روزنامه اطلاعات نوشت: با توجه به بی توجهی به درخواست ها برای نرفتن به سفر از سوی مردم ، بهترین کار برای جلوگیری از شیوع رو به تزاید بیماری کرونا ، واکسینه کردن مردم است .
در این زمینه کم کاری کاملا محسوس است و در صد بسیار اندک افرادی که تا کنون واکسینه شده اند. آمارها حکایت از آن دارد افرادی که در کل جمعیت واجد دریافت واکسینه در کشور یک دوز واکسن را تزریق کرده باشند به یک درصد نمی رسد و این ضایعه بزرگ برای کشور است .
واردات واکسن حتی از کشورهایی که جمهوری اسلامی روابط حسنه با آن ها دارد نظیر روسیه و چین به صورت قطره چکانی انجام می شود و هر دفعه حداکثر در حد چند صد هزار دوز وارد می شود که به نظر می رسد برای خالی نبودن عریضه و دل خوش کردن است تا یک اقدام جدی که آحاد مردم کشور را در بر بگیرد و مقابله جدی با این ویروس خطرناک و مهلک باشد . این مقدار و با این حالت قطره چکانی هر گز کفاف جمعیت کشور را نخواهد کرد . آمارهای واکسینه کردن شهروندان در سایر کشورها حتی کشورهای خاورمیانه که توسط منابع معتبر اعلام می شود با ایران تفاوت فاحش دارد .
اگر مسئولان چشم امید به واکسن تولید داخل دوخته اند تا وارد بازار مصرف بشود انتظاری خوب و بر اساس احساسات تولید ملی قابل تقدیر است ولی اولا – دقیقا مشخص نیست واکسن تولید داخل چه زمانی تأییدیه دریافت می کند و بعد از دریافت تأییدیه نهایی ، چه زمان به تولید انبوه می رسد . ثانیا – اگر آن طور که اعلام می شود در اواخر بهار تأییدیه دریافت کند و به تولید انبوه برسد.
آیا از نظر اخلاق پزشکی ، یک روز تاخیر در واکسینه کردن مردم خیلی دیر نیست ؟ تا فصل بهار و در این فاصله هر روز تعدادی از افراد به کام مرگ می روند و چند هزار تن هم مبتلا می شوند و چه بسا در افراد مبتلا ، عوارض آن ، تا سال ها در شخص باقی خواهد ماند . بهتر آن بود که از چند ماه جلوتر موضوع واردات واکسن از همان کشورهای بلا مانع جدی گرفته می شد تا نیاز به قسم دادن مردم به حضرت عباس نباشد .
