در سال ۲۰۱۲ فیلمی به نام "ربات و فرانک" ساخته شد که محوریت آن ارتباط ربات و انسان بود. قهرمان اصلی داستان، یک پیرمرد بازنشسته به نام فرانک است که از علائم اولیه زوال عقل رنج می‌برد، بنابراین، پسرش برای او یک "ربات خانه دار" می‌خرد که می‌تواند صحبت کند، کار‌های خانه مانند آشپزی و نظافت را انجام دهد و به فرانک یادآوری کند که داروی خود را بخورد. این فیلمنامه دقیقا مطابق همان چیزی است که اکنون در دنیای واقعی به آن نزدیک می‌شویم و پرسش این است که آیا دوستی با ربات‌ها امکان پذیر است؟
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، فیلمنامه فیلم ربات و فرانک تمثیلی است از زندگی ما، این فیلم، زندگی فرانک را دنبال می‌کند، که در ابتدا از ایده زندگی با یک ربات وحشت زده می‌شود، به تدریج وی تلاش می‌کند با ربات ارتباط برقرار کند و می‌فهمد که هم از نظر عملکرد مفید است و هم از نظر اجتماعی. این فیلم با پیوند واضحی بین انسان و ماشین به پایان می‌رسد.
این البته یک داستان خیالی است، اما ما را به چالش می‌کشد که انواع مختلف پیوند‌های انسان با ربات را کشف کنیم. تحقیقات اخیر، در مورد روابط انسان و ربات، این موضوع را با جزئیات بررسی می‌کند، جان داناهر، فیلسوف رباتیک، معیار بسیار خوبی برای معنای دوستی تعیین کرده است. نقطه شروع، از دید او، دوستی "واقعی" است که اولین بار توسط ارسطو، فیلسوف یونانی توصیف شد، و این مفهوم، یک دوستی ایده آل را پیش بینی می‌کند که شامل حسن نیت متقابل، تحسین و ارزش‌های مشترک است.
در این اصطلاح، دوستی با مشارکت برابر است. ساخت رباتی که بتواند معیار‌های ارسطو را برآورده کند یک چالش فنی اساسی است. روانشناسان حتی مشاهده کرده اند که مردم چگونه به طور طبیعی و اجتماعی در برابر مصنوعات رسانه‌ای مانند رایانه‌ها و تلویزیون‌ها واکنش نشان می‌دهند.
محققان انگلستان که مجموعه‌ای از "اصول اخلاقی رباتیک" را ترسیم کرده اند، "همنشینی" با ربات انسانی را به دلیل داشتن توانایی‌های ارتباط اجتماعی، غیر مهم ارزیابی کرده اند، آن‌ها معتقدند، هدر دادن انرژی عاطفی بر موجوداتی که فقط می‌توانند احساسات را شبیه سازی کنند، همیشه پاداش کمتری نسبت به ایجاد پیوند‌های انسان به انسان خواهد داشت. اما مردم در حال حاضر در حال ساخت پیوند با ربات‌های اساسی هستند، مانند ارتباط با ربات‌های نظافتچی و نگهبان.
با وجود این که تعامل اجتماعی در نوع خود پاداش آور است، اما به نظر می‌رسد روابط با روبات‌ها بتواند در رفع اصرار عمیق ما برای ارتباط اجتماعی مانند ایجاد آسایش جسمی، حمایت عاطفی و تبادلات اجتماعی لذت بخش که در حال حاضر توسط انسان‌های دیگر فراهم می‌شود، کمک کند.
