غلامرضا بنی اسدی: منشاء واحد، راه واحد و هدف واحد می‌آفریند و ما "منشاء واحد" داریم که دین است و آن را "اسلام" می‌خوانیم. در هندسه سلامت آفرینِ اسلام است که همه با یک اذان به سوی یک خدا و قبله و به وسیله یک پیامبر دعوت می‌شویم، این همان خط نورانی است که از مبدا تا مقصد ادامه می‌یابد. از این آغاز تا آن انجام هم کتاب واحدی هم داریم که برای همیشه نقشه راه زندگی است.
اولیای الهی هم ما را بر همین هندسه به حرکت فرامی خوانند و این یعنی هم هدفمان یکی است و هم سرنوشت، خط‌های حیاتمان را به یک قلم نوشته است. تقدیری چنین البته اقتضایی به نام وحدت دارد. وحدت نه به معنای دست شستن از باور‌های خود و" به این همانی" تبدیل شدن، بلکه به معنای داشتن هدف واحد که تعالی انسان به ترازِاسلام است و زیستن ذیل پرچم کلمه «ا... هی العلیا»، همه ما را به «خدمت زیر پرچم» فرامی خواند. ما نیز باید این تکلیف را به درستی درک کنیم؛ آن وقت خواهیم توانست در عین تکثر به وحدت برسیم. خ
واهیم توانست با حفظ رسم الخط فکری خود، کلمات یک کتاب شویم و در دنیای بی حسابی که حاصل جمع زور‌ها و زر‌ها و تزویرهاست، راهی درست بر اساس کتاب پیدا کنیم و از دل بیداد و تباهی، صراط مستقیم رستگاری را روشن‌تر از همیشه در پیش گیریم. این همراهی در نقشه راه «واعتصموا بحبل ا... جمیعا و لاتفرقوا» است که عمق راهبردی مکتب نبوت و ولایت را فراتر از مرز‌های جغرافیایی، تا جان‌های پاک و تابناک می‌برد که می‌توانند جهان را روشنی بخشند. تأکید اسلام بر این هم‌گرایی نیز بر این اساس می‌تواند باشد که با هم افزایی توان هامان زودتر می‌توانیم به مقصد برسیم؛ همان مقصدی که نبی خدا نشان داد و اهل بیت و اولیای خدا و حکیمان و دانایان مومن در همیشه اعصار نیز ما را به همان کعبه مقصود می‌خوانند؛ کعبه‌ای که همه مسلمانان از همه مذاهب گرد آن طواف می‌کنند. البته برای وحدت، معنایی ملی هم می‌توان تعریف کرد و درس گرفته از آیه شریفه «واعتصموا بحبل ا...» و آحاد جامعه اسلامی را هم به وحدتی چنین پای استقلال کشور و ارزش‌های انقلاب فراخواند.
یعنی افراد را از هر حزب و جناح و جریاناتی که در بستر انقلاب شکل یافته و بر همان باورند دعوت کرد که همه ظرفیت خود را پای کار پیشرفت کشور بیاورند و در رفع موانع و حل مشکلات، بازو به بازوی هم دهند. اختلاف سلیقه و دیدگاه را هم چنان تعریف کنند که ذیل عنوان «اختلاف امتی رحمة» تفسیر شود و آمدوشدهایشان برای توسعه رحمت باشد، نه اینکه خدای نکرده اختلاف را میدان نقمت و قربانی کردن اصول پای فروع کنند.
توجه داریم که دشمن به هر کلمه و اشاره تیغ می‌سازد تا در جانمان فرو کند. تسهیل کار او با دمیدن در کوره اختلاف نه تنها دیوانگی است، که اصولا رفتاری ضدانقلابی وضد ملی و در ستیز با آموزه‌های دینی نیز هست. باید با حرمت نهادن به دیدگاه‌های یکدیگر، حریم ایران و انقلاب و نظام را برج و بارو باشیم که تیر‌های دشمن را به جان کشیم تا ایران بماند و انقلاب بماند و تعالی، روزی همه مردمان کشور شهیدان شود. اگر گرم کنار هم بنشینیم و توان‌ها مان را -اگر حتی به اندازه نفس‌های خسته مان باشد- به همدلی ضریب بدهیم قطا خواهیم توانست زمستان تلخ تحریم و مصائب را پشت سر بگذاریم که زمستان هرچند تلخ و سرد و سیاه، ناگزیر و به جبر زمان، رفتنی است.
ما می‌توانیم تا برآمدن بهار در آرامش بمانیم اگر کنار هم باشیم، اما اگر به اختلاف، ترک در دیوار‌های خانه- بخوانید وحدت ملی- زنیم، زمستان سوز خویش را تیر خواهد کرد و به داخل خواهد فرستاد و هزارگان مان را به صدگان و آن را به ده گان و آن را نیز به یکان تبدیل خواهد کرد و یکان به یکان مان را خواهد کشت! مراقب ترک‌های احتمالی که برخی افراد به عمد یا سهو می‌خواهند ایجاد کنند باشیم که هنوز زمستان تحریم و دشمنی برجاست.
غلامرضا بنی اسدی: روزنامه‌نگار
