سرویس تاریخ «انتخاب»؛ موضوعات دیروز، دوم [اردیبهشت]، طول کشید. در عوض امروز، سوم [اردیبهشت]، خبر مهمی نبود. صبح چند تا تلگراف (برای توشیح) به سران ممالک تقدیم کردم. با تلفن راجع به مسافرت آمریکا صحبت کردم. عرض کردم: «با آن‌که مهمان رئیس‌جمهور هستید و در خانه‌ی او منزل دارید، با وصف این باید روز دوم او به دیدن شاهنشاه بیاید.» (توقف دوروزه در واشینگتن غیررسمی است، ولی شاهنشاه مهمان رئیس‌جمهور در کاخ بلیرهاوس [۱] هستند.) قبول فرمودند. به همین نحو به سفیر آمریکا گفته شد.
بعدازظهر پادشاه تایلند و ملکه‌اش که مهمان رسمی بودند آمدند. آن‌قدر که از ملکه تعریف می‌شنیدم نبود. [۲] به شهبانو عرض کردم: «نه‌تنها خوش‌گل نیست، کنیز شما هم نمی‌شود.» خندیدند. امشب مهمانی رسمی بود، خبر مهمی نبود. فقط پیش‌خدمت‌های ما اشتباه غریبی کردند، به جای آن‌که بین موزیک (entracte) مشروب بیاورند، ضمن موزیک آوردند. من خجل شدم، ولی چه کنم؟ رئیس انتظامات که حسب‌الامر تعیین شده، بی‌سواد است [...]، entract نمی‌فهمد.
بقیه‌ی شب به خوبی گذشت. امر فرمودند صبح، چهارم، قطعا شرفیاب شوم.
پی‌نوشت:
۱- بلیر هاوس Blair House روبه‌روی کاخ سفید، ویژه‌ی اقامت مهمانان رئیس‌جمهور آمریکاست.
۲- بومی بول آدولی آدج (Bhumibol Adulyadej)، رامای نهم بزرگ، ۱۹۲۷، پس از تحصیلات دبیرستانی در سوئیس، از دانشگاه لوزان در رشته‌ي علوم سیاسی، درجه‌ی لیسانس گرفت. از ۱۹۴۶ تاکنون پادشاه تایلند است. همسر او سیریکیت کیتی‌یاکار (Sirikit Kitiyakara) (متولد ۱۹۳۲) از وابستگاه خاندان سلطنتی‌ست و تحصیلات متوسطه‌ی خود را در سوئیس به پایان رساند.
۱- منبع: علینقی عالیخانی، «یادداشت‌های علم، جلد هفتم؛ سال ۱۳۴۷-۱۳۴۶»، تهران: کتاب‌سرا، صص ۴۵ و ۴۶.
