arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۵۹۳۲۸
تاریخ انتشار: ۴۲ : ۰۲ - ۲۹ فروردين ۱۳۹۱

پاي موزکاران ايراني روي پوست موزخارجي

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
جام جم: مردم ما در حالي موز هاي وارداتي را به قيمت بسيار بالاخريداري مي كنند كه موزكاران سيستان و بلوچستان از عدم حمايت مسوولان و نبود امكانات گله مندند.
    
    منطقه زرآباد در شهرستان كنارك استان سيستان و بلوچستان از جمله مناطقي است كه سالانه 130 هزارتن موز را روانه بازار داخلي مي كند، اما به دليل وجود دلال ها و واسطه گران سودجو، نبود سردخانه مناسب، جاده هاي ناهموار و مشكلات حمل و نقل از نظر مالي متضرر مي شوند.
    
    اين در حالي است كه به گفته كارشناسان اين منطقه، به دليل شرايط بسيار مناسب آب و هوايي و مستعد بودن خاك، قابليت افزايش توليد و رسيدن به خودكفايي را نيز دارد. يكي از موزكاران زرآباد در اين باره به «جام جم» مي گويد: بزرگ ترين مشكل ما در بخش فروش است. امان الله حسن زهي مي افزايد: امسال به خاطر سرما، برداشت موز كم شد و قيمت آن به 550 تا 560 تومان هم رسيد، اما تا يكي دو ماه ديگر موز به كيلويي 120 تا 130 تومان مي رسد و اين قيمت يعني ضرر كشاورزان است.
    
    وي مي گويد: نبود سردخانه موجب مي شود كشاورزان از ترس خراب شدن، محصول خود را به دلالاني از استان هاي ديگر و با نازل ترين قيمت بفروشند.
    
    حسن زهي كافي نبودن سوخت براي موتورهاي آبكشي را از مشكلات ديگر عنوان و تصريح مي كند: كشاورزان آب مورد نياز براي زمين هايشان را از طريق موتورهايي كه با سوخت گازوئيل كار مي كند، از چاه ها مي كشند، اما سهميه سوختي كه به آنها تعلق مي گيرد آنقدر كم است كه با كشت موز جور در نمي آيد. بنابراين بايد سوخت مورد نياز را به طور آزاد تهيه كنند، اما همان هم براحتي امكان پذير نيست، چون به بهانه جلوگيري از سوخت قاچاق، جلوي سوخت آزاد را هم مي گيرند.
    
    مشكل جدي سوخت
    اين كشاورز با بيان اين كه كشاورزان بايد با200 تا 400 ليتر سوخت، 10 هكتار زمين را آبياري كنند، مي افزايد: اين در حالي است كه طبق برآوردهاي جهاد كشاورزي، براي آبياري هر هكتار زمين، حداقل 200 ليتر سوخت لازم است، يعني براي 10 هكتار زمين 2 هزار ليتر سوخت مورد نياز است.
    
    حسن زهي از تمديد كارت سوخت به صورت اينترنتي هم گلايه مي كند و مي گويد: هر 3 ماه يك بار بايد كارت سوختمان را به صورت اينترنتي تمديد كنيم و اگر كشاورزي دسترسي به اينترنت نداشته باشد، همان سوخت ناچيز هم قطع مي شود.
    
    وي مي افزايد: جايي كه هنوز امكانات رفاهي كمي براي زندگي وجود دارد، كشاورزان اينترنت از كجا داشته باشند؟ از طرف ديگر خواسته اند تا شعاع 600 متري از خطوط فشار برق، چاه ها برقي شود؛ اين كار هزينه مي خواهد و كشاورزان هزينه اين كار را ندارند.
    
    حسن زهي مي گويد: تسهيلاتي نظير وام هم كه وعده آن را داده اند، دردسر خودش را دارد. 2 نفر تا ضامن كارمند مي خواهد! آخر ضامن كارمند در اين منطقه دور افتاده از كجا پيدا مي شود؟
    
    نبود آموزش
    حسن مرادي، يكي ديگر از موزكاران زرآبادي است كه نبود آموزش و اطلاع رساني كافي به كشاورزان را يكي از مشكلات موزكاران مي داند و مي گويد: نبود كلاس هاي آموزشي و توجيهي براي آشنايي با راه هاي جديد كشت و توليد و افزايش بهره وري، يكي ديگر از مشكلات كشاورزان است. ما به همان روش سنتي، موز توليد مي كنيم و به همين خاطر بازدهي كم است، در حالي كه اگر آموزش ببينيم، توليد 2 برابر خواهد شد. وي درباره خرابي جاده هاي بين راهي نيز مي افزايد: جاده ها آنقدر خراب و نامناسب است كه هنگام جابه جايي و حمل موز به استان هاي ديگر، بر اثر تكان شديد ماشين، ميوه ضربه مي بيند و همين ضربه ها باعث خراب شدن و در نتيجه كاهش شديد قيمت آن مي شود.
    
