پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : سید مهدی فاطمی: حضور پرسپولیس در دیدار پایانی جام باشگاه های آسیا برای غیر ورزشی ها یک پروژه تعریف شده بود. پروژه ای زیر پوستی که ماموریت داشت تا همه اجتماع پریشان ما را سرگرم خود کند. یحیی و شاگردانش در واقع قربانیان این سناریو شدند . آنها با دست خالی حریفان غرب آسیا را کنار زده و به اینجا رسیده بودند . از آن سو اولسان هیوندای کره به فینال رسیده بود. حریفی که در ایستگاه پایانی برتری چندانی نسبت به پرسپولیس نداشت . اما به لطف دست پاچگی و عدم تمرکز بازیکنان ما ، اشتباهات فاحش نور الهی و شیری و نهایتا کمک داور ویدیویی به گل رسید و به جز این چیزی به نمایش نگذاشت
گلمحمدی بدون امیری ، پهلوان و آل کثیر محروم ، اساس کار را بر دفاع از دروازه خودی و بهره گیری از اشتباه احتمالی حریف گذاشته بود. این تدبیر کار ساز هم شد و عبدی روی پاس اشتباه مدافع حریف گل نخست بازی را به ثمر رساند اما این برتری به فاصله یک دقیقه بیشتر دوام نیاورد و باقی قضایا.
استنباط نگارنده از تفکرات یحیی در بازی شنبه این است که او پیش بینی خیلی از اتفاقات را کرده بود الا سهل انگاری برخی نفرات. اینکه مهدی شیری در محوطه جریمه فوتبال را با والیبال تلفیق می کند محصول فشار بیش از حدی ست که متوجه بازیکنان پرسپولیس شد!
مگر این بازی به جز یک فینال آسیایی بود؟! چرا قهرمانی در آن را اینقدر مهم جلوه دادید؟ چرا بازیکنان را در چنین تنگنای سخت و شکننده ای گذاشتید؟!
گل های اولسان می توانست رقم نخورد اگر روال کار پرسپولیس بر مبنای بازی های غرب آسیا دنبال می شد. با تمرکز بالا و بدون کوچکترین حساسیت و التهابی . اما کسانی که دنبال بهره برداری غیر ورزشی از این رقابت بودند و به نوعی خود را از این نمد صاحب کلاهی می دانستند ، بی آنکه به عواقب کار بی اندیشند تمرکز را از تیم گرفتند. آنها با دخالت های بچه گانه شان، حمایت های ظاهری و کورکورانه و حتی تماس ها و پیام هایی که مسوولیت بیشتری را روی دوش بازیکنان و کادر فنی می‌گذاشت. اضطراب را مهمان اردوی سرخ ها کردند. اضطرابی که سندروم دست بی قرار مهدی شیری را باعث شد! معمولا پیام های تبریک بعد از حصول موفقیت صادر می شود اما در اردوی پرسپولیس رقابتی شدید میان مسوولین ریز و درشت مملکتی برای تبریک پیش پیش قهرمانی در گرفته بود!
سیاستمداران هیچگاه ورزش را از جنبه های حرفه ای دنبال نکرده اند. آنها نگاه می کنند کجا و چگونه منافع شان تامین می شود و به آن طرف غش می کنند! در این بین مدتی با نام پرسپولیس جلب توجه کرده و خود را عاشق دلباخته جا می زنند و فردا که باد به پرچم دیگری بوزد تغییر ماهیت داده و صد و هشتاد درجه دور می زنند. این گروه اساسا قابل اعتماد نبوده و نیستند. قهرمانی پرسپولیس هم برایشان یک عملیات فریب و هدف ایذایی بود. یک مقصد گنگ و نا معلوم را ترسیم کرده بودند که همراه با پرسپولیس بار کج شان را به آنجا برسانند که نه خود به آنجا رسیدند و نه اجازه دادند پرسپولیس برسد!
