سرویس تاریخ «انتخاب»؛ تا آخر وقت شامگاه دوشنبه ۲۳ بهمن ۵۷ امیرعباس هویدا و گروهی دیگر از سران رژیم پهلوی به ستاد موقت نخست‌وزیری در مدرسه‌ی رفاه واقع در خیابان عین‌الدوله تحویل داده شدند. خبرنگاران داخلی و خارجی در همین شب برای مصاحبه با آنان حاضر شدند و محلی در مدرسه‌ی رفاه در اختیار آنان قرار گرفت. هویدا عصا به دست و پیپ به لب وارد محل مصاحبه شد. او در تمام مدت گفتگو سعی می‌کرد خون‌سرد باشد و لبخند بزند. با خبرنگاران هم به گرمی احوال‌پرسی می‌کرد. او به خبرنگاران گفت:
«من هم به اندازه‌ی هر فرد دیگر ایرانی درباره‌ی گذشته‌ی ایران خودم را مقصر می‌دانم، نه بیش‌تر. این تقصیر سیستم و رژیم بود که من اینک این‌جا هستم نه گناه من. اگر می‌خواستم می‌توانستم شش ماه پیش از مملکت فرار کنم، اما ترجیح می‌دهم که در ایران باشم و در یک دادگاه بی‌طرف اسلامی محاکمه شوم تا همه‌ی حقایق روشن گردد. در یک چنین دادگاهی می‌توانم بسیاری از اتهاماتی را که به من می‌زنند رو کنم. می‌توانستم روز گذشته خیلی آسان از زندان اوین فرار کنم، اما به میل خود، خودم را در اختیار مقامات رسمی مملکت گذاشتم... مسئولیت‌های اعمال ساواک به نخست‌وزیر ربطی نداشت اگرچه رئیس ساواک معاون نخست‌وزیر بود.» (آیندگان، سه‌شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۵۷)
