داده‌های ارائه شده به طور مداوم نشان می‌دهد تا حدی ورزش در هر جنبه‌ای از زندگی کلید سلامتی است. در تاثیر مثبت ورزش تردیدی نیست اما در مورد زمانی که افراد شاید نه بر اساس انتخاب بلکه به دلیل اجبار نباید مدتی ورزش کنند، چه باید انجام کرد؟
به گزارش مدیکال اکسپرس، گروهی از محققان دانشگاه بریگهام یانگ آمریکا با استفاده از گرما درمانی غیرفعال که نوعی تمرین گرم کردن عضلات برای اهداف درمانی است، جزئیات جدیدی در مورد کاهش اثرات منفی بی‌تحرکی یافته‌اند.
نتایج تحقیقات آنان نشان می‌دهد که این فرآیند به طور عملی کاهش نزدیک به ۳۰ درصدی در سلامت شریان را زمانی که افراد شاید به دلیل آسیب از نظر جسمی کمتر فعال می‌شود را از بین می‌برد.
در اصل گرمادرمانی سلامت عروق را برای افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، حفظ می‌کند؛ چنان که به ورزش ادامه داده‌اند.
جیسون گیفورد، پروفسور علوم ورزشی دانشگاه بریگهام یانگ، گفت: هر گاه افراد وارد دوره‌های فعالیت بدنی کم می‌شوند، سیستم قلبی عروقی و عضلات آنان با کاهش عملکرد و کوچکتر شدن به این تغییر پاسخ می‌دهد. همه این موارد به افزایش خطر بیماری قلبی عروقی کمک می‌کند؛ افراد مصدومی که اندامی از آنان را گچ گرفتند، جمعیت‌های مسن، فضانوردان و حتی افراد قرنطینه شده و به طور اساسی هر کسی که در یک موقعیت محدودکننده حرکتی است، می‌تواند خطر بیماری قلبی عروقی و آتروفی عضلانی را با گرما درمانی غیرفعال به طور بالقوه کاهش دهد.
این تحقیق توسط گیفورد و گروه وی با بررسی ۲۱ فرد سالم که طی ۱۰ روز عدم استفاده از اندام تحتانی را تجربه کردند، انجام شد. هر یک از شرکت‌کنندگان از زانوبند محدودکننده حرکت استفاده می‌کردند و نیمی از آنان روزانه ۲ ساعت گرمادرمانی روی عضلات بازکننده زانو دریافت کردند. نیمی دیگر نیز تحت درمان دارونما قرار گرفتند. هر ۲ گروه از نظر تفاوت در سلامت عروق از نزدیک تحت نظر قرار گرفتند.
گیفورد در مورد افرادی که درمان دارونما را دریافت کردند، گفت: تنها با حرکت نکردن طی حدود ۲ هفته شریان‌های برخی از افراد در سن دانشگاه به جای ۲۰ سالگی به گونه‌ای واکنش نشان داد که گویی این افراد ۵۵ یا ۶۰ سال دارند. این با تغییر اندک یا عدم تغییر سلامت عروق کسانی که تحت درمان گرما قرار گرفته بودند، در تضاد بود.
این گروه از فناوری به نام حرارت درمانی موج کوتاه نبضی(pulsed shortwave diathermy) برای انجام گرما درمانی غیرفعال استفاده کردند. این دستگاه‌ها امواج رادیویی ارسال می‌کند که به نوبه خود عضله را گرم خواهد کرد. این آزمایش با قرار گرفتن دستگاه گرمایش در بالای ناحیه عضلانی تحت درمان انجام شد. این فرآیند می‌تواند کمی زمان‌بر باشد اما باعث درد یا ناراحتی نمی‌شود.
گیفورد و گروه وی با بررسی سلامت عروق و سلامت کلی شریان‌های افراد قبل و بعد از درمان آماده شدند تا آگاهی در مورد چیزی به نام عملکرد اندوتلیال(لایه درون‌رگی، لایه نازکی از سلول‌ها که درون رگ‌های خونی و لنفاوی را می‌پوشاند) را افزایش دهند. اندوتلیال برای تنظیم سلامت سیستم قلبی عروقی بسیار مهم است و مواد شیمیایی را آزاد می‌کند که لخته شدن خون، عملکرد سیستم ایمنی و آرامش عروق را کنترل می‌کند. با فعالیت بدنی کم، عملکرد اندوتلیال کاهش و خطر تشکیل پلاک لخته شدن خون و حملات قلبی افزایش می‌یابد.
آسیب در عملکرد اندوتلیال مانند مواردی که با کاهش فعالیت بدنی مشاهده می‌شود، به طور معمول چندین سال قبل از علائم بیماری قلبی عروقی آشکار می‌شود. خوشبختانه به نظر می‌رسد اندوتلیوم به بسیاری از درمان‌ها مانند ورزش و گرما درمانی به خوبی پاسخ می‌دهد.
این خطرات گروه را برانگیخته است تا راه‌هایی برای کمک به افرادی که در توانایی‌شان برای داشتن فعالیت بدنی درمانده هستند، بیابند.
محققان قصد دارند کار خود را برای بررسی سایر روش‌های درمان مبتنی بر حرارت گسترش دهند. با مشاهده اینکه دستگاه‌های مورد استفاده آنان به‌طور گسترده در دسترس نیست، آنان اثربخشی روش‌های گرما درمانی در دسترس‌تر را بررسی خواهند کرد ازجمله یک تحقیق آینده که به چگونگی تاثیر استفاده از سونا بر سلامت عروق می‌پردازد.
گیفورد می‌گوید: «به‌طور کلی، به‌نظر می‌رسد ورزش فواید زیادی دارد که با گرما درمانی به دست نمی‌آید اما با نگاهی به آینده، افرادی که در موقعیتی نیستند که ورزش کنند، می‌توانند امید بیشتری به تندرستی کلی خود داشته باشند.»
نتایج این تحقیق به تازگی در مجله فیزیولوژی(Journal of Physiology) منتشر شد.
ایسنا
