بی بی سی: در سال ۲۰۲۰ جانی دپ، بازیگر هالیوود، در پرونده شکایت علیه روزنامه سان به اتهام افترا، در بریتانیا شکست خورد. اما روز چهارشنبه، در دادگاهی در ایالات متحده برنده دعوی مشابهی علیه همسر سابقش امبر هرد شد.
در آغاز محاکمه اخیرش، بسیاری از کارشناسان حقوقی می‌گفتند که آقای دپ شانس کمتری برای برنده شدن در این پرونده نسبت به پرونده‌اش در بریتانیا دارد، زیرا آزادی بیان در ایالات متحده از حمايت بسیار قوی‌تری برخوردار است.
این واقعیت که هیئت منصفه تشخیص داد که خانم هرد با مقاله‌ای که در آن ادعا می‌کرد قربانی آزار خانگی بوده است، مرتکب افترا شده است، به این معنی است که آنها شهادت او را باور نکردند.
مارک استفنز، وکیل رسانه‌ای، به بی‌بی‌سی گفت «بسیار نادر» است که اساساً یک پرونده یکسان در دو سوی اقیانوس بررسی شود و نتایج متفاوتی داشته باشد.
او معتقد است عامل اصلی که بر پیروزی آقای دپ در آمریکا تأثیر گذاشت، این واقعیت بود که محاکمه او در ایالات متحده در برابر هیئت منصفه بود در حالی که محاکمه او در بریتانیا، به دلیل مقاله‌ای در روزنامه انگلیسی که او را «کتک زننده زن» می‌خواند، فقط در برابر یک قاضی بود.
او گفت: «امبر هرد در دادگاه افکار عمومی و در مقابل هیئت منصفه از همه جهت شکست خورده است.»
هم در دادگاه بریتانیا و هم در ایالات متحده، وکلای آقای دپ استدلال کردند که خانم هرد دروغ می‌گوید - آنها برای پیش بردن دعوی خود، به شخصیت او حمله کردند و ادعا کردند که در واقع خود او شریک زندگی آزارگر بوده است.
آقای استفنز گفت که این یک تاکتیک دفاعی رایج در محاکمه‌های تعرض جنسی و خشونت خانگی است که «انکار، حمله، و معکوس کردن قربانی و مجرم» یا «داروو» (Darvo) نامیده می‌شود.
این راهبرد، وضعیت را به زیان قربانی ادعایی تغيير می‌دهد و گفتگو را از «آیا متهم مرتکب آزار شده است» به این سمت می‌کشاند که «آیا حرف قربانی ادعایی باورپذير است».
آقای استفنز گفت: «آنها انجام هر کاری را انکار می‌کنند، انکار می‌کنند که مرتکب واقعی هستند، و به اعتبار فردی که آزار را گزارش داده است حمله می‌کنند و سپس نقش قربانی و مجرم را معکوس می‌کنند.»
آقای استفنز گفت که در دادگاه بریتانیا قاضی این راهبرد را تشخیص داد و بسیاری از شواهدی را که مستقیما ربطی به ارتکاب يا عدم ارتکاب تعرض توسط آقای دپ نداشتند، رد کرد.
او گفت: «وکلا و قضات معمولاً فريب اين راهبرد را نمی‌خورند، ولی این کار در برابر هیئت منصفه بسیار بسیار مؤثر است.» مردان بیشتر ممکن است استدلال‌های چنین راهبردی را باور کنند، اما اعضای زن هیئت منصفه نیز مستعد هستند.
«مردم در ذهن خود تصوری دارند از اینکه قربانی تعرض چه شکلی است یا چطور ممکن است رفتار کند، و البته همه ما می‌دانیم که این اغلب نادرست است.»
هدلی فریمن، روزنامه‌نگار گاردین که اخبار هر دو پرونده را پوشش داد، به بی‌بی‌سی گفت یکی دیگر از تفاوت‌های عمده ماجرا این است که محاکمه آمریکایی از تلویزیون پخش شد و پرونده دادگاه را به «تقریباً به یک مسابقه ورزشی» تبدیل کرد.
هر پیچ و خم این دادگاه توسط میلیون‌ها نفر تماشا شد - که بسیاری از آنها برای ابراز حمایت از آقای دپ به رسانه‌های اجتماعی روی آوردند.
در تیک‌تاک هشتگ «عدالت برای جانی دپ» حدود ۱۹ میلیارد بازدید داشت. به هیئت منصفه دستور داده شد که در مورد پرونده در اینترنت تحقیق نکنند، اما دسترسی آنها را محدود نکردند و به آنها اجازه داده شد تلفن‌های خود را نگه دارند.
خانم فریمن همچنین فکر می‌کند که خشمی را که عموم مردم نسبت به خانم هرد نشان دادند، «کمی واکنش منفی به جنبش #من‌هم» بود.
او می‌گوید: «زمانی که صحبت از آمبر هرد به میان می‌آید به نظر می‌رسد که «زنان را باور کن» مربوط به زمان بسیار دوری است.»
