سید مهدی فاطمی: ما در تمام این سالها فقط یکبار علی دایی ، شناسنامه فوتبال مان را که به قهر از آن رانده اند به خاطر آورده ایم ، آنهم زمانی بود‌که نام عباس بوعذار سوژه خنده همگانی شد!
ما به جز مضحکه عباس بوعذار که حتی به انتخابات ریاست جمهوری هم راه پیدا کرده و آرای زیادی را به خود اختصاص داد، علی دایی را که سالها بزرگترین افتخار فوتبال ملی مان را به نام خود ثبت کرده است از یاد برده بودیم تا اینکه ابر ستاره فوتبال دنیا او را الگوی خود خطاب کرد. بله ؛ کریس رونالدوی افسانه ای با پیام زیبایی که در صفحه سیصد میلیون دنبال کننده اینستاگرامی اش برای علی دایی منتشر کرد ، عده زیادی از ما را از خواب بیدار کرد.
او به ما آموخت که هرگاه نام و یادی از اسطوره ها به میان آید باید به احترام، ایستاده و کلاه از سر برداریم. نه اینکه کنفرانس خبری سالها پیش او را دست آویزی برای لودگی و خوشمزه بازی قرار دهیم! ما اگر انسان‌های بهتر و کامل تری بودیم به جای این همه هر هر و کر کر که پای ویدیو های پر شمار ساخته شده در فضای مجازی به راه انداختیم، آنها که پای علی دایی و امثال او را از فوتبال بریده اند را مورد سوال و بازخواست قرار می دادیم. فوتبال ایران را اگر به نام دایی می شناسند که می شناسند ، چرا هیچ جایی در آن ندارد؟!
پاسخ درست این سوال را کسی نمی داند، آنها هم که می دانند حاضر به گفتن نیستند، اما این به معنای ساده گذشتن از کنار این حقیقت تلخ نیست! فوتبال ایران خانه دایی ست ولی او را به خانه اش راه نمی دهند!
