احمد حسینی در یادداشتی در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: آن سیلی که نمایندمجلس به صورت یک سرباز زحمتکش زد یک ضربه معمولی نبود بلکه ســیلی ســختی به گوش مردم ایران بود.
این صدای چندش‌آور تفرعن و قدرت بی‌نظارت و افسارگسیخته‌ای است که این روزها نه‌تنها از سبزواری که مهد دلیران و پاکان و سربداران بوده است به گوش می‌رسد، بلکه اخبار متعددی از اینگونه رفتارها در عرصه‌های دیگری نیز شنیده می‌شود، از هتاکی برخی دیگر از نمایندگان قوه مقننه گرفته تا پخش مستقیم سخنان یک عمامه بسر در حال فحاشی و تهمت زدن به رئیس‌جمهور مملکت که او هم در همین لباس است از رسانه ملی و نمونه‌های تاسف‌بار دیگر.
واقعا انسان درمانده می‌شود از این همه نوشتن و نشنیدن! آیا کسی نیست که بر سر این بداخلاقی‌ها فریاد اعتراض و شلاق تادیب بلند کند، تا ملت بداند حداقل یک مدافع تمام‌کننده دارد که قادر است از حقوق و مظلومیت آنها حمایت کند نه اینکه احساس بی‌پناهی و به حال خود واگذار شدن بنماید و با کمال تاسف باید برای چندمین‌بار هشدار داد که رفتار و ادبیات و روش جدید و مغایر با ارزش‌های انقلاب و بی‌سابقه‌ای که مدیریت مجلس و برخی نمایندگان آن در پیش گرفته‌اند و نقشه راهی که برای انتخابات ریاست جمهوری دارند در صورتی که پالایش و اصلاح فوری نگردد می‌تواند الگوی یک رویکرد بداخلاقی حاکمیتی شود و دورنمای آینده سیاسی و اخلاقی کشور را بسیار تیره جلوه دهد.
