خوب غذا خوردن و ورزش منظم می‌تواند برای هر فردی یک چالش باشد، اما برای افرادی که دارای اختلال طیف اوتیسم یا معلولیت ذهنی هستند، این چالش به‌طور تصاعدی بیشتر است.
به نقل از یو اس نیوز، بسیاری از مردان و زنان جوان مبتلا به اوتیسم و معلولیت‌های فکری با خطر قابل‌توجهی برای چاقی و همه عوارض سلامت ناشی از آن روبرو هستند. با این حال، نتایج مطالعه آزمایشی کوچک و جدید نشان می‌دهد که رژیم غذایی و برنامه ورزشی متناسب با چنین افرادی که در محیط گروهی با حمایت خانواده ارائه می‌شود، می‌تواند افزایش وزن را متوقف کرده یا حتی باعث کاهش وزن قابل‌توجه شود.
لورا نبورز، محقق اصلی این تحقیق توضیح داد که این برنامه توصیه‌های وزارت کشاورزی ایالات‌متحده (USDA) را با «تعیین هدف برای پیشرفت در جهت خوردن غذاهای سالم‌تر و انجام فعالیت بدنی» مرتبط می‌کند.
نبورز که استاد دانشکده خدمات انسانی دانشگاه سینسیناتی (UC) آمریکا است، افزود: ما کمک به تهیه غذا با خانواده را ترغیب کردیم و اطلاعات مربوط به سلامتی را با خانواده برای ارتقاء سلامت خانواده به اشتراک گذاشتیم.
نبورز از داروها و ترجیحات غذایی منحصربه‌فرد که اغلب برای غذاهای پرکالری به‌عنوان دو عامل اصلی که می‌توانند باعث افزایش وزن در این گروه‌ها شوند، نام برد. وی گفت: آنان ممکن است بسیاری از انواع فعالیت‌های روزانه را به دلیل علایق محدود فقط برای انواع خاصی از فعالیت‌ها، ترجیح ندهند.
دکتر دان کوری، مدیر پزشکی شبکه مراقبت از اوتیسم (Autism Speaks' Autism Care Network)، با نظرات نبورز موافق بود. کوری، استاد پزشکی کودک در دانشگاه ایالتی اوهایو آمریکا، خاطرنشان کرد: مشکلات حسی ازجمله حساسیت بیش از حد به مزه یا بو می‌تواند منجر به رژیم غذایی محدود شود که ممکن است سالم نباشد و فاقد تنوع غذایی باشد.
وی افزود: در کنار چالش‌های هماهنگی و درک، بخشی از اوتیسم داشتن علایق یا رفتارهای محدود است. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم یا چالش‌های فکری ترجیح می‌دهند آنها را برای خود حفظ کنند و در نتیجه ممکن است از ورزش‌های ساده مانند پیاده‌روی در محله، و ورزش‌های شدیدتر مانند دویدن خودداری کنند.
ژان گریک، مدیر تحقیقات مرکز اوتیسم و اختلالات عصبی تکاملی، می‌گوید که این امر می‌تواند مراقبین را دچار مشکل کند.
وی خاطرنشان کرد: به‌دلیل مشکلات غذایی، ممکن است آنان در برابر رژیم غذایی متعادل مقاومت کنند و این مسئله این افراد جوان را در معرض افزایش وزن و چاقی قرار دهد.
گریک بیان می‌کند: علاوه بر این، والدین ممکن است برای یافتن مکان‌هایی که برای بازی در بیرون و دویدن امن باشد مشکل داشته باشند، یا از این ترس داشته باشند که فرزندشان در فضای عمومی دچار کج‌خلقی شود یا فرار کند.
نبورز گفت: هدف از این تحقیق کمک به والدین و فرزندان آنان با تشخیص این است که بزرگسالان جوان، در این مورد با اوتیسم و معلولیت ذهنی، سالم‌تر خواهند بود، اگر بتوانند غذاهای سالم مورد علاقه خود را بخورند و با روش‌هایی که لذت می‌برند، ورزش کنند.
با در نظر گرفتن این موضوع، این تحقیق بر روی ۱۷ دانشجوی دانشگاه سینسیناتی متمرکز شد که به آنان برنامه‌ای پیشنهاد شد که برای بزرگسالان جوان مبتلا به اوتیسم یا معلولیت ذهنی طراحی شده بود.
بین ژانویه ۲۰۲۰ تا آوریل ۲۰۲۱، به دانشجویان کلاس‌های گروهی هفتگی یا به‌صورت حضوری یا آنلاین (به دلیل قرنطینه کرونا) ارائه می‌شد که توصیه‌های عملی در مورد تغذیه خوب و ورزش منظم را فراهم می‌کرد. کلاس‌ها توسط یک گروه ۱۰ نفره ازجمله اعضاء هیأت علمی، دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد و یک محقق ناتوانی هدایت می‌شد.
اطلاعات رژیم غذایی بر اندازه وعده‌های ایده‌آل، توصیه‌های تغذیه‌ای وزارت کشاورزی ایالات‌متحده، اهمیت ویتامین‌ها و مواد معدنی و اجتناب از غذاهای ناسالم متمرکز شد همچنین راهنمایی‌هایی در مورد کاهش استرس و بهبود خواب وجود داشت.
علاوه بر این، اهداف غذا خوردن و ورزش برای هر دانشجو تهیه شد. به‌عنوان‌مثال، آنان برای افزایش میزان مصرف میوه خود، کمک به تهیه غذا، نوشیدن آب به جای نوشابه و صرف زمان بیشتری برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا تشویق شدند.
اندازه‌گیری قد و وزن هر دو تا سه ماه انجام می‌شد و با والدین در مورد عادات غذایی و ورزشی فرزندشان مصاحبه می‌شد.
نتیجه نشان داد در حالی که یک دانشجو وزن اضافه می‌کرد، دو نفر از دانشجویان چاق مقدار قابل‌توجهی از وزن خود را کم می‌کردند. در بین بقیه، شاخص توده بدن (اندازه‌ای بر اساس قد و وزن) ثابت ماند. ارزیابی والدین مثبت بود و سه چهارم دانشجویان گفتند تغذیه سالم‌تری دارند.
محققان به این نتیجه رسیدند که این برنامه، در حالی که مقدماتی بود، امیدوار کننده به‌نظر می‌رسید.
موفقیت این برنامه برای کیم موشنو، نایب رئیس سیاست عمومی انجمن اوتیسم در راکویل آمریکا، ایالت مادری، کمی تعجب‌آور است، وی گفت: انواع افراد برای انواع برنامه‌های آموزشی کاهش وزن ثبت‌نام می‌کنند، زیرا به‌دنبال کمک هستند. آنان به‌دنبال این هستند که چگونه تشخیص دهند که چرا و چه زمانی بیش از حد غذا می‌خورند، چگونه ورزش کنند. آنان می‌خواهند در مورد غذاهای سالم و شیوه زندگی سلامت به آنان آموزش داده شود.
موشنو افزود: من فکر می‌کنم ما از کودکان مبتلا به اوتیسم و معلولیت ذهنی انتظارات کمتری داریم. ما فکر می‌کنیم آنان نمی‌توانند یاد بگیرند اما بسیاری به راستی می‌توانند. آنان فقط مانند دیگران به حمایت نیاز دارند.
این یافته‌ها به‌تازگی به‌صورت آنلاین درمجله Advances in Neurodevelopment Disorders منتشر شده است.
ایسنا
