روزنامه نیویورک تایمز روز یکشنبه در نوشتاری با طرح پرسشی در باره علت هراس جمهوری خواهان آمریکا از بالا بودن شمار رای دهندگان، به بررسی چرایی نگرانی گسترده این حزب و دونالد ترامپ رئیس جمهوری در انتخابات سوم نوامبر (۱۳ آبان ماه) از حضور گسترده مردم در رای گیری ها، پرداخته است.
به گزارش ایرنا؛ شوری سردبیری این روزنامه آمریکایی نوشته است: تا اوایل یکشنبه و در حالی که هنوز ۲ روز به موعد اصلی و پایانی برگزاری انتخابات باقی مانده، بیش از ۹۲ میلیون شهروند واجد شرایط آمریکا به صورت حضوری یا غیرحضوری رای داده اند که حدود ۶۲ درصد شمار کل شهروندانی می شود که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ رای داده اند.
این آمار در میانه همه گیری جهانی ویروس کرونا که جان حدود ۲۵۰ هزار آمریکایی را گرفته، اقتصاد این کشور را فلج و روند برگزاری انتخابات در ایالت ها را دشوار کرده، عالی است، زیرا نگرانی های قابل قبول و منطقی وجود داشت که بسیاری از شهروندان اصلا در انتخابات شرکت نکنند، اما آماری که تاکنون منتشر شده، نشانگر بی سابقه بودن میزان مشارکت در این انتخابات است.
این در حالی است که سطح مشارکت شهروندان ایالات متحده در انتخابات در چندین دهه گذشته، برای یک کشور مدعی دمکراسی نوین، به میزان ناراحت کننده ای اندک بود، به گونه ای که در بهترین شرایط بیش از یک سوم رای دهندگان واجد شرایط در انتخابات شرکت نمی کردند و در بدترین حالت این آمار ممکن بود به دو سوم نزدیک شود.
عامل حضور نیافتن مداوم شهروندان آمریکا در انتخابات این بود که این امر از نظر بسیاری از آنان، گزینه بود و به علت سرخوردگی از عملکرد دولت، تصور می کردند که آرایشان اهمیتی ندارد و در هر شرایطی نظرهایشان برای سیاستمداران مهم نیست.
مانع اصلی برای بسیاری دیگر از شهروندان، نیروی بازدارنده دیوانسالاری بود. برای نمونه در نیویورک، شورایی ناتوان، بدون شایستگی و سودجو، چندین دهه ادای دمکراسی را در می آورد، به گونه ای که تنها در چند سال گذشته، ده ها هزار رای غیرحضوری و غیابی شهروندان به نشانی های نادرست فرستاده شد و نام صدها هزار رای دهنده به صورت نادرست از فهرست افراد واجد شرایط حذف شد. شهروندان نیویورک تنها در چند روز گذشته وادار شدند برای رای دادن، چهار یا پنج ساعت در صف بایستند.
تنها گروهی که در سطح سراسری و کشوری، رای دادن را برای شهروندان اگر نه غیرممکن، بلکه دشوارتر می سازد، حزب جمهوری خواه است، زیرا بر این باور است که با کاهش شمار رای دهندگان، قدرت آنان در انتخابات به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. بنابراین این راهبرد به ستون مرکزی و اصلی سیاسی این حزب تبدیل شده که در پشت پرده تلاش بی امان این حزب برای تغییر قوانین و روندهای برخی ایالت ها قرار دارد.
این راهبرد همچنین در پشت اقدامات نادرست چند ۱۰ سال گذشته قانونگذاران جمهوری خواه ایالتی برای تغییر مرزبندی حوزه های رای گیری به منظور نگهداشتن قدرت حتی در صورت از دست دادن اکثریت در رای گیری های ایالتی پنهان شده است. هر چند دمکرات ها هم هر وقت بتوانند چنین کاری می کنند، اما جمهوری خواهان آشکارترین نمونه ها در چند ۱۰ سال گذشته بوده اند.
