مهدی چمران، نامزد ششمین دوره انتخابات شورای شهر تهران با قدس آنلاین گفت‌وگویی داشته است که بخش‌های مهم آن در ادامه آمده است.
فرایند رسیدن به این 21 نفر
برای انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا با توجه به ماهیت این شوراها، ساز و کار شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در همۀ شهرستان‌ها فعال شد تا طی فرآیندی مشابه مجلس شورای اسلامی افراد منتخب وارد لیست نهایی این شورا شوند.
بر اساس تبلیغات فیزیکی و چهره به چهره‌ای که صورت گرفت مجمعی 60.000 هزار نفره در تهران شکل گرفت، افراد متقاضی داوطلبی در انتخابات خود را در معرض رأی این مجمع قرار دادند و بعد از اخذ رای از مجمع، در نهایت به یک فهرست 84 نفره رسیدیم که 4 برابر ظرفیت شورای اسلامی شهر تهران است.
پس از مشخص شدن اسامی 84 نامزد نهایی انتخابات، هیأت انتخاب بدون حضور داوطلبان متقاضی حضور در انتخابات شکل گرفت و با تمام این افراد مصاحبه‌های تخصصی در زمینه‌های مختلف مدیریت شهری شکل گرفت تا در نهایت لیست شورای ائتلاف نیروهای انقلاب بر اساس شایسته سالاری، بدون در نظر گرفتن امتیازهای ویژه و با احترام به آرای اعضای مجمع شکل بگیرد.
جوان تهرانی در کنار مسجد باید از امکانات ورزشی، تفریحی نیز برخوردار باشد
شعار مدیریت شهری تهران در دورۀ دوم تا چهارم این بود، تغییر ماهیت شهرداری از یک خدمت رسان عمومی به خادم اجتماعی شهر و مردم بود. به زعم بنده جوان تهرانی در کنار مسجد باید از امکانات ورزشی، تفریحی نیز برخوردار باشد.
دختران ما نیازمند ورزشگاه اختصاصی، استخر ویژۀ بانوان و ... هستند تا بتواند در کنار ادای فرائض دینی به سلامتی جسمی خود نیز بپردازند، توجه یکسان به روح و جسم جوانان سبب می‌شود تا آن‌ها امکان زندگی سالم و صحیح در شهر را داشته باشند.
یکی از مصوبات شورای اسلامی شهر تهران در دورۀ گذشته، «الزام شهرداری تهران به ارائه پیوست فرهنگی برای اجرای هرگونه پروژۀ عمرانی در شهر تهران» بود به این معنا که اگر شهرداری تهران پروژۀ بزرگی مانند دریاچۀ چیتگر را کلید زد باید زمینه‌های فرهنگی تأسیس این پروژۀ عمرانی را نیز فراهم کند تا استفادۀ مطلوب‌تری از پروژه‌های عمرانی شهرداری تهران انجام شود.
در دوره قبل کمک کردیم فاصله طبقاتی در تهران کم شود
کسی منکر اختلاف طبقاتی در جنوب و شمال تهران نیست اما در دورۀ مدیریت شهر تهران تلاش کردیم تا حد امکان این اختلافات را کاهش دهیم که فکر می‌کنم تا حد زیادی نیز موفق بودیم؛ چرا که شهرداری تهران در این دوره تمرکز خود در مسئلۀ توزیع امکانات تفریحی، رفاهی، فرهنگی و اجتماعی را بر مناطق جنوبی تهران قرار داد. شاهد این مدعا عملکرد روشن مجموعه شهرداری در آن مقطع است اگر در منطقۀ 1 تهران، زمینی چمنی ساخته شد، طی این دوره در منطقۀ 20 تهران حدود 20 زمین چمن برای تفریح جوانان احداث شد اگر استخری در مناطق شمال شهر تهران استخری ساخته شد، چند برابر آن در جنوب تهران احداث گردید
در دورۀ گذشتۀ مدیریت شهر تهران بزرگترین استخر خاورمیانه برای معلولین و جانبازان در منطقه 20 ساخته شد، ضمن اینکه شهرداری گذشتۀ تهران بودجۀ جنوب شهر تهران را 10 برابر افزایش داد.
باید مسئله دست‌فروشی را حل کنیم
درخصوص مسئلۀ گشت‌های انضباط شهری و برخورد با دست فروشی پارادوکسی بر ما حاکم است. دیدگاه دینی و انسانی ما این کار را نفی می‌کند؛ چرا که عده‌ای به دلیل مشکلات ناشی از بیکاری به دست فروشی روی آورده‌اند اما همین دیدگاه دینی و انسانی، سد معبر را حرام می‌داند. مجموعۀ دستگاه‌های مسئول برای رفع این پارادوکس باید تلاش کنند تا مردم شغل مناسب داشته باشند، البته این مسئولیت برعهده شهرداری نیست و دولت باید به درستی به ایفای نقش در زمینۀ ایجاد اشتغال بپردازد.
