بی بی سی: الیور استون، کارگردان سرشناس و سازنده فیلم‌هایی نظیر "جوخه"، "جان اف کندی" و "وال استریت"، و برنده ۴ جایزه اسکار، اخیرا در مصاحبه با بی‌بی‌سی در مورد تجربه جنگ ویتنام، اعتیادش به مواد مخدر و این که به نظرش چه کسی بدترین رئیس‌جمهوری آمریکا بوده صحبت کرد.

۱. الیور استون نخستین رمان خود را در ۱۹ سالگی نوشت

بیشتر مردم احتمالا الیور استون را به عنوان کارگردان می‌شناسند، اما او می‌گوید عشق اولش نویسندگی بود. "من وقتی ۱۹ سالم بود رمانی نوشتم به نام 'رویای یک کودک' که نخستین بار سال ۱۹۹۷ منتشر شد."

او می‌گوید منشاء علاقه به نویسندگی پدرش بود که "وقتی ۶ یا ۷ سالم بود به من پول می‌داد تا انشاء بنویسم و اتفاقا کار خوبی بود چون پول می‌خواستم. نفس نوشتن برایم مهم نبود، اما عادتی شد که همیشه با من ماند... نوشتن برای همیشه در زندگی من تنیده شد."

۲. جنگ ویتنام زندگیش را کاملا عوض کرد

جنگیدن در ویتنام مسیر زندگی الیور را تغییر داد. جنگ الهام‌بخش دو فیلم جوخه و "متولد چهارم ژوئیه" بود، اما نگاه او به قدرت را نیز عوض کرد. او می‌گوید "دولت آمریکا به ما می‌گفت که داریم در جنگ پیروز می‌شویم... در تعداد کشته‌های دشمن اغراق می‌کرد. دروغ می‌گفت. به شکل گسترده دروغ می‌گفت. دروغ‌هایی واقعا عظیم. در آن موقع متوجه نبودم که دروغ است. به مرور متوجه واقعیت وضع شدم."

برخلاف خیلی از هم‌نسلانش، داوطلبانه به ارتش پیوست. دلیل این تصمیمش تا حدی ناراحتی از طلاق والدینش بود. "تاس ریختم و رفتم ویتنام. به سرنوشت اعتقاد داشتم. با خودم گفتم 'اگر برگردم حتما قضا و قدر است. تصمیم با خدا.'"

۳. ابتلا به اختلال اضطراب پس از سانحه در پی جنگ

جنگ ویتنام تاثیر قابل توجهی بر الیور گذاشت. او می‌گوید هنگام بازگشت به اختلال اضطراب پس از سانحه مبتلا شد: "موقع برگشت هیچ حسی ندارید؛ از خود بیگانه می‌شوید. در خیابان وقتی بنزین نسوخته در اگزوز ماشینی منفجر می‌شد خودم را کف پیاده‌رو پهن می‌کردم. تا این حد مضطرب بودم."

او می‌گوید در آن زمان چنین اصطلاحی وجود نداشت، اما "قطعا از نوعی اختلال رنج می‌برد. در ابتدا خیلی عصبانی و خشن بودم، و نمی‌توانستم با دیگران روابط احساسی باثباتی داشته باشم." او می‌گوید سختی گنجیدن در جامعه نهایتا او را به مدرسه فیلم کشاند.

۴. مارتین اسکورسیزی یکی از اساتیدش بود

الیور می‌گوید در دانشگاه نیویورک، جایی که فیلم‌سازی خواند، "بیگانه" بود. یکی از اساتیدش مارتین اسکورسیزی بود، بیگانه‌ای دیگر که هنوز به یکی از بزرگترین فیلم‌سازان نسلش تبدیل نشده بود.

الیور می‌گوید "معلم بسیار خوبی بود، پرانرژی و الهام‌بخش. عاشق فیلم بود. برایش مثل دین و مذهب بود. این مساله موثری بود چون من عاشق نوشتن بودم، اما داشتم کارگردانی یاد می‌گرفتم."

الیور فیلمی به نام "سال آخر در ویتنام" ساخت که درباره سربازی بود که به خانه برگشته و اسکورسیزی تمجید زیادی از آن کرد. "او توانایی من به عنوان یک فیلم‌ساز را تایید کرد. خیلی مهم بود. انگار که مدرکم را داده باشند دستم."

۵. ساختن دو فیلم جوخه و متولد چهارم ژوئیه کار سختی بود

الیور برای فیلم جوخه، اکران سال ۱۹۸۶، و متولد چهارم ژوئیه، اکران سال ۱۹۸۹، برنده جایزه اسکار بهترین کارگردان شد. اما برای ساخت هر کدام از این دو فیلم بیش از ده سال زحمت کشید.

داستان هر دو فیلم را در دهه ۱۹۷۰ نوشت، اما با وجود احترامی که به عنوان فیلمنامه‌نویس فیلم‌هایی چون "قطار سریع‌السیر نیمه‌شب" و "صورت‌زخمی" عایدش شده بود، کسی حاضر نبود روی فیلم‌های جنگی او سرمایه‌گذاری کند.

او می‌گوید "موفقیت من اصلا مهم نبود، کسی حاضر نمی‌شد به جوخه یا متولد چهارم ژوئیه دست بزند. احتمالا به من حق می‌دهید که بابت فیلم‌های مسخره‌ای که سیلوستر استالونه درباره ویتنام می‌ساخت ("نخستین خون" که به رمبو نیز معروف است، اکران ۱۹۸۲) عصبانی بوده باشم. سینمای آمریکا نمی‌خواست با واقعیت روبه‌رو شود."

