بی بی سی: روز ۷ آوریل ۱۹۲۶ زنی ایرلندی راهش را از میان جمعیت حاضر در رم باز کرد و تیری به طرف یکی از بدنامترین دیکتاتورهای قرن بیستم شلیک کرد.

گلوله بینی بنیتو موسولینی را خراشید، اما رهبر ایتالیا از این سوء قصد جان سالم به در برد.

قرن بیستم شاهد اقدامات انفرادی شجاعانه زیادی علیه فاشیسم در اروپا بود، اما حرکت ویولت گیبسون تقریبا از تاریخ پاک شده است.

در بین چهار نفری که سعی کردند موسولینی را ترور کنند، او از همه به موفقیت نزدیکتر شد.

حالا، حدود یک قرن بعد، نصب تابلویی به یاد او در دوبلین دارد جدیتر می‌شود.

این سوء قصد بعد از سه سال حضور موسولینی در قدرت و در جریان یکی از سخنرانی‌هایش صورت گرفت.

خانم گیبسون تنها توانست یک گلوله شلیک کند، چرا که تفنگ گیر کرد و هوادارن موسولینی نیز به طرفش هجوم آوردند. چیزی که جانش را نجات داد دخالت پلیس بود که دستگیرش کرد.

بعد از این که چند وقت در ایتالیا بازداشت بود، او را به انگلستان بازگرداندند، تصمیمی که احتمالا به خاطر فرار از بی‌آبرویی ناشی از برگزاری یک دادگاه علنی در ایتالیا گرفته شد.

خانم گیبسون تا پایان عمرش در سال ۱۹۵۶ در بیمارستان روانی سنت اندروز در شهر نورث‌همپتون بستری بود.

در روزهای بعد از این ترور ناموفق، ویلیام کاسگریو، رئیس‌جمهور دولت آزاد ایرلند، نامه‌ای به موسولینی نوشت و به او به خاطر این که جان سالم به در برده بود تبریک گفت.

چیزی که داستان خانم گیبسون را عجیبتر می‌کند سال‌های ابتدایی حیاتش است.

او دختر ادوارد گیبسون، از اشراف ایرلندی-انگلیسی و بلندمرتبه‌ترین قاضی وقت ایرلند، بود و نخستین حضورش در یک رویداد عمومی در بارگاه ملکه ویکتوریا رقم خورد.

شورای شهر دوبلین حالا پیشنهادی را تصویب کرده است که بر اساس آن امکان نصب تابلویی به یاد او در این شهر بررسی خواهد شد.

در این پیشنهاد آمده است که این "دشمن متعهد فاشیسم" باید به "انظار عمومی آورده شود و در جایگاه حقیقی خود در تاریخ زنان ایرلندی و تاریخ غنی کشور ایرلند و مردمانش قرار داده شود".

"به خاطر شجاعتش بدترین برخوردها را تحمل کرد"
منیکس فلین، عضو مستقل شورای شهر دوبلین، کسی که این پیشنهاد را مطرح کرد، می‌گوید ویولت گیبسون کسی بود که "به دلایل عجیبی توسط هیات حاکمه ایرلند، و همچین هیات حاکمه بریتانیا، کاملا نادیده گرفته شده است".

او به بی‌بی‌سی گفت "او را مثل خیلی از مردم، مخصوصا زنان، که کارهای خارق‌العاده‌ای کرده‌اند از صحنه حذف کرده‌اند. اگر به جنگ جهانی اول یا دوم نگاه کنید، زنان هم در کنار مردان حضور دارند. بعضی وقت‌ها تکانی به خودمان می‌دهیم تا از آن‌ها قدردانی کنیم، اما اتفاق نادری است."

به گفته او "معلوم نیست چرا ویولت گیبسون مایه خجالت شد. او را طرد کردند و تلاش کردند که بگویند دیوانه است تا بلکه ننگ را با رنگ پاک کنند."

آقای فلین می‌گوید که خانواده خانم گیبسون نیز از نصب این تابلو حمایت کرده‌اند و انتظار دارد که این پیشنهاد در هفته‌های آتی در کمیسیون بررسی شود.