این حزب که بر شمارش کمتر تعداد ساکنان بخش های متمایل به دمکرات ها در آمارگیری ۲۰۲۰ امید بسته بود، همچنین در پشت تعطیلی زودهنگام این آمارگیری قرار داشت که دولت ترامپ به رغم مخالفت مدیران سازمان آمار، بر آن اصرار می ورزید.
دیوان عالی زیر نفوذ محافظه کاران، تلاش ضددمکراسی جمهوریخواهان را برای دستیابی به قدرت مشروع جلوه داده و در سال ۲۰۱۳ با پنچ رای موافق در برابر چهار رای مخالف، دست ایالت هایی با پیشینه طولانی تبعیض نژادی در رای گیری را بازگذاشت و در سال گذشته ۲۰۱۹ نیز دوباره با همین نسبت با جلوگیری از این اقدام آشکار غیرقانونی، مخالفت کرد.
هر چند همه گیری ویروس کرونا در سال جاری مانع پیش بینی نشده ای برای مشارکت مردم بود، اما جمهوریخواهان در سراسر ایالات متحده برای تضمین و اطمینان یافتن از دشوار سازی حداکثری روند رای دادن، تلاش می کنند. دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده با آغاز حمله به درستی رای گیری غیرحضوری و پستی از سال گذشته، این تلاش های جمهوریخواهان را تشدید کرد. این در حالی بود که کریستوفر ورای مدیر اف بی آی که توسط شخص ترامپ منصوب شده، تائید کرد که هیچ مدرکی در باره تلاش سازمان یافته و هماهنگ برای تقلب در رای گیری وجود ندارد و دانشگاهیان، پژوهشگران و قاضیان از سال های پیش گفته بودند که تقلب در رای گیریها، بسیار کم رخ می دهد. اما بازهم جمهوریخواهان ادعا کردند که همیشه رخ می دهد، زیرا می دانستند که تنها طرح ادعاهایی در باره تقلب، برای گیج و سردرگم کردن رای دهندگان و کاهش میزان مشارکت آنان کفایت می کند.
جمهوری خواهان با شکست این راهبرد، به روش دیگری به نام ترساندن رای دهندگان روی می آورند که به ویژه در باره سیاهپوستان به منظور دورنگهداشتن آنان از صندوق های رای گیری، تاریخچه ای طولانی در ایالات متحده دارد. جمهوریخواهان کنونی به اندازه ای از این روش سوء استفاده کرده اند که یک دادگاه فدرال در ۱۹۸۲ این حزب را از اجرا و مشارکت در هرگونه عملیات و اقدامات ضد انتخاباتی برحذر داشت. هر چند این حکم به علت ادامه نقض آن توسط جمهوریخواهان، بارها تمدید شد، اما در ۲۰۱۸ منقضی شد که به معنای برداشته شدن مانع قانونی برای جمهوریخواهان برای ترساندن رای دهندگان در نخستین انتخابات که در ۲۰۲۰ برگزار می شود، می باشد. ترامپ هم با درخواست از حامیانش برای تشکیل و نامنویسی در گروهی به نام ارتش ترامپ به منظور نظارت بر روند رای گیری، نقش رئیس همه ترسانندگان را ایفا می کند.
دمکراسی تنها هنگامی تاثیر دارد که اکثریت گسترده ای از مردم در گزینش نمایندگانشان مشارکت داشته باشند و این امر تنها هنگام امکان پذیر است که سران کشور بپذیرند روند رای دادن باید تا حد ممکن ساده و به صورت گسترده در دسترس همگان باشد. اما از هنگام صدور حکم سال ۲۰۱۳ دیوان عالی در باره حق رای، تقریبا ۱۷۰۰ حوزه رای گیری تعطیل شده است که بیشتر در ایالت هایی بوده که به علت اقدامات تبعیض آمیز گذشته در رای گیری، زیر نظر مستقیم دولت فدرال قرار گرفته بوده اند. بنابراین جای شگفتی نیست که مدت انتظار رای دهندگان در محله هایی با ساکنان اکثریت سیاهپوست ۲۹ درصد بیشتر از محله های سفیدپوست باشد.
روزنامه نیویورک تایمز روز یکشنبه در نوشتاری با طرح پرسشی در باره علت هراس جمهوری خواهان آمریکا از بالا بودن شمار رای دهندگان، به بررسی چرایی نگرانی گسترده این حزب و دونالد ترامپ رئیس جمهوری در انتخابات سوم نوامبر (۱۳ آبان ماه) از حضور گسترده مردم در رای گیری ها، پرداخته است.
به گزارش ایرنا؛ شوری سردبیری این روزنامه آمریکایی نوشته است: تا اوایل یکشنبه و در حالی که هنوز ۲ روز به موعد اصلی و پایانی برگزاری انتخابات باقی مانده، بیش از ۹۲ میلیون شهروند واجد شرایط آمریکا به صورت حضوری یا غیرحضوری رای داده اند که حدود ۶۲ درصد شمار کل شهروندانی می شود که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ رای داده اند.
این آمار در میانه همه گیری جهانی ویروس کرونا که جان حدود ۲۵۰ هزار آمریکایی را گرفته، اقتصاد این کشور را فلج و روند برگزاری انتخابات در ایالت ها را دشوار کرده، عالی است، زیرا نگرانی های قابل قبول و منطقی وجود داشت که بسیاری از شهروندان اصلا در انتخابات شرکت نکنند، اما آماری که تاکنون منتشر شده، نشانگر بی سابقه بودن میزان مشارکت در این انتخابات است.
این در حالی است که سطح مشارکت شهروندان ایالات متحده در انتخابات در چندین دهه گذشته، برای یک کشور مدعی دمکراسی نوین، به میزان ناراحت کننده ای اندک بود، به گونه ای که در بهترین شرایط بیش از یک سوم رای دهندگان واجد شرایط در انتخابات شرکت نمی کردند و در بدترین حالت این آمار ممکن بود به دو سوم نزدیک شود.
عامل حضور نیافتن مداوم شهروندان آمریکا در انتخابات این بود که این امر از نظر بسیاری از آنان، گزینه بود و به علت سرخوردگی از عملکرد دولت، تصور می کردند که آرایشان اهمیتی ندارد و در هر شرایطی نظرهایشان برای سیاستمداران مهم نیست.
مانع اصلی برای بسیاری دیگر از شهروندان، نیروی بازدارنده دیوانسالاری بود. برای نمونه در نیویورک، شورایی ناتوان، بدون شایستگی و سودجو، چندین دهه ادای دمکراسی را در می آورد، به گونه ای که تنها در چند سال گذشته، ده ها هزار رای غیرحضوری و غیابی شهروندان به نشانی های نادرست فرستاده شد و نام صدها هزار رای دهنده به صورت نادرست از فهرست افراد واجد شرایط حذف شد. شهروندان نیویورک تنها در چند روز گذشته وادار شدند برای رای دادن، چهار یا پنج ساعت در صف بایستند.
تنها گروهی که در سطح سراسری و کشوری، رای دادن را برای شهروندان اگر نه غیرممکن، بلکه دشوارتر می سازد، حزب جمهوری خواه است، زیرا بر این باور است که با کاهش شمار رای دهندگان، قدرت آنان در انتخابات به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. بنابراین این راهبرد به ستون مرکزی و اصلی سیاسی این حزب تبدیل شده که در پشت پرده تلاش بی امان این حزب برای تغییر قوانین و روندهای برخی ایالت ها قرار دارد.
این راهبرد همچنین در پشت اقدامات نادرست چند ۱۰ سال گذشته قانونگذاران جمهوری خواه ایالتی برای تغییر مرزبندی حوزه های رای گیری به منظور نگهداشتن قدرت حتی در صورت از دست دادن اکثریت در رای گیری های ایالتی پنهان شده است. هر چند دمکرات ها هم هر وقت بتوانند چنین کاری می کنند، اما جمهوری خواهان آشکارترین نمونه ها در چند ۱۰ سال گذشته بوده اند.
