الاخبار، چاپ بیروت نوشت: با فوت صباح الاحمد الجابر الصباح، امیر کویت، انتظار می‌رود که این کشور بر همان اصول سیاسی پایبند بماند، که توسط شیخ دیپلمات آن، طرح ریزی شده بود. به دنبال فوت امیری که سیاستی کاملا مستقل از همتایانش در حاشیه خلیج فارس اتخاذ نموده بود، حکومت به شکلی مسالمت آمیز به نواف احمد الصباح، ولی عهد او رسید.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: فوت امیر ۹۱ ساله کویت در زمانی حساس اتفاق افتاد، چه در سطح داخلی، که این امیرنشین از بحران‌های پی در پی به دلیل کرونا رنج می‌برد و چه در سطح منطقه‌ای و بین المللی، که با عادی سازی امارات و بحرین با اسرائیل مواجه است و علیرغم فشار‌های زیادی که به آن وارد می‌شود، از پیوستن به آن‌ها در این مسیر خودداری می‌کند. با فوت امیر کویت، بعنوان مهندس سیاست خارجی آن، نگاه‌ها به سمت، ولی عهد ۸۳ ساله او منعطف شده است.
امیر جدید کویت، پیش از این در مناصب امنیتی مهمی مسئولیت داشت، تا آنجا که به عنوان «پدر معنوی امنیت و استقرار» شناخته شد. وی فعالیت خود را از نیم قرن پیش آغاز کرد و مهمترین منصب او، رهبری وزارت دفاع کویت، در زمان جنگ عراق بود. امیر جدید، به همین منوال در مناصب مختلف حکومتی بود، تا اینکه به ولایت عهدی منصوب شد و همزمان با سفر صباح الاحمد الجابر الصباح به آمریکا برای درمان، ولی عهد او عهده دار بخشی از مسئولیت‌های امیر، در اداره امور کشور شد.
نواف حکومت را در مرحله‌ای بسیار حساس بر عهده گرفته است، که در آن تنش‌های منطقه‌ای بین ایران و عربستان به اوج خود رسیده و منطقه خلیج فارس به دلیل تحریم سه جانبه عربستان، امارات و بحرین علیه قطر، در شرایط بحرانی به سر می‌برد. علاوه بر اینکه قطار عادی سازی در منطقه به همت ابوظبی و منامه به حرکت درآمده است. با این حال، انتظار می‌رود که امیر جدید از سیاست امیر پیشین که بر اساس وساطت و میانجی گری بین دولت‌های عربی استوار بود، تبعیت کند. در نتیجه سیاست رهبر سابق کویت، یک دیپلماسی متوازن در منطقه‌ای همواره شعله ور، ایجاد شد، چرا که صباح به دنبال تحقق نوعی توازن در روابط با همسایگان خود بود، پس روابط کویت با عربستان را مستحکم کرده، رابطه با عراق را از سر گرفت و مذاکره با ایران را حفظ کرد. سیاست موفق کویت، نتیجه تجربه چند ساله او در زمینه دیپلماسی و سیاست در دوره امرای پیشین، جابر الصباح و سعد الصباح است. وی در دوره فعالیتش بعنوان وزیر، واسطه قابل اعتمادی برای دولت‌های منطقه‌ای و جامعه بین الملل بود. همچنین، بعید است که در دوره امیر جدید، سیاست نفت یا استراتژی سرمایه گذاری آن، در قالب یکی از بزرگترین صندوق‌های سرمایه در جهان، تغییر کند. سیاست نفتی کویت توسط شورای عالی این کشور تعیین می‌شود، که اعضای آن از سوی امیر مشخص می‌شوند.
از این پس، عملیات انتخاب، ولی عهد و نخست وزیر جدید توسط امیر نواف، به دقت مورد توجه قرار می‌گیرد، بویژه آنکه در شرایط فعلی و به دلیل شیوع کرونا، کویت در معرض فشار‌های مالی زیادی است.
