سید مهدی فاطمی: سنگربان اسبق تیم ملی سه شنبه هجدهم مرداد ماه عکسی را منتشر کرد که حواشی بسیاری به همراه داشت.
در این تصویر عابدزاده را کنار بیژن قاسم زاده بازپرس سابق و محکوم به ده سال حبس و روبروی حسن یزدانی قهرمان بلند آوازه کشتی ایران در یک رستوران می بینیم. انتشار این عکس بازتاب فراوان داشته و انتقادات و اعتراضاتی را نیز به دنبال داشته است. اینکه چگونه یک قاضی محکوم به حبس که دوران اجرای حکم را سپری می کند بیرون از زندان و در کنار چهره های مطرح کشتی و فوتبال ایران به رستوران رفته و عکس می گیرد یک بخش ماجراست. اما آنچه برای ورزشی ها مهم است هم سفره شدن قهرمانان شان با این چهره است! کسی که شهرتش را به خاطر صدور حکم فیلترینگ تلگرام به دست آورده و بعد ها توسط دستگاه قضایی ایران و به جرم اخذ رشوه محاکمه و محکوم شده است.
شاید خیلی ها ندانند که قاسم زاده خود کشتی گیر و سالها قبل مسوول کمیته انضباطی فدراسیون کشتی بوده و آشنایی قبلی او با حسن یزدانی اتفاق عجیبی نیست . اصولا عکس گرفتن با هیچ شخصی و حتی همسفر و هم سفره شدن با دیگران هم نباید آنچنان تعجب بر انگیز باشد. نه یزدانی و نه عابد زاده را نباید در این مورد مواخذه کرد اما انتظار جامعه از حسن یزدانی بالاتر از خواسته های صرفا ورزشی و مدال آوری ست. مردم در چهره این قهرمان ، سیمای یک جهان پهلوان نو ظهور را ترسیم کرده اند. تصویر دلچسب یزدانی برای مردم همان حسنی ست که مقابل آن جوان معلول زیر داده و خاک می شود و دلش را غرق در شادی می کند. به جرات می توان گفت مردم این زمین خوردن را بیشتر از غلبه بر تیلور آمریکایی دوست دارند.او می تواند تختی زمانه ما باشد اما تختی بودن و ماندن امری بسیار سخت و طاقت فرساست.باید از بسیاری منافع و فرصت ها بگذری. باید روی خواهش های دلت پا بگذاری و باید به آنچه دیگران به راحتی رضایت می دهند راضی نباشی تا تختی شوی.
برای نگارنده که پانزده سال پس از مرگ جهان پهلوان تختی به دنیا آمده اما بواسطه نگارش کتابی در باب زندگی و مرگ آن بزرگمرد روزها و هفته ها با او زیسته ام ، بیان برخی از ویژگی های شخصیتی این اسطوره بی بدیل کار چندان سختی نیست اما درک آن شاید برای مخاطب امروز قدری سخت باشد.
تختی در شرایطی که می توانست به سادگی وکیل ملت در مجلس شود یا حتی پیشنهاد شهرداری تهران را داشت اما هرگز حاضر به قبول این مشاغل نشد! برای آنها که دست و پا زدن های قهرمانان امروز برای رسیدن به مناصب و حق و نا حق کردن های بسیار شان را دیده اند باور چنین واقعیتی سخت است.
تختی حتی حاضر به بازی در فیلم سینمایی و تبلیغاتی هم نشد . او درس خوانده و دانشگاه رفته نبود اما برای بزرگی و جوانمردی آموخته شده بود. او می دانست هر جواب مثبتی که به غیر از ملت دهد می تواند خط جدایی او با مردمش باشد و این چنین شد که در مسیر جاودانگی قرار گرفته و حتی مرگ هم مانع از حضور او در قلب مردم نشد .
یزدانی امروز باید انتخاب کند. او بابد بین قهرمان معمولی جهان و المپیک بودن و یا جهان پهلوان همیشگی مردم شدن یکی را انتخاب کند. بدیهی ست دومی مسیری سخت و طاقت فرسا داشته و محدودیت های زیادی را به همراه خواهدداشت اما شانس محبوب دل مردم شدن و پیوستن به قصه های اساطیری در خانه هر کسی را نمی زند. او باید مراقب حال امروزش باشد که دوستان نادان و دشمنان دانا برای تخریب جایگاه و محبوبیتش در کمین نشسته اند.