این حزب که بر شمارش کمتر تعداد ساکنان بخش های متمایل به دمکرات ها در آمارگیری ۲۰۲۰ امید بسته بود، همچنین در پشت تعطیلی زودهنگام این آمارگیری قرار داشت که دولت ترامپ به رغم مخالفت مدیران سازمان آمار، بر آن اصرار می ورزید.
دیوان عالی زیر نفوذ محافظه کاران، تلاش ضددمکراسی جمهوریخواهان را برای دستیابی به قدرت مشروع جلوه داده و در سال ۲۰۱۳ با پنچ رای موافق در برابر چهار رای مخالف، دست ایالت هایی با پیشینه طولانی تبعیض نژادی در رای گیری را بازگذاشت و در سال گذشته ۲۰۱۹ نیز دوباره با همین نسبت با جلوگیری از این اقدام آشکار غیرقانونی، مخالفت کرد.
هر چند همه گیری ویروس کرونا در سال جاری مانع پیش بینی نشده ای برای مشارکت مردم بود، اما جمهوریخواهان در سراسر ایالات متحده برای تضمین و اطمینان یافتن از دشوار سازی حداکثری روند رای دادن، تلاش می کنند. دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده با آغاز حمله به درستی رای گیری غیرحضوری و پستی از سال گذشته، این تلاش های جمهوریخواهان را تشدید کرد. این در حالی بود که کریستوفر ورای مدیر اف بی آی که توسط شخص ترامپ منصوب شده، تائید کرد که هیچ مدرکی در باره تلاش سازمان یافته و هماهنگ برای تقلب در رای گیری وجود ندارد و دانشگاهیان، پژوهشگران و قاضیان از سال های پیش گفته بودند که تقلب در رای گیریها، بسیار کم رخ می دهد. اما بازهم جمهوریخواهان ادعا کردند که همیشه رخ می دهد، زیرا می دانستند که تنها طرح ادعاهایی در باره تقلب، برای گیج و سردرگم کردن رای دهندگان و کاهش میزان مشارکت آنان کفایت می کند.
جمهوری خواهان با شکست این راهبرد، به روش دیگری به نام ترساندن رای دهندگان روی می آورند که به ویژه در باره سیاهپوستان به منظور دورنگهداشتن آنان از صندوق های رای گیری، تاریخچه ای طولانی در ایالات متحده دارد. جمهوریخواهان کنونی به اندازه ای از این روش سوء استفاده کرده اند که یک دادگاه فدرال در ۱۹۸۲ این حزب را از اجرا و مشارکت در هرگونه عملیات و اقدامات ضد انتخاباتی برحذر داشت. هر چند این حکم به علت ادامه نقض آن توسط جمهوریخواهان، بارها تمدید شد، اما در ۲۰۱۸ منقضی شد که به معنای برداشته شدن مانع قانونی برای جمهوریخواهان برای ترساندن رای دهندگان در نخستین انتخابات که در ۲۰۲۰ برگزار می شود، می باشد. ترامپ هم با درخواست از حامیانش برای تشکیل و نامنویسی در گروهی به نام ارتش ترامپ به منظور نظارت بر روند رای گیری، نقش رئیس همه ترسانندگان را ایفا می کند.
دمکراسی تنها هنگامی تاثیر دارد که اکثریت گسترده ای از مردم در گزینش نمایندگانشان مشارکت داشته باشند و این امر تنها هنگام امکان پذیر است که سران کشور بپذیرند روند رای دادن باید تا حد ممکن ساده و به صورت گسترده در دسترس همگان باشد. اما از هنگام صدور حکم سال ۲۰۱۳ دیوان عالی در باره حق رای، تقریبا ۱۷۰۰ حوزه رای گیری تعطیل شده است که بیشتر در ایالت هایی بوده که به علت اقدامات تبعیض آمیز گذشته در رای گیری، زیر نظر مستقیم دولت فدرال قرار گرفته بوده اند. بنابراین جای شگفتی نیست که مدت انتظار رای دهندگان در محله هایی با ساکنان اکثریت سیاهپوست ۲۹ درصد بیشتر از محله های سفیدپوست باشد.
