امید دریسی: مطابق گزارش ایرنا، خداداد افشاریان رئیس کمیتهٔ داوران طی گفتگویی پرده از درخواست FIFA پیرامون قضاوت خانم‌ها در مسابقات آقایان از فدراسیون فوتبال ایران برداشت که البته لفظ «باید» نیز چاشنی درخواست می‌باشد! وی هم‌چنین گفته «باید راه‌کاری پیدا کنیم تا خانم‌ها در رده‌های پایین‌تر مثل مسابقات نوجوانان و جوانان قضاوت کنند». خبری که به فاصلهٔ زمانیِ کوتاهی برابر گزارش تسنیم دست‌خوش تغییر شد و رئیس کمیته داوران مبحث فوق را یکی از ایده‌های فیفا دانست و آن را غیرالزامی خواند تا به نوعی مصاحبهٔ اول را تلویحاً تکذیب کند! در این یادداشت قصد داریم گزارهٔ دوم را باور نکنیم و از منظر کلمهٔ «باید» که از زبان افشاریان جاری شده به موضوع بپردازیم. هم‌زمان شدن این خبر با انتخاب تاج و سپس کی‌روش به عنوان رئیس جدید فدراسیون و سرمربی تیم ملی و حواشی پیرامونی این دو باعث به حاشیه رفتن آن گردید و آن‌طور که باید، بدان پرداخته نشد. فقط چند روز زمان لازم بود تا از آخرین یادداشتم بگذرد (منتشر شده در همین سایت) و خبر دیگری از جانب فیفا برسد!
«باید»ی که افشاریان و مجموعهٔ فدراسیون فوتبال را به تقلا برای پیدا کردنِ راه‌کاری در جهت حل مسئله هدایت کرده به طور واضح بیان‌گر آن است که یحتمل ایده‌ای از این مرجع بین‌المللی در کار نیست لذا حق داریم که باور نکنیم غیر الزامی‌ست، بل یک الزام است که دیگر نه ارتباطی با زیرساخت پیدا می‌کند که بگویند فراهم نیست، نه با سامانهٔ بلیت‌فروشی مرتبط است که از کار افتادن آن را بهانه کنند و نه کرونا می‌تواند مثل سابق پذیرفتنی باشد تا فدراسیون و دولت‌ها دست به یکی شوند و به تأخیر اندازند! جهت ایضاح مطلب «باید»های مورد تأکید فیفا گویای این مسئله است که نهاد مذکور نسبت به چنین رویکردی جدی‌ست. مراقب باشیم چنین اصلاحاتی از نوع اصلاحاتِ درون حاکمیتیِ اصلاح‌طلبان تلقی نشود که اصول‌گرایانِ ایرانی مانع از انجام آن شوند! بنابراین خواستهٔ فیفا یا عواقبِ ناشی از عدم اجرا را باید پذیرفت. طی شش ماه گذشته این قلم برای سومین بار است که پیرامون حواشی و لزوم تغییر نگرش در حوزهٔ زنان و فوتبال به رشتهٔ تحریر در می‌آید و بر لزوم اصلاحاتِ اجتماعی خاصه حوزهٔ فوتبال تأکید دارد، با این امید که اگر یک مقام دل‌سوز نیز بشنود مکفی‌ست.
