سرویس تاریخ «انتخاب»؛ امروز مهمان مادام والانسی هستم. ترن ساعت یازده را از گار [ایستگاه قطار] دونر گرفته قریب ساعت یک به Valmondois رسیدم. خود مادام با پسرش که هشت نُه سال دارد به گار آمده بودند و مرا به منزل بردند. یک خانه‌ی دهاتی بود. در واقع ناهار دونفری خوردیم و بعد از ناهار در فضای جلوی عمارت قهوه و بعد چای خوردیم. وقت چای یک مرد و دو سه زن آمدند. معلوم [شد] یکی از آن‌ها دختر مسیو پریم بلژیکی است که در ایران بوده است. عصر با مادام والانسی قدری در صحرا تفرج کردیم و با ترن ساعت هشت به پاریس برگشتیم.
والموندوا در حقیقت دهکده یا قصبه‌ای است و قریب سی کیلمتر از پاریس فاصله دارد. پهلوی رود Oises واقع است. صحرا مثل سایر اراضی فرانسه سبز و خرم و باصفاست. مادام والانسی زبان فارسی تحصیل کرده و از قراری که می‌گوید از شعر و ادبیات فارسی خیلی خوشش آمده و خیلی میل دارد به ایران برود. مقصودش از خصوصیت با من این است که در این باب با او مساعدت کنم و می‌گوید به ایران می‌روم و برمی‌گردم و برای جوان‌های ایرانی که می‌خواهند در پاریس تحصیل کنند اسباب تسهیلات فراهم می‌آورم و غیره ذلک؛ از صحبت‌ها و خیالات که نمی‌دانم چه اندازه صورت‌پذیر هست و صورت خواهد گرفت یا نه. از قراری که تحقیق کردم در مدرسه‌ی Pontoise که نزدیک همین قصبه است و از شهرهای کوچک فرانسه است یک نفر جوان تقریبا سالی با دو هزار فرانک غیر از لباس و متفرعات زندگی می‌تواند زندگی و تحصیل کند و اگر چنین باشد با سه هزار فرانک به خوبی امر تحصیل و زندگانی تا می‌شود. عجالتا این اطلاعی بود که به دست آوردم برای موقعی که ان‌شاءالله بچه‌ها را بخواهیم در فرانسه برای تحصیل بیاورم.
امروز صبح کاغذی از لاواشری رسیده، دو نسخه عکس که عید نوروز در طهران از بچه‌ها برداشته فرستاده بود. از دیدن آن‌ها چشمم روشن و قلبم مسرور شد. حفظهم‌الله.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، صص ۴۴۱ و ۴۴۲.