قطعا باید راهکارهایی برای مواجهه با مسئلۀ دست فروشی در شهر تهران اندیشه شود، برای مثال در دورۀ گذشته بازارهای روز یا مناطق مخصوصی را پیش بینی کردیم تا این دست‌فروشان امکان امرار معاش داشته باشند.
دولت سهم خود در قانون بافت فرسوده را پرداخت نکرد
علیرغم هجمه‌های رسانه‌ای اما مدیریت گذشته بود که برای اولین بار، دریافت عوارض از ساختمان‌های بافت فرسوده را ملغی کرد، در این دوره برای تسریع روند بازسازی املاک بافت فرسوده دفاتر تسهیل‌گری ایجاد شد تا مالکان بتوانند املاک خود را تجمیع کنند و ضمن تسریع در روند اداری با کمک بانک‌ها و بخش خصوصی نسبت به نوسازی بافت فرسوده اقدام کند، شهرداری تهران در آن دوره مکلف شد تا دریافت هرگونه جریمه از مالکین را برای بازسازی ملک فرسوده، متوقف کند.
مجلس شورای اسلامی بعد از گذشت 2سال قانونی را مصوب کرد که بر اساس آن شهرداری‌ها مکلف شدند تا 50 درصد از جرائم بافت فرسوده را ببخشند و دولت نیز مکلف به پرداخت 50درصد سهم باقی‌مانده شد، البته دولت یازدهم و دوازدهم متاسفانه علیرغم ابلاغ قانونی مصوبه مجلس شورای اسلامی، هیچ پرداختی در این زمینه نداشته است!
اگر به گذشته برگردم جلوی بلندمرتبه‌سازی می‌ایستم
در گذشته مدیریت شهری علیرغم وجود مصوبه قانونی برای رعایت سقف 5 طبقه در اعطای مجوز ساخت و ساز، در ازای دریافت عوارض شهری اجازۀ ساخت برج‌های 30 طبقه در شهر تهران را صادر می‌کرد که کار درستی نبود و در ادبیات عمومی جامعه به اشتباه از آن تحت عنوان تراکم فروشی دارد اما پس از تصویب و ابلاغ طرح جامع و تفصیلی به مجموعه مدیریت شهری اگر کسی همچنان از قوانین تخطی کند به اعتقاد بنده باید پروندۀ تخلف قضایی وی به مراجع قضایی ارجاع شود. لازم به توضیح است که این طرح مدت دار نیست بنابراین باید هرساله بازنگری شود و دستورالعمل های متناسب با شرایط همان دوره به این سند اضافه شود.
فکر می‌کنم اصلی‌ترین انتقادی که نسبت به عملکرد گذشتۀ خود در شهر تهران وارد است، نسبت به بلند مرتبه سازی باشد. علیرغم این که جلوی این مسئله گرفته شد اما اگر به گذشته برگردم به طور قطع خیلی سریع‌تر از گذشته مقابل عوارض فروشی و رشد بی‌رویۀ بلند مرتبه سازی در شهر تهران خواهم ایستاد.
طرح ترافیک نیازمند بازنگری جدی است
دربارۀ اجرای طرح ترافیک در تهران دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی اعتقاد دارند که پرداخت عوارض سبب بی رغبتی شهروندان برای تردد در این مناطق می‌شود اما گروه دیگری این طرح را تبعیض طبقاتی بین اقشار مرفه و دهک‌های کم درآمد جامعه می‌دانند که سبب شده است تا صرفاً افراد برخوردار بدون اعمال قانون اجازۀ استفاده از مناطق مشمول طرح ترافیک را داشته باشند.
معتقدم طرح ترافیک علت اصلی عدم رونق زندگی عادی در مرکز تهران است؛ چرا که شهروندان رغبتی به زیست در این منطقه ندارند. به زعم بنده طرح ترافیک در دورۀ جدید نیازمند بازنگری جدی است و البته اصلی ترین راهکار مواجهه با مسئلۀ ترافیک در شهر تهران توسعۀ اساسی حمل و نقل عمومی به خصوص خطوط مترو و اتوبوسرانی است.
اولویت شورای شهر ششم تکمیل پروژه‌های نیمه تمام است
تهران پیش از تعریف هرگونه پروژۀ جدید نیازمند ارائه تدبیری برای تکمیل پروژه‌های نیمه تمام گذشته است که در دورۀ جاری رها شده بود. پروژه‌هایی مانند تکمیل مسیر آزادراه یادگار امام و پیوند آن با آزادراه تهران ـ ساوه و تهران ـ قم، در 2طبقه که در اولویت قرار خواهند داشت، پس از آن به توسعۀ و پیشرفت مناطق جنوبی تهران خواهیم پرداخت.
