رضا نصری، تحلیلگر و حقوقدان بین الملل در یک رشته توییت نوشت:
۱) کنگره آمریکا «بیانیه سیاسی» صادر نمی‌کند. صرفاً می‌تواند قطعنامه‌های غیرالزام‌آوری با رأی اکثریت تصویب کند که به آن‌ها قطعنامه‌های "Sense of" گفته می‌شود.
۲) اگر چنین قطعنامه‌ای در قالب یک «قطعنامه هم‌زمان» (Concurrent resolution) به رأی هر دو مجلسین گذاشته شد و به تصویب رسید، به آن Sense of Congress می‌گویند؛ و اگر در قالب یک «قطعنامه ساده» به تصویب یکی از مجلسین رسید، به آن Sense of the House یا Sense of Senate می‌گویند.
۳) با توجه به ترکیب مجلس سنا - و ویژگی‌های آیین‌نامه‌ای آن - بسیار بعید است مجلس سنا قطعنامه‌ای در حمایت از برجام به تصویب برساند. مضاف بر اینکه از هم‌اکنون به همت سناتور گراهام و ممندز یک قطعنامه غیرالزام‌آور رقیب نیز در دست بررسی است.
۴) مجلس نمایندگان هم بعید است در قالب چنین قطعنامه‌ای از برجام حمایت کند؛ و حتی اگر چنین کند نیز قطعنامه غیرالزام‌آوری که صرفاً به تصویب یکی از مجلسین رسیده باشد ارزش «سیاسی» چندانی نخواهد داشت.
۵) پس طرح پیش‌شرط صدور بیانیه سیاسی - یا همان تصویب قطعنامه غیرالزام‌آور - از جانب ایران خاصیتی ندارد. در هر حال، نمایندگان موافق دولت بایدن در کنگره احتمالا در قالب یک نامه سرگشاده - چه با پیش‌شرط ایران چه بدون آن - از نتیجه مذاکرات حمایت خواهند کرد.
