ایسنا: یک روانشناس گفت: فراوانی آزارهای خیابانی حدود ۱۲ درصد اعلام شده است.
دکتر داوود کردستانی اظهارکرد: ارائــۀ تعریفــی دقیــق از آزارهــای خیابانــی دشــوار اســت و این مساله بیشــتر بــا مصادیق آن شــناخته می شــود.
وی با بیان اینکه آزار خیابانـی هـرگونـه عمل شـنیعی بـا ماهیت جنســی اســت کــه در آن فــرد یــا افــرادی بــا تعــرض بــه شــخصیت یــک نفــر، از طریــق ارعــاب و بهره گیــری بــا زور و اجبـار، خواسـتار دریافـت التفـات جنسـی شده و آزار کلامی و غیر کلامی مردان نسبت به زنان را شامل می‌شود، بیان کرد: از مصادیق این رفتارها می‌توان به ســوت زدن، بــه زبــان آوردن اصــوات نامفهـوم و واژه‌هـای رکیـک، توهین، تهدید، چشـمک زدن، لمـس دسـت و سـایر اعضـای بـدن زنـان، تحقیـر و مسـخره کـردن، پیشـنهادهای بی‌شـرمانه، تهدیـد بـه خشـونت‌های جنسـی، ضـرب و شـتم در فضـای عمومـی و تجـاوز بـه عنـف اشاره کرد.
این روانشناس تصریح کرد: خشونت و آزار و اذیت توسط مردان به دوره خاصی در طول تاریخ مربوط نمی‌شود و این مشکل به ویژه در جوامع مرد سالار که فرهنگ برتری مردان بر زنان پیوسته مورد تاکید قرار گرفته، نمود بیشتری دارد.
کردستانی افزود: این معضل مختص به جامعه خاصی نبوده و در کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی دیده شده و مختص به کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه نیست.
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور لرستان با بیان اینکه برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که به ازای هر سه زن، یک نفر در طول زندگی خود حداقل یکبار خشونت جسمی یا جنسی را تجربه می‌کند، عنوان کرد: این امر موجب شده که در چند سال اخیر قوانینی جهت کاهش و کنترل این آسیب در کشورهای مختلف تصویب شده و اجرا می‌شود.
وی افزود: در کشور ایران تحقیقات علمی کمی روی فراوانی، اشکال و تاثیرات این آسیب انجام شده و این معضل در کلان شهرها بیشتر مورد تحقیق قرار گرفته است.
این روانشناس بیان کرد: در شــهرهای بــزرگ عواملی از قبیل تراکـم جمعیتی بالا، فقر خدمات و تسـهیلات شـهری، حاشیه‌نشینی و زندگی در محلات فقیــر زمینــۀ بــروز و ظهــور انــواع آســیب‌ها و خشــونت‌ها را افزایــش می‌دهد.
فراوانی آزارهای خیابانی حدود ۱۲ درصد بوده است
کردستانی اضافه کرد: تحقیقات انجام شده در سال ۱۳۹۶ نشان داده که فراوانی آزارهای خیابانی در حدود ۱۲ درصد بوده است. بر اساس تحقیق انجام شده توسط سازمان بهزیستی در سال ۱۳۹۷، ۴۹ درصد از زنان ایرانی آزار جسمی و فیزیکی، ۲۶ درصد عاطفی و روانی و کلامی و ۲۲.۲ درصد آنها آزارهای اجتماعی و اقتصادی دیده‌اند.
وی با بیان اینکه بررسی دلایل این خشونت‌ها از نظر روانشناسی و جامعه شناسی متفاوت است، یادآور شد: علاوه بر این، هر یک از علوم نظریات مختلفی را مطرح کردند که از نظر روانشناسی دلایل فردی، اجتماعی و فرهنگی متعددی برای شکل گیری این رفتارها وجود دارد؛ بافت نامناسب تربیتی، فقدان محدودیت‌های واقع بینانه و یا وجود استانداردهای سختگیرانه والدین باعث شده است که این افراد از درخواست‌های نامعقول در هر شرایطی دست برندارند و به دیگران آسیب بزنند.
این روانشناس افزود: آنان در کودکی یاد نگرفته‌اند که حق ندارند در هر موقعیتی هر کاری را انجام دهند و هنجارها و قوانین برای آنان به درستی تعریف نشده است. افراد آزارگر، دوست داشته شدن را باور نداشته و یک حالت بدبینی نسبت به گرفتن پیغام‌های دوست داشته شدن از طرف اطرافیان دارند.
آزارهای خیابانی موجب کاهش حضور فعالانه دختران در جامعه شده است
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور لرستان با اشاره به اثرات آین آزارها روی زنان گفت: رفتارها و تهدیدهای کلامی و غیر کلامی باعث بروز آسیب‌های روانی و فیزیکی در افراد آسیب دیده می‌شودکه می‌تواند در زمینه‌سازی و آشکارسازی آسیب‌های روانشناختی چون پارانویا، افسردگی، اضطراب ماندگار آزارها، احساس نا امنی پایدار، استرس پس از سانحه و غیره موثر باشد. در نهایت این معضل موجب کاهش حضور فعالانه دختران در جامعه شده و زمینه ساز بروز مشکلات جسمی و روانی در آینده برای زنان نسل آینده خواهد شد.
کردستانی به راهکارهای پیشگیری و کاهش آزار زنان اشاره کرد و با بیان اینکه اولین و مهمترین اقدام لازم در این زمینه تدوین، تصویب و اجرای قوانین و مقررات جدید برای حفظ کرامت زنان خواهد بود، خاطرنشان کرد: تدوین لایحه حفظ کرامت و تامین امنیت زنان در برابر خشونت گام بزرگی در این زمینه است که باید هر چه سریتعر عملیاتی شود و هر ساله با تغییرات فناوری و اجتماعی در جامعه تغییر یابد.
وی ادامه داد: اقدام مهم بعدی آموزش مهارت‌های زندگی از دوره پیش‌دبستانی و ابتدایی به کودکان است که شامل همدلی (درک بدون قضاوت و پیش فرض افراد و احترام به آنها)، توانایی ایجاد و حفظ روابط بین فردی، مهارت حل مساله و توانایی ارتباط موثر موجب ارتقاء شخصیت افراد شده و در تحول فرهنگی و اجتماعی نسل آینده موثر خواهد بود.
این روانشناس گفت: با توجه به مشکلات اکثر خانواده‌ها در سیستم تربیتی، آموزش شیوه‌های فرزندپروری به والدین راهکار موثر بعدی خواهد بود.
