المیادین در مطلبی به قلم شارل أبی نادر نوشت: حضور نیروی دریایی اسرائیل در خلیج فارس؟ یعنی در فاصله کمتر از ۲۰۰ کیلومتری سواحل ایران؟ شاید این عنوان برای بسیاری غیر واقعی به نظر برسد یا تحقق آن را دشوار بدانند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: در حقیقت، وقایع زیادی وجود دارد که امکان این امر را فراهم می‌کند، بویژه اگر با دقت به این موارد نگاه کنیم.
در تاریخ ۵ سپتامبر ۲۰۲۱، فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا رسما با اسرائیل ادغام شد و این اقدام پس از حدود ۸ ماه از اعلام برنامه‌های آمریکا در این خصوص، که هدف از آن، تقویت رابطه دفاعی استراتژیک بین ایالات متحده و اسرائیل و عمق بخشیدن به همکاری عملیاتی بین ارتش آمریکا و تعدادی از شرکای فرماندهی مرکزی آن در منطقه بود، صورت گرفت.
تقریبا و همزمان با ادغام اسرائیل در فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا، ناوگان پنجم آمریکا هوش مصنوعی خود را نیز توسعه داد تا عملیات دریایی این ناوگان، سرعت گیرد.
در همین زمان، فرمانده مرکزی نیرو‌های دریایی آمریکا در بیانیه‌ای آورد: با این ادغام و استفاده از هوش مصنوعی، می‌توانیم دو هدف را محقق کنیم: اول تقویت اطلاعاتمان در زمینه دریایی و دوم، افزایش توان بازدارندگی. ضمن اینکه یگانی که تحت عنوان «۵۹» تشکیل شده، یک قوای اصلی در مانور‌ها و رزمایش‌های دریایی خواهد بود که در آغاز فوریه ۲۰۲۲ در منطقه عملیات ناوگان پنجم انجام می‌شود. به این ترتیب، اسرائیل عهده دار وظیفه سازماندهی و تجهیز یگان امنیت استراتژیک در بحرین می‌شود. از این رو، وزیر جنگ اسرائیل، بنی گانتس به منامه می‌رود تا توافق امنیتی را امضا کرده و هماهنگی‌های لازم برای انجام مانور مذکور را انجام دهد.
در واقع، نمی‌توان گفت همزمانی تمام این حوادث و وقایع، تصادفی است: انتقال اسرائیل به منطقه مرکزی و تشکیل یگان ۵۹ وابسته به ناوگان پنجم و تعیین مأموریت‌های آن در بخش دریایی با حضور اساسی اسرائیل و با مشارکت ۶۰ دولت، که اغلب آن‌ها هنوز روابط رسمی با اسرائیل ندارند و نیز حضور بنی گانتس در بحرین و امضای قرارداد امنیتی استراتژیک بین بحرین و اسرائیل، که هدف از آن اختصاص بندر دریایی در بحرین، بعنوان پایگاهی برای نیروی دریایی اسرائیل، با وساطت آمریکا و موافقت بحرین.
طبعا این‌ها وقایعی برنامه ریزی شده است که کاملا به یکدیگر مرتبط است و هدف از آن، ایجاد یک جو مناسب برای نزدیکی بین اسرائیل و اغلب دولت‌های منطقه، از طریق عادی سازی غیر مستقیم، تحت عنوان هماهنگی نظامی و امنیتی و زیر فشار‌های آمریکا، موجب توسعه روابط نظامی و امنیتی اسرائیل می‌شود.
همچنین به موازات این پیشرفت در روابط بین اسرائیل و این دولتها، که اکثرا دولت‌های ساحلی دریای سرخ یا خلیج فارس و یا سواحل اقیانوس شمالی هند هستند، رژیم صهیونیستی آهسته آهسته در حال افزایش نقش خود در خلیج فارس است؛ و این دقیقا همان نقشه‌ای است که آمریکا و اسرائیل برای آن طرح ریزی کرده اند، به این ترتیب، حضور دریایی آمریکا در خلیج فارس و بویژه بحرین کم کم کمرنگ می‌شود، تا اسرائیل قدرت دریایی جایگزینی باشد، با این اهداف:
اولا، تقویت تلاش‌ها و ظرفیت‌های دریایی آمریکا در شرق برای مقابله استراتژیک با چین که قدرت آن روز به روز در حال گسترش است و ثانیا، با عنوان دادن پاداشی به اسرائیل به این اعتبار که احیای توافق هسته ای، شکست‌ها و نا امیدی‌هایی را برای اسرائیل به دنبال دارد، که در صورت دست نیافتن رژیم صهیونیستی به چنین هدیه استراتژیکی از سوی واشنگتن، اسرائیل توافق را قبول نمی‌کند.