    كشاورزان نياز به حمايت دارند
    يك كارشناس امور باغباني در شهرستان كنارك نيز با بيان اين كه سالانه حدود 130 هزار تن موز در اين استان توليد و 90 درصد آن به استان هاي ديگر صادر مي شود، به «جام جم» مي گويد: شرايط آب و هوايي مناسب، حجم فراوان آب زيرزميني و كيفيت خوب آن و خاك بسيار مرغوب براي كشاورزي و توليد ميوه هاي گرمسيري از جمله دلايل كشت و توليد خوب موز در اين منطقه است. چنانچه از كشاورزي اين منطقه حمايت شود، توليد و بهره وري بسيار بالايي خواهد داشت.
    
    علي سعيدي مي افزايد: موزي كه در اين منطقه توليد مي شود، كيفيت و طعم بسيار خوبي دارد، به طوري كه از موزهاي وارداتي، بهتر و مطبوع تر است. موزهاي وارداتي فقط شكل ظاهري خوبي دارد، در حالي كه موز ما از كيفيت بسيار بهتري برخوردار است، هرچند رنگ و رو و ظاهر مناسبي ندارد.
    
    به گفته وي، زرآباد با 18 هزار نفر جمعيت، 8 هزار هكتار زمين زيركشت دارد و همچنين صدها هكتار زمين مستعد براي كشت كه كشتي در آنها صورت نگرفته و به حال خود رها شده است.
    
    وي مي افزايد: ما در بخش مطالعاتي و تحقيقاتي و فرآوري و صنايع تبديلي در منطقه مشكل داريم، در حالي كه اگر روي رنگ و شكل ظاهري ميوه اين منطقه كار شود، به طوري كه بازارپسند شود، هم فروشش بهتر مي شود و هم قيمتش افزايش يافته و جلوي ضرر كشاورز گرفته مي شود، بويژه در تابستان كه قيمت آن به 100 تا 200 تومان كاهش مي يابد يا حتي اصلافروش نمي رود و سر مزارع مي ماند و خراب مي شود.
    
    اين كارشناس با بيان اين كه در صورت رسيدگي و حمايت از موزكاران و برطرف كردن مشكلات آنها و افزايش بهره وري، موز داخلي كفاف مصرف و نياز كشور را مي دهد و ديگر نيازي به واردات نيست، مي گويد: اينجا منطقه بسيار بكري، هم براي كشاورزي و هم براي كارهاي تحقيقاتي است. از طرفي استعداد بالايي براي كشت ميوه هاي گرمسيري دارد.
    
    بنابراين ادغام كار كشاورزي و كار تحقيقاتي يكي از نيازهاي منطقه است كه بايد در خود منطقه انجام گيرد، چراكه كار تحقيقاتي اگر در كنار كشاورزي باشد، بازدهي خوبي خواهد داشت.
    
    آمادگي براي خودكفايي
    مدير جهاد كشاورزي كنارك نيز با برشمردن برخي از مشكلات منطقه در زمينه توليد و فروش موز مي گويد: نبود خطوط انتقال برق متوسط و نامناسب بودن جاده هاي بين راهي از مهم ترين مشكلات موزكاران اين شهرستان است.
    
    حسن شعلي بر مي افزايد: خطوط اصلي برق در جاده هاي بين مزارع كشيده نشده و همين باعث مي شود موزكاران در حالي كه مي توانند موتورهاي آب خود را برقي كرده و آب را راحت تر از چاه كشيده و به مزارع خود ببرند، با موتورهاي ديزلي كار كنند كه دردسرهاي مختلفي دارد و توليد را پايين مي آورد.
    
    وي با بيان اين كه جاده هاي اين منطقه، ماسه اي و بسيار نامناسب است، مي گويد: ماشين در اين جاده ها توان حركت ندارد، بويژه اگر باران بيايد امكان هيچ گونه ترددي نيست و از آنجا كه موز اگر ضربه ببيند، زود سياه شده و قيمت آن پايين مي آيد، اين جاده ها باعث خراب شدن و كاهش نرخ موز و ضرر موزكاران مي شود.
    
    شعلي بر با اشاره به ضرورت فراهم كردن زيرساخت ها در منطقه براي افزايش توليد موز مي افزايد: آب هاي سطحي زيادي از اين منطقه عبور مي كند و از آنجا كه ما 15 تا 20 كيلومتر بيشتر با دريا فاصله نداريم، اين آب ها بدون استفاده به دريا مي ريزد و هدر مي رود، در حالي كه مي شود با ساخت سد از اين آب ها براي كشاورزي و بويژه توليد موز كه آب فراواني مي خواهد، استفاده كرد.
    
    وي تاكيد مي كند: موز ضايعات زيادي دارد، چه در بخش ميوه و چه بوته آن، كه مي توان از آنها استفاده و محصولات جانبي زيادي تهيه كرد، اما به علت نبود صنايع تبديلي از مواهب آن محروم هستيم، در حالي كه با احداث يك كارخانه فرآوري مي توان علاوه بر استفاده از اين ضايعات، در منطقه اشتغال زايي زيادي كرد.
نظرات بینندگان