زندان شگفت انگیز دیکتاتور؛ از سیلی همسر مبارک تا مزه پراکنی ها / مبارک: اين همه ريش را کشور مى خواهد چکار؟! / آن روز که براى قذافى گريست...

حادثه اى را از زمانى که سوزان در اين مرکز پزشکى مى زيسته، نقل مى کنند. مى گويند يکى از خانمهاى پرستار با همکارش به صداى بلند صحبت مى کرد که خانم مبارک به او تشر مى زند: "يک بار ديگر صدايت را بلند کنى کله ات را مى کنم".

پرستار جواب مى دهد: "خانم، از من خطايى سر نزده که اين حرف را به من بزنید". اما وقتى سوزان مبارک اين واکنش را مى بيند با عصبانيت به طرف پرستار مى رود و به او سيلى مى زند. پرستار هم کم نمى آورد. جيغ مى زند و همه را به آنجا مى کشاند.

يک افسر امنيتى که ماجرا را از زبان هر دو مى شنود، آهسته به خانم مبارک نزديک مى شود و مى گويد: "خانم، لطفاً آرام بگيريد". سپس با صدايى نرمتر و آهسته تر مى افزايد: "فراموش نکنيد خانم، اوضاع عوض شده است".

حسنى مبارک طبق گفته کارکنان مرکز، عادت روزانه خود را در خواندن دو روزنامه اصلى "اخبار" و "اهرام" ترک نکرده است. اما عادت ديگرى اجباراً بر عادتهای خود افزوده است، و آن پيگيرى اخبار بهار عرب از تلويزيونها است.

گفته مى شود او اخبار سوريه، ليبى و يمن را از کانال "العربيه" پى گرفته و از تحولات جارى دچار افسردگى شده است.

مى گويند: او مرتباً گفته است: "امريکا در پشت همه اين حوادث است. کار، کار امريکا است". سخنش شاید ايرانيان را به ياد سريال ايرانى "دايى جان ناپلئون" بیاندازد با آن جمله معروفش که "کار، کار انگليسى ها است".

مبارک طى مدتى که در اين مرکز پزشکى به سر برده، بارها از نگهبانان و پرستارانش اوضاع جامعه را پرسيده است. از جمله سوالات او اينها بوده است: آيا امنيت برقرار و به اصطلاح شهر در امن و امان است؟ آيا پليس به خيابانها برگشته يا ارتش بر اوضاع مسلط است؟ "آيا باز هم مصريها مرا دوست دارند؟ شايد اگر او اين قدر که الآن از اوضاع مى پرسد، در زمان حضورش در کاخ رياست جمهورى مى پرسيد، کارش به اينجا نمى کشيد.

مبارک ساعات شادى هم در اين دوره از زندگى خود داشته است که از مهمترين آنها ديدار با نوه هايش و نيز دو بار ملاقات او با عمر سليمان بوده است. رئيس سازمان امنيت و معاون رياست جمهورى مصر پيش از انقلاب اخير، پيش از آنکه نامش از ليست نامزدهاى رياست جمهورى خط بخورد به ديدار مبارک آمده بود و او را بسيار شاد و اميدوار کرده بود.

و اما تلخ ترين تجربه حسنى مبارک در اين برهه شايد روزى بود که ناگهان با صحنه بازداشت و سپس خبر قتل معمر قذافى مواجه شد.

مى گويند در روز 20 اکتبر گذشته، مشغول تماشاى تلويزيون بود که خبر قتل قذافى را شنيد و ويديوهاى مربوطه را مشاهده کرد. در واکنش، گريه اى تلخ و هيستريک سر داد و با وحشت بر خود لرزيد. آن روز براى مبارک يکى از شومترين روزها بود، هر چند که هرگز روش حکومت قذافى را تاييد نکرده بود.

مبارک انتخابات هر دو مجلس قانونگذارى مصر (مجلس ملى يا عموم و مجلس شورا) را دنبال کرده است. او از انبوه راى دهندگانى که به صف مى ايستادند اظهار تعجب مى کرد و مى گفت: "اين همه را از کجا آوردند؟ حتماً به خاطر اينکه جريمه 500 ليره اى ندهند، آمده اند."

او در مورد ميزان رايى که اخوان المسلمين مى توانستند به دست آورند مى گفت: "اخوان بيشتر از 80 کرسى به دست نمى آورند، يعنى همان قدر که زمان رياست ما به دست مى آوردند".

با اين حال او اخبار روزنامه ها را به دقت در مورد نظرسنجى ها و سپس نتايج اوليه انتخابات دنبال کرده، و در نهايت از نتايج حاصله بسيار شگفت زده شده است.

زمانى که سوزان مبارک به همسرش خبر داد که محمد البرادعى از رقابت براى رسيدن به رياست جمهورى منصرف شده است، رئيس جمهورى سابق مصر واکنش جالبى داشت. او با پوزخند گفت: عجب زرنگى است اين آقا. حالا که کشور را بهم ريخته و همه چيز را خراب کرده، در رفته است!"

گفتنى است که دکتر محمد البرادعى برنده جايزه صلح نوبل و رئيس پيشين آژانس بين المللى انرژى اتمى سهم شاخصى در برانگيختن اعتراضات عليه مبارک داشت. ولى بعدها با قدرت گرفتن اسلامگرايان در پارلمان از کانديداتورى رياست جمهورى انصراف داد.

مبارک بعضى از صحنه هاى مبارزات انتخاباتى را که مى ديد، مى گفت: اين همه تظاهرات کردند که اين چند نفر قد علم کنند؟! بابا، اينها اگر يک دکه سيگار فروشى را هم بخواهند اداره کنند، دوروزه ورشکسته اش مى کنند."

او حتى عمرو موسى دبيرکل سابق اتحاديه عرب را براى شرکت در رقابت های رياست جمهورى قبول نداشت و مى گفت: "اين بابا از آن نوع آدمها است که خودشان را خيلى قبول دارند!"

با اين حال، مبارک، سرلشکر احمد شفيق (از نزدیکانش) را باکفايت دانسته است! حالا اين شخص کسى است که در ميان نامزدها با آراى مردم مصر نفر دوم شده است و بايد در دور دوم با محمد مُرسى کانديداى اخوان المسلمين رقابت کند.