arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۵۷۸۹۵۲
تاریخ انتشار: ۰۰ : ۱۱ - ۱۹ مهر ۱۳۹۹

‏برای دماوند آواز ایران

کامران کرمی: جایگاه استاد شجریان در تاریخ موسیقی ایران، سترگ و بر بلندای قله است و بیهوده نیست که استاد فریدون مشیری او را دماوند آواز ایران نام نهادند. هنر آواز استاد از برجستگی و صلابت خاصی در نزد دوستداران برخوردار است و مریدانش نیز دل در غم صوت داوودی او داشته و دارند
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

‏برای دماوند آواز ایران

کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست...

کامران کرمی:صدایش غم زمان است و فریاد عصیان، طنین روزگار است و خروش از ناروزگار. با "بیداد" و "زمستان" روزهای تلخ­مان را آواز خواند و اندک شادی هایمان را نغمه "آهنگ وفا" و "یاد ایام" داد. دریغ و درد که نامرادی بخت، مانع از همراهی او تا خانه دوست شد... "تو را ز کنگره عرش می زنند صفیر/ ندانمت که در این دامگه چه افتاده ست".

سخن از مقام هنری و جایگاه اجتماعی استاد شجریان کاری است بس سترگ و به گفته استاد پرویز ناتل خانلری "مگسی کجا تواند که بیفکند عقابی". اما از باب پاسداشت و شکرانه نعمتِ نغمات خسرو آواز ایران و از میان یکی از خیل عظیم دوستدارانش، دلنوشته ای را در تجلیل از نوای آسمانی سیاوش زمان که همواره دمسازم بوده تقدیم می­کنم، اگرچه نیک می دانم "قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز / ورای حد تقریر است شرح آرزومندی".

جایگاه استاد شجریان در تاریخ موسیقی ایران، سترگ و بر بلندای قله است و بیهوده نیست که استاد فریدون مشیری او را دماوند آواز ایران نام نهادند. هنر آواز استاد از برجستگی و صلابت خاصی در نزد دوستداران برخوردار است و مریدانش نیز دل در غم صوت داوودی او داشته و دارند. اهل فن نیز همواره بر وسعت حنجره و ابداعات و شگردهای آوازی او صحه گذاشته و صدایش را متر و معیار آواز برشمرده اند. این جایگاه که در وهله اول بهره مند از یک استعداد و گوهر ذاتی است و برآمده از هزارتوهای فرهنگ و تاریخ این سرزمین است، با دهه ها تمرین و ممارست و شناخت دقیق از نواها و آواهای کهن و نو، تراش و صیقل خورده و بر گوش و جان مخاطب خوش نشسته است... گوشم به راه تا که خبر می دهد ز دوست / صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم.

بعد دیگری از این بر بام ایستادن که همان وجه اجتماعی یک هنرمند است، از مردم بودن، در میان مردم بودن و برای مردم بودن است. مخاطب جان های آزاد بودن راهی بس دشوار است که حصول آن جز با عطر درونی و صداقت هنرمند، به مهر مردمان پیوند نمی خورد، آنجا که هنرمند از مال و جان و جهان خود می گذرد و همراه و همگام مردمان نغمه جور صیاد سر می دهد... غلام همتِ آنم که زیر چرخ کبود / ز هر چه رنگِ تعلق پذیرد آزاد است...

دریغا تهی از تو ایران ‌زمین

‏برای دماوند آواز ایران

کامران کرمی: روزنامه نگار

 

نظرات بینندگان