مردان خياباني

چند روزی است که طرح برخورد با مزاحمین نوامیس از سوی نیروی انتظامی در حال اجراست؛ طرحی که هر ساله در مقاطعی از سال اجرا می‌شود و هیچ گاه نتیجه تأثیرگذار و ماندگاری نداشته است.

در حوزه آسیب‌های اجتماعی، همه ما بار‌ها و بار‌ها واژه زنان خیابانی را شنیده‌ایم و اگر قرار باشد، تعریفی از آن ارائه دهیم، بنا به عادت همیشگی ایرانیان که فکر می‌کنیم در همه زمینه‌ها از مسائل اجتماعی گرفته تا موضوعات پزشکی کلی حرف برای گفتن داریم، شروع می‌کنیم به ارائه تعریف درباره زنان خیابانی.

باید اینگونه باشد که هر جا که صحبت از زنان خیابانی می‌کنیم، از مردان خیابانی هم نام ببریم، زیرا این معضل، روی دو پایه بنا شده و وقتی ما یک پایه را از صورت مسأله حذف می‌کنیم، بدیهی است که به نتیجه خوبی نمی‌رسیم.

اما متأسفانه باید گفت، مثل خیلی جاهای دیگر، اینجا هم در حق زنان اجحاف شده و آنچنان نگرش افسار گسیخته به زنان خیابانی و آسیب‌هایی که با خود به همراه دارند، شده که یادمان رفته انبوه بسیاری از مردان هم هستند که واژه مردان خیابانی برازنده رفتار و منششان هست؛ مردانی که سوار بر خودرو، کوچه و خیابان‌های شهر را جولانگاه ایجاد مزاحمت برای نوامیس می‌کنند، بی‌آنکه لحظه‌ای بیندیشند، این زنان و دختران نوامیس همین جامعه هستند.

شاید لازم باشد در کنار این برخوردهای هیجانی با معضل مردان خیابانی، کارهای فرهنگی و آگاه‌سازی را هم سر لوحه کار قرار دهیم و از طریق رسانه‌های ارتباط جمعی به ویژه تلویزیون نسبت به پیامدهای مخرب و ویرانگر این پدیده آگاهی‌رسانی کنیم.

سخن پایانی اینکه:
نگاه که هرزه باشد...
حجاب هم که داشته باشی آنجور که می‌خواهد تو را تصور می‌کند...
پس فکری به حال مغز‌های بیمار کنیم

نویسنده: علي نجفي ـ كارشناس پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي