نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا که روی سطوح می‌افتند، پس از تبخیر آب حاوی این قطرات به یک لایه نازک میکروسکوپی تبدیل شده و برای چند روز به صورت عفونی روی سطوح باقی می‌مانند.
به گزارش روزنامه دیلی میل، در حالی که بیشتر قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا در عرض چند ثانیه تبخیر می شوند اما آزمایشات نشان داده اند که کووید-۱۹ می تواند برای چند ساعت روی سطوح مختلف زنده بماند. محققان برای پی بردن به این موضوع از مدل های رایانه ای برای شبیه سازی رفتار لایه های نازک مایع استفاده کردند.
شبیه سازی های این محققان که در مجله Physics of Fluids منتشر شده است، بر اهمیت نیروهای «ون دراول» تاکید می کند که باعث می شوند لایه های نازک مایع بر سطح مواد مختلف بچسبند و از خشک شدن ذرات کووید-۱۹ پیشگیری کنند. نیروهای «ون دراول» نیروهای جذاب بسیار ضعیفی هستند که بین مولکول ها در همه حالت های جسمی ماده وجود دارد.
این مطالعه نشان داد که قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا که روی سطوح می افتند، پس از تبخیر آب حاوی قطرات، به یک لایه نازک میکروسکوپی پنکیک مانند تبدیل شده و برای چند روز روی سطوح عفونی می مانند؛ در این حالت اگر فردی با این سطوح تماس داشته باشد به کرونا مبتلا می شود.
بر اساس نتایج این مطالعه بیش از ۹۹ درصد مایع حاوی این قطرات تنفسی در عرض چند دقیقه در هوا تبخیر می شود اما ویروس کووید-۱۹ در یک لایه محافظ از مایع باقی مانده، زنده می ماند. سپس نیروهای ضعیف «ون دراول» باعث چسبیدن این لایه نازک به سطح شده و روند تبخیر را کند می کنند.
این لایه نازک بسته به ماده ای که روی آن می نشیند در زمان های متفاوتی تبخیر می شود. برای مثال یک قطره تنفسی بزرگ روی فولاد ضد زنگ و مس به ترتیب فقط ۲۴ و ۱۶ ساعت دوام می آورد؛ اما روی پلی پروپیلن بیش از ۱۵۰ ساعت زنده می ماند. این در حالی است که یک قطره تنفسی کوچک روی شیشه بیش از ۸۰ ساعت دوام می آورد.
البته یادآوری این نکته حائز اهمیت است که ارقام یادشده بر اساس آزمایش های انجام شده در شرایط آزمایشگاهی به دست آمده اند و در جهان واقعی به دلیل وجود گرما و جریان هوا که باعث تقویت تبخیر می شوند، کمتر هستند. داده های این مطالعه نشان داد که ضخامت این لایه به آهستگی به مرور زمان کاهش می یابد اما در تمام این مدت مقدار ویروس کرونا در این لایه ثابت می ماند.
محققان خاطر نشان کردند که نکته حیرت انگیز این مطالعه این بود که این لایه با ضخامت نانومتری، در عرض چند ساعت خشک می شود. این موضوع نشان می دهد که سطح کاملا خشک نیست و این لایه نانومتری به آهستگی تبخیر می شود و محیط مورد نیاز را برای زنده ماندن ویروس کرونا فراهم می کند.
محققان گفتند، یافته های این مطالعه نشان می دهد که ویروس کرونا می تواند مدت زمان طولانی زنده بماند و این موضوع بر لزوم تمیزکاری مرتب سطوح تاکید می کند.
ایرنا
نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا که روی سطوح می‌افتند، پس از تبخیر آب حاوی این قطرات به یک لایه نازک میکروسکوپی تبدیل شده و برای چند روز به صورت عفونی روی سطوح باقی می‌مانند.
به گزارش روزنامه دیلی میل، در حالی که بیشتر قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا در عرض چند ثانیه تبخیر می شوند اما آزمایشات نشان داده اند که کووید-۱۹ می تواند برای چند ساعت روی سطوح مختلف زنده بماند. محققان برای پی بردن به این موضوع از مدل های رایانه ای برای شبیه سازی رفتار لایه های نازک مایع استفاده کردند.
شبیه سازی های این محققان که در مجله Physics of Fluids منتشر شده است، بر اهمیت نیروهای «ون دراول» تاکید می کند که باعث می شوند لایه های نازک مایع بر سطح مواد مختلف بچسبند و از خشک شدن ذرات کووید-۱۹ پیشگیری کنند. نیروهای «ون دراول» نیروهای جذاب بسیار ضعیفی هستند که بین مولکول ها در همه حالت های جسمی ماده وجود دارد.
این مطالعه نشان داد که قطرات تنفسی حاوی ویروس کرونا که روی سطوح می افتند، پس از تبخیر آب حاوی قطرات، به یک لایه نازک میکروسکوپی پنکیک مانند تبدیل شده و برای چند روز روی سطوح عفونی می مانند؛ در این حالت اگر فردی با این سطوح تماس داشته باشد به کرونا مبتلا می شود.
بر اساس نتایج این مطالعه بیش از ۹۹ درصد مایع حاوی این قطرات تنفسی در عرض چند دقیقه در هوا تبخیر می شود اما ویروس کووید-۱۹ در یک لایه محافظ از مایع باقی مانده، زنده می ماند. سپس نیروهای ضعیف «ون دراول» باعث چسبیدن این لایه نازک به سطح شده و روند تبخیر را کند می کنند.
این لایه نازک بسته به ماده ای که روی آن می نشیند در زمان های متفاوتی تبخیر می شود. برای مثال یک قطره تنفسی بزرگ روی فولاد ضد زنگ و مس به ترتیب فقط ۲۴ و ۱۶ ساعت دوام می آورد؛ اما روی پلی پروپیلن بیش از ۱۵۰ ساعت زنده می ماند. این در حالی است که یک قطره تنفسی کوچک روی شیشه بیش از ۸۰ ساعت دوام می آورد.
البته یادآوری این نکته حائز اهمیت است که ارقام یادشده بر اساس آزمایش های انجام شده در شرایط آزمایشگاهی به دست آمده اند و در جهان واقعی به دلیل وجود گرما و جریان هوا که باعث تقویت تبخیر می شوند، کمتر هستند. داده های این مطالعه نشان داد که ضخامت این لایه به آهستگی به مرور زمان کاهش می یابد اما در تمام این مدت مقدار ویروس کرونا در این لایه ثابت می ماند.
محققان خاطر نشان کردند که نکته حیرت انگیز این مطالعه این بود که این لایه با ضخامت نانومتری، در عرض چند ساعت خشک می شود. این موضوع نشان می دهد که سطح کاملا خشک نیست و این لایه نانومتری به آهستگی تبخیر می شود و محیط مورد نیاز را برای زنده ماندن ویروس کرونا فراهم می کند.
محققان گفتند، یافته های این مطالعه نشان می دهد که ویروس کرونا می تواند مدت زمان طولانی زنده بماند و این موضوع بر لزوم تمیزکاری مرتب سطوح تاکید می کند.
ایرنا
