پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سید مهدی فاطمی: گل دقایق پایانی مهدی قایدی به بوسنی صرف نظر از مسجل کردن برد ارزشمند تیم ملی در این بازی تدارکاتی، پیام مهمی هم با خود داشت. اینکه ایران معدنی حاصل خیز از استعداد های ناب و آینده دار است. سرزمینی با ستاره های فراوان که اگر سقف هایی که مدیران کار نابلد روی سرشان کشیده اند را برداریم به جایگاه واقعی شان خواهند رسید.
به جرات می توان فوتبال ایران را بعد از برزیل دومین کشور فوتبالیست خیز دنیا دانست.اینجا جایی ست‌که بدون برنامه ریزی و تدارک از دلش جواهر استخراج می شود حال تصور کنید اگر امکانات و آکادمی های پیشرفته به آن اضافه شود چه اتفاق بزرگی رقم خواهد خورد. مدارس فوتبال و تیم های پایه ما متاسفانه آنگونه که شایسته است استعداد یابی نمی‌کنند بلکه این خود ستاره ها هستند که با مشکلات فراوان راه به موفقیت باز کرده و چهره می شوند. داستان عجیب زندگی ورزشی بیرانوند موید این ادعاست.او از هیچ و بدون کمترین حمایتی به نفت ، پرسپولیس و تیم ملی رسید و در جام جهانی پنالتی بزرگترین بازیکن دنیا را مهار کرد و حالا در آنتورپ بلژیک حاضر است. انتقال او به اروپا از جمله معدود قراردادهایی بوده است که بهره مالی برای باشگاه ایرانی داشته است! شاید اگر آن پایمردی و روحیه مبارزه و ستیزه گری در شماره یک تیم ملی نبود او مثل هزاران جا مانده و بریده از قافله موفقیت ، هرگز جایگاه امروز را بدست نمی آورد.
از میان صدها بلکه هزاران بیرانوند و طارمی و قایدی به تعداد انگشتان یک دست هم به اوج قله موفقیت نمی رسند در‌حالیکه این کارخانه بزرگ و وسیع می توانست تولیداتی به مراتب بیشتر و با‌کیفیت تر داشته باشد.ذکر یک نقل قول حقیقی در مورد فساد وحشتناک حاکم بر تیم های پایه خالی از لطف نیست؛ پدر یکی از دروازه بانان پایه تعریف می کرد مربی تیم از من خواسته در قبال فیکس بازی کردن پسرم سی میلیون تومان بپردازم ! این مرد با وجدان به مربی گفته است دروازه بان اصلی شما ده ساخت بلند تر و با‌کیفیت تر است و حاضر نیستم بخاطر فرزندم حقی از دیگری ضایع شود! به نظر شما چنین پیشنهادات بی شرمانه ای همیشه با این پاسخ جوانمردانه مواجه می شوند؟! یقینا خیر ! وقتی پول داشتن بهانه بازی و فقر دلیل بی توجهی می شود چه بسیار نوجوانان و جوانان مستعدی از ورزش دور مانده و به‌حاشیه رانده می شوند
از این فوتبال می توان ارز آوری داشت ، می توان افتخار آفرید و می توان فرهنگسازی کرد. می شود در تمام لیگ های معتبر دنیا نماینده داشت و برای متولد شدن علی دایی های بعدی انتظار چندانی نکشید اما حاکمیت یک سیستم پول سوز و مخرب دیوار بلندی مقابل رویا پردازی های ما کشیده و اجازه در آمدن مان از این پیله را‌نمی‌دهد.
مدیریت ورزش و بخصوص فوتبال ایران متاسفانه دست افزاد‌فاقد صلاحیت و توانایی افتاده و هزینه های زیادی بابت حضور اشتباهی شان در این جایگاه پرداخته ایم. فوتبال پر مهره ای که باید ما را ثروتمند و‌خوشبخت کند بواسطه سوء مدیریت ها در راس وزارت ورزش ، فدراسیون فوتبال و باشگاه های بزرگ هر روز بدهکار تر و فقیر تر می شود! ما اگر لزوم سالم سازی در فوتبال مان را جدی گرفته و از مدیران کاربلد داخلی و‌حتی خارجی بهره گیری کنیم بسیار شایسته تر از کشور هایی همچون بوسنی خواهیم بود که در بارسا نماینده دارد.
ما اگر بویی از حرفه ای بودن برده بودیم می توانستیم از محل قرار داد علیرضا جهان بخش با برایتون دهها و صد ها جهانبخش ساخته و پرورش دهیم اما همان داماش که از دلش ستاره امروز لیگ جزیره بیرون آمده را منحل شده می بینیم چرا‌که مدیرانش قرارداد بستن را بلد نبودند و نتیجه اینکه هیچ سهمی از این انتقال بزرگ نصیب تیم گیلانی نشد.
کلام‌آخر اینکه با دلار سی هزار تومانی هم می‌توان فوتبال ابران را نو نوار کرده و دوباره ساخت، اگر به جای میدان دادن به دلالان سود جو و منفعت طلب و استخدام خارجی های بنجل و بی کیفیت ، صادرات بازیکن به لیگ های حرفه ای دنیا داشته باشیم.