الاخبار، چاپ بیروت نوشت: با فوت صباح الاحمد الجابر الصباح، امیر کویت، انتظار می‌رود که این کشور بر همان اصول سیاسی پایبند بماند، که توسط شیخ دیپلمات آن، طرح ریزی شده بود. به دنبال فوت امیری که سیاستی کاملا مستقل از همتایانش در حاشیه خلیج فارس اتخاذ نموده بود، حکومت به شکلی مسالمت آمیز به نواف احمد الصباح، ولی عهد او رسید.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: فوت امیر ۹۱ ساله کویت در زمانی حساس اتفاق افتاد، چه در سطح داخلی، که این امیرنشین از بحران‌های پی در پی به دلیل کرونا رنج می‌برد و چه در سطح منطقه‌ای و بین المللی، که با عادی سازی امارات و بحرین با اسرائیل مواجه است و علیرغم فشار‌های زیادی که به آن وارد می‌شود، از پیوستن به آن‌ها در این مسیر خودداری می‌کند. با فوت امیر کویت، بعنوان مهندس سیاست خارجی آن، نگاه‌ها به سمت، ولی عهد ۸۳ ساله او منعطف شده است.
امیر جدید کویت، پیش از این در مناصب امنیتی مهمی مسئولیت داشت، تا آنجا که به عنوان «پدر معنوی امنیت و استقرار» شناخته شد. وی فعالیت خود را از نیم قرن پیش آغاز کرد و مهمترین منصب او، رهبری وزارت دفاع کویت، در زمان جنگ عراق بود. امیر جدید، به همین منوال در مناصب مختلف حکومتی بود، تا اینکه به ولایت عهدی منصوب شد و همزمان با سفر صباح الاحمد الجابر الصباح به آمریکا برای درمان، ولی عهد او عهده دار بخشی از مسئولیت‌های امیر، در اداره امور کشور شد.
نواف حکومت را در مرحله‌ای بسیار حساس بر عهده گرفته است، که در آن تنش‌های منطقه‌ای بین ایران و عربستان به اوج خود رسیده و منطقه خلیج فارس به دلیل تحریم سه جانبه عربستان، امارات و بحرین علیه قطر، در شرایط بحرانی به سر می‌برد. علاوه بر اینکه قطار عادی سازی در منطقه به همت ابوظبی و منامه به حرکت درآمده است. با این حال، انتظار می‌رود که امیر جدید از سیاست امیر پیشین که بر اساس وساطت و میانجی گری بین دولت‌های عربی استوار بود، تبعیت کند. در نتیجه سیاست رهبر سابق کویت، یک دیپلماسی متوازن در منطقه‌ای همواره شعله ور، ایجاد شد، چرا که صباح به دنبال تحقق نوعی توازن در روابط با همسایگان خود بود، پس روابط کویت با عربستان را مستحکم کرده، رابطه با عراق را از سر گرفت و مذاکره با ایران را حفظ کرد. سیاست موفق کویت، نتیجه تجربه چند ساله او در زمینه دیپلماسی و سیاست در دوره امرای پیشین، جابر الصباح و سعد الصباح است. وی در دوره فعالیتش بعنوان وزیر، واسطه قابل اعتمادی برای دولت‌های منطقه‌ای و جامعه بین الملل بود. همچنین، بعید است که در دوره امیر جدید، سیاست نفت یا استراتژی سرمایه گذاری آن، در قالب یکی از بزرگترین صندوق‌های سرمایه در جهان، تغییر کند. سیاست نفتی کویت توسط شورای عالی این کشور تعیین می‌شود، که اعضای آن از سوی امیر مشخص می‌شوند.
از این پس، عملیات انتخاب، ولی عهد و نخست وزیر جدید توسط امیر نواف، به دقت مورد توجه قرار می‌گیرد، بویژه آنکه در شرایط فعلی و به دلیل شیوع کرونا، کویت در معرض فشار‌های مالی زیادی است.
