بهبودی وجود ندارد. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از بیماران، به این نوع از بیماری مبتلا می‌شوند. معمولا بیماری ام اس در افرادی که این مرحله را تجربه می‌کنند، دیر و در حدود ۴۰ سالگی تشخیص داده می‌شود.

- نوع عودکننده – فروکش کننده
حدود ۹۰ درصد از بیماران، به این نوع مبتلا هستند. معمولا نشانه‌های اولیه بیماری در این افراد، در اوایل بیست سالگی دیده می‌شود. پس از آن در دوره‌های مختلف، بیماری عود می‌کند و در بین دوره‌ها، بیمار بهبودی نسبی دارد. معمولا بیمارانی که به این نوع مبتلا هستند، وارد مرحله دیگری از بیماری به نام پیشرونده ثانویه می‌ شوند.

- ام اس پیشرونده ثانویه
در این نوع، علایم بیماری به طور پیوسته سال‌ها وجود دارد و هیچ عود یا بهبودی حاصل نمی‌شود. معمولا این حالت ۱۰ تا ۲۰ سال پس از تشخیص بیماری اتفاق می‌افتد. این نوع از بیماری معمولا منجر به از کار افتادگی بیماران می‌شود.

• نوع پیشرونده عودکننده
  این نوع از بیماری بسیار نادر است و در آن بیماری در دوره‌های مشخص عود می‌کند و از یک حمله تا حمله بعدی، نشانه‌های بیماری شدیدتر می‌شود. حدود ۵ درصد از افراد به این نوع از بیماری مبتلا هستند.
  در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند.
  گزارش کامل این تحقیقات در نشریه JAMA Neurology منتشر شده است.ایرنا