خراسان: سرویس جدید پلتفرم تلوبیون،ضربه جدی به پلتفرم‌های آنلاین نمایش فیلم و سریال می زند.
پلتفرم تلوبیون که در سال‌های گذشته به عنوان پلتفرم مخصوص پخش برنامه‌های صداوسیما شناخته می‌شد، به تازگی سرویس جدیدی به نام «تلوبیون پلاس» را راه‌اندازی کرده که یک پلتفرم وی‌اودی تمام‌عیار است. این پلتفرم که فیلم‌ها و سریال‌های روز ایران و جهان را منتشر می‌کند، تازه‌ترین رقیب پلتفرم‌های وی‌اودی است که پا به عرصه وجود گذاشته، اما با یک تفاوت مهم؛ این که اشتراک آن رایگان است.
بر اساس بررسی خبرنگار ما در میان محصولات خروجی تلوبیون پلاس، به نظر می‌رسد اکثر قریب به اتفاق یا همه فیلم‌ها و سریال‌های خارجی پلتفرم تلوبیون با دوبله اختصاصی عرضه شده‌اند. این در حالی است که متمول‌ترین وی‌اودی‌های بازار فیلم و سریال اینترنتی، بسیاری از محصولات را با زیرنویس منتشر می‌کنند و امکان دوبله همه محصولات را ندارند. باید پرسید آیا تلوبیون پلاس برای این حجم از دوبله‌های اختصاصی محصولات روز، از امکانات متعلق به سازمان صداوسیما مثل واحد دوبلاژ سیما استفاده می‌کند یا نه؟
در عین حال مهم ترین نکته درباره تلوبیون پلاس، رایگان بودن نرخ اشتراک آن است. در حالی که دیگر وی‌اودی‌ها در پلن‌های مختلف درآمدی، نرخ‌هایی از حدود ماهانه ۵۰ هزار تومان (در اشتراک‌های بلندمدت) تا ماهانه ۱۰۰ هزار تومان دارند، اشتراک تلوبیون پلاس رایگان است. این موضوع اگرچه در نگاه نخست، برای مخاطب جذاب به نظر می‌رسد، اما می‌تواند شائبه دامپینگ را در بازار به ذهن برساند. دامپینگ به طور خلاصه به معنای قیمت‌شکنی و عرضه رایگان یا بسیار ارزان محصول است، با هدف این که رقبا از میدان به در شوند و بازار در انحصار یک عرضه‌کننده قرار گیرد. پس از این زمان که ممکن است چند ماه یا چند سال به طول بینجامد، عرضه‌کننده مسلط بر بازار، می‌تواند هر نوع قیمت‌گذاری را انجام دهد یا قواعد دیگر را در بازار به وجود بیاورد، چراکه دیگر رقیب مهمی ندارد. لذا از این منظر این مسئله در بلندمدت به زیان مخاطب است.
نکته مهم دیگر درباره راه‌اندازی این پلتفرم، سخنی است که بارها گفته شده. سازمان صداوسیما در حالی تلوبیون پلاس را به عنوان رقیب پلتفرم‌های وی‌اودی امروز به وجود آورده که همزمان نهاد ناظر و تنظیم‌گر (رگولاتور) پلتفرم‌هاست! بر این اساس این شائبه به وجود می‌آید که از سویی به وسیله نهاد ناظر، آن‌ها را تضعیف کند و مزیت‌های نسبی آن‌ها را از بین ببرد و از سوی دیگر، با قیمت‌شکنی بازار را در اختیار بگیرد. لذا همان‌طور که پیشتر هم تأکید کرده‌ایم، باید نهاد ناظر بر این حوزه، خارج از شرایط فعلی باشد و مثلاً وزارت ارشاد این مسئولیت را به عهده بگیرد. همه آن چه گفته شد، در حالی است که حتی اگر از یکی بودن رقیب و ناظر بر پلتفرم‌ها صرف نظر کنیم، برابر نبودن امکانات و توانایی‌های صداوسیما و رقبایش در بازار هم نکته مهمی است. البته اکنون این پلتفرم‌ها باید بر تولیدات اختصاصی خود تکیه کنند، اما با توجه به همان برابر نبودن امکانات، شانس زیادی در این رقابت نخواهند داشت.