نویسنده در قسمت ابتداییِ یادداشت قبل با محوریتِ «حق پخش تلویزیونی» مسائلی را یادآور شد و به بیانِ ساده‌تر اذعان داشت گره باز شدنی به دستِ خودمان را نباید به دندانِ خارجی‌ها بسپاریم! و بدین‌وسیله در پِی آن بودم تا جامعهٔ ایرانی را پیش‌رو در امر اصلاحاتِ سازگار با شعار‌های انقلاب معرفی کنم که در آن مقام زن را شامخ می‌داند. مع‌الاسف در این فقره گویی ما انتظارِ نهادی، چون فیفا نشسته‌ایم تا به گمانِ ایشان وقتی متوجه کُندیِ یا ایستاییِ ما حول اصلاحاتِ اجتماعی در حوزهٔ فوتبال می‌شود آستین بالا بزند وارد شود و به کمک آید! این کُندی شوربختانه به گونه‌ای بوده که حتی نسبت به برخی کشور‌های حوزهٔ خلیج فارس نیز عقب افتاده‌ایم تا آنان زودتر و برابر با خواستهٔ خود به انجام آن روی آورند و نه تَن دادن به نامه‌های الزام‌آور! اکنون نیز پیرو همین کُندی، علاوه بر نامهٔ الزام‌آورِ فیفا برای ورود زنان و دختران ایرانی به ورزشگاه‌ها که سر آخر به فدراسیون ابلاغ و درِ بسته باز شد اینک فیفا به این صرافتِ افتاده تا نسبت به قضاوتِ داورانِ خانم در ردهٔ آقایان نیز اقدام مشابه انجام دهد و تسهیل کننده یا بهتر بگویم الزام کننده باشد! نویسندهٔ این سطور چنین الزام‌هایی را خجسته می‌داند و به فال نیک می‌گیرد و امید دارد که فیفا به مدیرانِ ورزشیِ ما بیش از این کمک کند تا مدیریتِ صحیحِ اصلاحاتِ اجتماعی در حوزهٔ فوتبال را بیشتر بیاموزند. مدیران بالاخص مدیرانِ ورزشیِ اهتمام ویژه داشته باشند که وقتی رسانه‌های معاند و بیگانه، مستمر مشغولِ تبلیغِ سوء علیه کشور هستند و زنان را محدود به پَستو و مطبخ می‌دانند و یا شعارِ تبعیضِ جنسیتی سر می‌دهند، اتفاقاً از طریق ورزش و رشته‌های مختلف ورزشی‌ست که این امکان و فرصت مهیاست تا خط بطلانی بر روی تبلیغاتِ مذکور کشیده شود نه آن که با تصمیمات اشتباه به کمکِ رسانه‌های آن‌ور آبی بشتابیم و آنان نیز پمپاژکنان استدلال‌شان فواره کند!
آن وقتی که زنان و دختران مسلمانِ ایرانی در رشته‌های مختلف ورزشی حضور پیدا می‌کنند، به ورزشگاه‌ها می‌روند، داوری می‌کنند، پا به پای مردان در جامعه حضور دارند، خط‌کشی و تفکیکی وجود ندارد و ... و ذٰلک... معلوم است که تمامِ نقشه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای و فارسی‌زبان نقش بر آب می‌شود و چه فرصتی بهتر از عرصهٔ ورزش که در اختیار است تا جهانیان با چشم خود شاهد حضورِ زنان در مسابقات مختلف داخلی و خارجی باشند نه با شانتاژ رسانه‌های بیگانه که جامعهٔ ایرانی را آن‌گونه که می‌خواهند نشان دهند.
امید دریسی: مطابق گزارش ایرنا، خداداد افشاریان رئیس کمیتهٔ داوران طی گفتگویی پرده از درخواست FIFA پیرامون قضاوت خانم‌ها در مسابقات آقایان از فدراسیون فوتبال ایران برداشت که البته لفظ «باید» نیز چاشنی درخواست می‌باشد! وی هم‌چنین گفته «باید راه‌کاری پیدا کنیم تا خانم‌ها در رده‌های پایین‌تر مثل مسابقات نوجوانان و جوانان قضاوت کنند». خبری که به فاصلهٔ زمانیِ کوتاهی برابر گزارش تسنیم دست‌خوش تغییر شد و رئیس کمیته داوران مبحث فوق را یکی از ایده‌های فیفا دانست و آن را غیرالزامی خواند تا به نوعی مصاحبهٔ اول را تلویحاً تکذیب کند! در این یادداشت قصد داریم گزارهٔ دوم را باور نکنیم و از منظر کلمهٔ «باید» که از زبان افشاریان جاری شده به موضوع بپردازیم. هم‌زمان شدن این خبر با انتخاب تاج و سپس کی‌روش به عنوان رئیس جدید فدراسیون و سرمربی تیم ملی و حواشی پیرامونی این دو باعث به حاشیه رفتن آن گردید و آن‌طور که باید، بدان پرداخته نشد. فقط چند روز زمان لازم بود تا از آخرین یادداشتم بگذرد (منتشر شده در همین سایت) و خبر دیگری از جانب فیفا برسد!
