سیروس الوند، فیلمنامهنویس و کارگردان سینما معتقد است: تحقیق و پژوهش مهم‌ترین عنصری است که به باورپذیری فیلم‌ها کمک می‌کند.
به نقل از روابط عمومی چهارمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی، سیروس الوند درباره اهمیت پژوهش در ساخت آثار سینمایی گفت: اساساً حلقه مفقوده فیلم‌های ما عنصر تحقیق و پژوهش است. متاسفانه این تصور وجود دارد که فقط زمانی‌که می‌خواهیم فیلم تاریخی بسازیم باید درباره آن تحقیق کنیم درحالیکه اینطور نیست و ما باید برای ساخت هر فیلمنامه و فیلمی حتی در مورد زندگی امروز مردم تحقیق و پژوهش کنیم.
وی ادامه داد: تحقیق و پژوهش در سینمای سایر کشورها بسیار مورد توجه است و دست‌اندرکاران سینما آن را جدی می‌گیرند. در هر کمپانی و یا استودیو فیلمسازی بخشی مختص به تحقیق و پژوهش وجود دارد که کارمندان آن بخش تمام اطلاعات در خصوص سوژه مورد نظر نویسنده و کارگردان را تهیه می‌کنند و در اختیار آن‌ها می‌گذارند. این اتفاق باعث می‌شود تا کارگردان و فیلمنامهنویس کاملاً به موضوع و سوژه مورد نظرشان مسلط باشند.
الوند با بیان اینکه متاسفانه در سینمای ایران به پژوهش اهمیت زیادی داده نمی‌شود، گفت: در کشور ما اگر شخص کارگردان یا فیلمنامهنویس احساس مسئولیت کند، خودش تحقیق کوتاه مدتی برای فیلمش انجام می‌دهد. درحالیکه اهمیت پرداختن به پژوهش تا اندازه‌ای است که تهیه‌کنندگان باید برای آن سرمایه‌ای درنظر بگیرند.
وی با بیان اینکه ضعف در پژوهش باعث می‌شود باورپذیری فیلم‌ها از دست برود، تاکید کرد: اگر در ساخت فیلم پژوهشی وجود نداشته باشد و یا پژوهش ها ضعیف باشند مخاطب متوجه می‌شود واقعیت با آنچه در فیلم می‌بیند هم‌خوانی ندارد. به عنوان مثال، در مورد موضوعاتی همچون پزشکی، حقوقی یا مسائل انتظامی شما هرگز نمی‌توانید بدون تحقیق و پژوهش متوجه مناسبات واقعی این مشاغل شوید.
کارگردان «این سیب هم برای تو» با اشاره به اینکه اصغر فرهادی فیلم‌هایش را با تحقیق شروع می کند، توضیح داد: اصغر فرهادی از جمله کارگردانان و فیلمنامه‌نویسانی است که بسیار احساس مسئولیت دارد و در مورد فیلمنامه‌اش پژوهش می‌کند؛ به همین دلیل است که نگارش فیلمنامه‌هایش یک سال طول می‌کشد. چرا که او در مورد تمام مسائلی که در فیلم مطرح می‌شود، تحقیق می‌کند در حالیکه اغلب فیلم‌هایش قصه‌های معاصر را روایت می‌کنند.
الوند در مورد سرنوشت سینمای ایران بعد از پایان یافتن شیوع ویروس کرونا نیز گفت: می‌دانم که سینماگران ما در این مدت فعال بوده‌اند و قصه‌ها و ایده‌های جدیدی پیدا کرده‌اند بنابراین درباره این موضوع خاص قطعا شاهد تولیداتی خواهیم بود.
کارگردان «دست های آلوده» ادامه داد: مهم‌ترین مشکل سینمای ایران که پیش از شیوع کرونا هم وجود داشته، صنعتی نشدن آن است و این موضوع بیش از تمام معضلات کنونی به سینمای ما ضربه زده است و باعث شده تا بخش دولتی که مختص افراد مشخصی است و بخش خصوصی در سینما راه بیافتد.
وی ادامه داد: شاید امروز مردم به دیدن فیلم به شکل آنلاین عادت کرده باشند اما فیلم سینمایی را باید در سینما در سکوت، تاریکی و همراه با جمعیت دید. امیدوارم مردم این تجربه جمعی بسیار خوب را فراموش نکنند و بعد از کرونا به سالن‌های سینما بازگردند.
گفتنی است، اختتامیه چهارمین دوره پژوهش سال سینمای ایران فروردین ماه ۱۴۰۰ برگزار می شود.