به گفته او مکان احتمالی این تابلو خانه دوران کودکی خانم گیبسون در دوبلین است، اما ابتدا باید از مالک فعلی بنا اجازه گرفت.

مکاتبه با چرچیل
در سال ۲۰۱۴، داستان خانم گیبسون در قالب یک مستند رادیویی به گوش مخاطبان بیشتری رسید. این مستند در ادامه مبنای ساخت فیلمی شد به نام "ویولت گیبسون: زنی ایرلندی که به موسولینی شلیک کرد". این فیلم در حال حاضر دارد در جشنواره‌های مختلف روی پرده می‌رود.

شیوان لاینم، سازنده این مستند رادیویی، می‌گوید "مردم به قصد زیارت پیش موسولینی می‌رفتند تا با او چای بنوشند، آن وقت یک زن، آن هم یک زن ۵۰ ساله، او را از فاصله نزدیک با تیر زد."

بری دودال، همسر خانم لاینم و کارگردان فیلم سینمایی، می‌گوید یک "نکته کلیدی" در این داستان نامه‌هایی بود که خانم گیبسون برای درخواست بابت ترخیص از بیمارستان روانی به شخصیت‌های قدرتمند، از جمله شاهدخت الیزابت - ملکه فعلی - و وینستون چرچیل نوشت.

خانم لاینم و آقای دودال این نامه‌ها را در نورث‌همپتون دیده‌اند، نامه‌هایی که هرگز به مقصد مورد نظر ارسال نشده بودند.

خانم لاینم می‌گوید "او را به این شرط از ایتالیا اخراج کردند که تا پایان عمر در زندان بماند."

این زوج در جریان تحقیقات خود در آرشیوهای ایتالیا کاوش کرده بودند و می‌گویند که بزرگترین مجموعه اطلاعات موجود درباره کسانی که تلاش کرده بودند موسولینی را ترور کنند به خانم گیبسون تعلق دارد.

آقای دودال می‌گوید "اگر یک مرد این کار را کرده بود ما احتمالا تا الان مجسمه‌اش را ساخته بودیم. اما چون زن بود به زندان انداخته شد. این که توانسته‌ایم داستان او را تعریف کنیم واقعا مایه خوشحالی است."

او می‌گوید نصب این تابلو کار خوبی است چرا که از خانم گیبسون قدردانی می‌کند و باعث می‌شود افراد بیشتری با داستان او آشنا شوند.

به گفته او "کاری که ویولت گیسبون کرد نشان می‌دهد که او شخص بسیار شجاعی بود، و بین او و موسولینی، با آن پرونده‌اش، کدام یک واقعا دیوانه بود؟"

بنیتو موسولینی که بود؟
حزب ملی فاشیست ایتالیا به رهبری موسولینی در سال‌های بعد از جنگ جهانی اول در ایتالیا به قدرت رسید و توسط گروه‌های مسلحی که به پیراهن‌سیاهان معروف بودند حمایت می‌شد. کار آن‌ها مرعوب کردن مخالفان بود.

فاشیست‌ها در اوایل دهه ۱۹۲۰ قدرت را در اختیار گرفتند و موسولینی بعد از تخریب نهادهای دموکراتیک در سال ۱۹۲۵ دیکتاتور ایتالیا شد.

او در جنگ داخلی اسپانیا از ژنرال فرانکو حمایت کرد و در جنگ جهانی دوم نیز متحد هیتلر بود.

او همچنین بعضی از سیاست‌های هیتلر را اتخاذ کرد - مخصوصا قوانین ضدیهودی سال ۱۹۳۸ که حقوق اجتماعی یهودیان ایتالیا را از آنها گرفت. بیش از ۷٫۵۰۰ نفر از یهودیان ایتالیایی جان خود را در هولوکاست از دست دادند.

موسولینی وقتی که داشت در ۱۹۴۵ از دست نیروهای متفقین فرار می‌کرد توسط پارتیزان‌های ایتالیایی دستگیر و اعدام شد.