«باید»ی که افشاریان و مجموعهٔ فدراسیون فوتبال را به تقلا برای پیدا کردنِ راه‌کاری در جهت حل مسئله هدایت کرده به طور واضح بیان‌گر آن است که یحتمل ایده‌ای از این مرجع بین‌المللی در کار نیست لذا حق داریم که باور نکنیم غیر الزامی‌ست، بل یک الزام است که دیگر نه ارتباطی با زیرساخت پیدا می‌کند که بگویند فراهم نیست، نه با سامانهٔ بلیت‌فروشی مرتبط است که از کار افتادن آن را بهانه کنند و نه کرونا می‌تواند مثل سابق پذیرفتنی باشد تا فدراسیون و دولت‌ها دست به یکی شوند و به تأخیر اندازند! جهت ایضاح مطلب «باید»های مورد تأکید فیفا گویای این مسئله است که نهاد مذکور نسبت به چنین رویکردی جدی‌ست. مراقب باشیم چنین اصلاحاتی از نوع اصلاحاتِ درون حاکمیتیِ اصلاح‌طلبان تلقی نشود که اصول‌گرایانِ ایرانی مانع از انجام آن شوند! بنابراین خواستهٔ فیفا یا عواقبِ ناشی از عدم اجرا را باید پذیرفت. طی شش ماه گذشته این قلم برای سومین بار است که پیرامون حواشی و لزوم تغییر نگرش در حوزهٔ زنان و فوتبال به رشتهٔ تحریر در می‌آید و بر لزوم اصلاحاتِ اجتماعی خاصه حوزهٔ فوتبال تأکید دارد، با این امید که اگر یک مقام دل‌سوز نیز بشنود مکفی‌ست.
نویسنده در قسمت ابتداییِ یادداشت قبل با محوریتِ «حق پخش تلویزیونی» مسائلی را یادآور شد و به بیانِ ساده‌تر اذعان داشت گره باز شدنی به دستِ خودمان را نباید به دندانِ خارجی‌ها بسپاریم! و بدین‌وسیله در پِی آن بودم تا جامعهٔ ایرانی را پیش‌رو در امر اصلاحاتِ سازگار با شعار‌های انقلاب معرفی کنم که در آن مقام زن را شامخ می‌داند. مع‌الاسف در این فقره گویی ما انتظارِ نهادی، چون فیفا نشسته‌ایم تا به گمانِ ایشان وقتی متوجه کُندیِ یا ایستاییِ ما حول اصلاحاتِ اجتماعی در حوزهٔ فوتبال می‌شود آستین بالا بزند وارد شود و به کمک آید! این کُندی شوربختانه به گونه‌ای بوده که حتی نسبت به برخی کشور‌های حوزهٔ خلیج فارس نیز عقب افتاده‌ایم تا آنان زودتر و برابر با خواستهٔ خود به انجام آن روی آورند و نه تَن دادن به نامه‌های الزام‌آور! اکنون نیز پیرو همین کُندی، علاوه بر نامهٔ الزام‌آورِ فیفا برای ورود زنان و دختران ایرانی به ورزشگاه‌ها که سر آخر به فدراسیون ابلاغ و درِ بسته باز شد اینک فیفا به این صرافتِ افتاده تا نسبت به قضاوتِ داورانِ خانم در ردهٔ آقایان نیز اقدام مشابه انجام دهد و تسهیل کننده یا بهتر بگویم الزام کننده باشد! نویسندهٔ این سطور چنین الزام‌هایی را خجسته می‌داند و به فال نیک می‌گیرد و امید دارد که فیفا به مدیرانِ ورزشیِ ما بیش از این کمک کند تا مدیریتِ صحیحِ اصلاحاتِ اجتماعی در حوزهٔ فوتبال را بیشتر بیاموزند. مدیران بالاخص مدیرانِ ورزشیِ اهتمام ویژه داشته باشند که وقتی رسانه‌های معاند و بیگانه، مستمر مشغولِ تبلیغِ سوء علیه کشور هستند و زنان را محدود به پَستو و مطبخ می‌دانند و یا شعارِ تبعیضِ جنسیتی سر می‌دهند، اتفاقاً از طریق ورزش و رشته‌های مختلف ورزشی‌ست که این امکان و فرصت مهیاست تا خط بطلانی بر روی تبلیغاتِ مذکور کشیده شود نه آن که با تصمیمات اشتباه به کمکِ رسانه‌های آن‌ور آبی بشتابیم و آنان نیز پمپاژکنان استدلال‌شان فواره کند!
آن وقتی که زنان و دختران مسلمانِ ایرانی در رشته‌های مختلف ورزشی حضور پیدا می‌کنند، به ورزشگاه‌ها می‌روند، داوری می‌کنند، پا به پای مردان در جامعه حضور دارند، خط‌کشی و تفکیکی وجود ندارد و ... و ذٰلک... معلوم است که تمامِ نقشه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای و فارسی‌زبان نقش بر آب می‌شود و چه فرصتی بهتر از عرصهٔ ورزش که در اختیار است تا جهانیان با چشم خود شاهد حضورِ زنان در مسابقات مختلف داخلی و خارجی باشند نه با شانتاژ رسانه‌های بیگانه که جامعهٔ ایرانی را آن‌گونه که می‌خواهند نشان دهند.