چیزی که ساخت جوخه را ممکن کرد آشنایی او با جان دیلی، تهیه‌کننده بریتانیایی، بود. "او هر دو فیلمنامه را خواند و به من گفت 'بسیار عالی الیور، کدام را می‌خواهی اول بسازی؟'" کل بودجه جوخه ۶ میلیون دلار بود و ۱۳۸ میلیون دلار فروش کرد.

۶. قرار بود آل پاچینو در متولد چهارم ژوئیه بازی کند

متولد چهارم ژوئیه تا دهه ۱۹۸۰ نساخته باقی ماند، اما در مقطعی در دهه ۱۹۷۰ نزدیک بود ساخته شود ولی سرمایه‌گذارش را از دست داد. آن نسخه قرار بود با بازی آل پاچینو جلوی دوربین برود. الیور می‌گوید "فقط دو یا سه هفته با شروع فیلم‌برداری فاصله داشتیم. جلسات تمرینی آن روزها چیزهای زیادی درباره فیلمنامه‌نویسی به من یاد داد. به نظرم پاچینو برای آن فیلم عالی بود. برای نقشش زیادی پیر بود (۳۸ سال داشت)، اما در تمرین‌هایی که دیدم عالی بود."

۷. کلنجار با ساینتولوژی

نقش اصلی متولد چهارم ژوئیه نهایتا به تام کروز رسید. او معروفترین عضو کلیسای ساینتولوژی محسوب می‌شود که موضوع چند مستند بوده است.

الیور می‌گوید هرگز درباره ساینتولوژی با کروز صحبت نکرد. الیور می‌گوید "نه، هیچ وقت صحبتش را نکرد." او می‌گوید کروز خیلی جدی بود، "و این جدیت بعضا برای خودش هم بد بود. برایم سوال بود که شاید به عنوان یک انسان به چیزی مانند ساینتولوژی به عنوان چارچوب نیاز دارد. شخصیتش به عنوان یک فرد برایم قابل درک نیست، اما به عنوان یک بازیگر در آن نقش قابل تقدیر بود."

الیور می‌گوید با این که کروز هرگز حرفی راجع به ساینتولوژی نزده بود، خودش سال‌ها پیش از آن برای مدت کوتاهی درگیر این کلیسا بود. "راستش وقتی از ویتنام برگشتم دچار بیگانگی شده بودم و حسی نداشتم." دوست‌دخترش آن موقع عضو این کلیسا بود، برای همین با او به کلیسا رفت تا ببیند چه خبر است. "او آن موقع در آموزشش خیلی جلو رفته بود و اگر اشتباه نکنم من یکی دو ماهی عضو کلیسا شدم. فکر می‌کنم خرجش نسبتا زیاد بود و بعد از مدتی رها کردم."

۸. هنگام نوشتن صورت‌زخمی اعتیادش به کوکائین را ترک کرد

الیور هرگز استفاده از مواد مخدر را مخفی نکرده است - او می‌گوید که همین چند هفته پیش ال‌اس‌دی مصرف کرده بود - و می‌گوید که خیلی سال پیش مشکل بزرگی با کوکائین داشت.

به گفته او "نسل جدید در دهه ۷۰ و ۸۰ داشت با کوکائین خوش می‌گذراند. من هم تفننی مصرف می‌کردم و به نظرم چیز بدی نبود، اما معتادش شدم. به مرور بیشتر و بیشتر بر من مسلط شد. انگار دیگر خودم نبودم. نوشتنم رو به زوال گذاشت."

او آن موقع در لس‌آنجلس زندگی می‌کرد، اما می‌گوید وقتی داشت روی فیلم صورت‌زخمی که با بازی آل پاچینو در سال ۱۹۸۳ درباره یک غول مواد مخدر ساخته شد تحقیق می‌کرد به میامی رفت. دور شدن از لوس‌آنجلس به او کمک کرد تا اعتیادش را ترک کند.

"شما باید از کسانی که اطرافتان مواد مصرف می‌کنند فاصله بگیرید." او بعد از پایان فیلمنامه به پاریس رفت و کوکائین را کاملا کنار گذاشت، اما می‌گوید در سال‌های بعد از آن چند باری مصرف کرده است. "بعد از آن می‌توانستم تفننی مصرف کنم، اما هرگز دوباره به آن معتاد نشدم."

۹. جورج دبلیو بوش "بدترین رئیس‌جمهوری تاریخ آمریکا است"

الیور در اوایل مصاحبه می‌گوید که با جورج دبلیو بوش، در دانشگاه ییل هم‌دانشگاهی بود.

او می‌گوید که بوش "به نظر من بدترین رئیس‌جمهوری است که آمریکا در تاریخ داشته است. آسیبی که او زد تا اینجا از کارهای ترامپ بسیار بدتر بوده است. بسیار بدتر. بوش جهت حرکت این کشور را عوض کرد. نظارت گسترده بر عملکرد شهروندان و جنگ‌های مختلف در زمان او شروع شد."

او در سال ۲۰۰۸ فیلمی درباره بوش ساخت به نام "دبلیو" که سرگذشت او تا شروع جنگ عراق را روایت می‌کرد. از الیور استون پرسیده شد که آیا ممکن است که فیلم مشابهی درباره ترامپ ساخته شود. "معلوم است که می‌شود... اما باید صبر کرد تا داستانش به پایان برسد."