کیانوش گرامی: بازیگری را دیگر اصلاً دوست ندارم / زودتر از مدرسه وارد سینما شدم

مهر :کیانوش گرامی بازیگر سینما و تلویزیون ضمن اشاره به دوران بیماری و نقاهت سه ساله خود پس از ابتلا به کرونا، تأکید کرد که دیگر علاقه‌ای به ادامه بازیگری ندارد.

 

کیانوش گرامی بازیگر سینما و تلویزیون درباره فعالیت‌های اخیر خود گفت: بعد از دو نوبت ابتلاء به کرونا، این بیماری به‌شدت من را ضعیف کرده است. در این مدت حدود ۴۰ کیلوگرم وزن کم کرده‌ام. براساس چکاپ همه چیز در بدنم خوب است و تنها اندکی کم‌خونی دارم اما بابت عوارض ناشی از کرونا اینگونه دچار کاهش وزن شده‌ام. این روزها هم شرایطم طوری است که عصرها دیگر توان و انرژی صحبت کردن هم ندارم.

 

وی ادامه داد: سه سال از اولین ابتلای من به کرونا می‌گذرد. در اولین نوبت کاهش وزن شدیدتری هم داشتم اما بعدها که مجدد مبتلا شدم، در همین سه چهار ماه اخیر، مجدد بدنم را دچار ضعف شدید کرده است. گاهی توان لازم برای حرکت و صحبت کردن را ندارم و مدام دچار بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی هم می‌شوم.

 

این بازیگر سینما با اشاره به فعالیت اخیر خود در حوزه تهیه‌کنندگی گفت: یک فیلم را برای تولید در دست داشتیم که در حال و هوای پلیسی بود اما باتوجه به شرایط این روزها، کار ما هم تحت تأثیر قرار گرفته و فعلاً دست نگه داشته‌ایم. این فیلم «کلیدی در مه» نام دارد و شاید آن را برای عرضه به یکی از پلتفرم‌های اینترنتی و یا شبکه‌های تلویزیونی واگذار کنیم.

 

وی افزود: من خیلی سال است که در کنار بازیگری، تهیه‌کنندگی هم می‌کنم اما شرایط در حال حاضر به گونه‌ای است که نمی‌توانم پیشنهادهای بازیگری را بپذیرم. کار بازیگری انرژی و حوصله زیادی می‌خواهد.

 

این بازیگر با اشاره به دوران بیماری خود و اینکه بیشتر دوستان و همکارانش از او سراغ گرفته‌اند تا مدیران تأکید کرد: واقعیت این است که شخصاً انتظاری هم از مدیران در این زمینه‌ها ندارم. گاهی حتی می‌گویم بهتر است که مدیران کاری به کار ما نداشته باشند تا بتوانیم کارهای‌مان را پیش ببریم.

 

ورودم به سینما با کارهای جدی و تلخ بود

 

گرامی درباره اینکه مردم بیشتر او را با آثار کمدی‌اش می‌شناسند گفت: جالب است بدانید ورود من به سینما با کارهای تلخ و جدی بود اما بعدها احساس کردند که در کارهای کمدی موفق‌تر هستم. بعدها مخاطبان این کارها هم بیشتر شد و بعد از فیلم «خروس جنگی» و چند فیلم مشابه، کارهایم موردتوجه مخاطبان قرار گرفت. شخصاً از طنزهای لوده، همیشه بدم می‌آمده اما سینمای کمدی را دوست دارم. آخرین کاری هم که در این حوزه داشتم، سریال «ساخت ایران» بود که در آن نقش کوتاه یک مربی را داشتم. شاید برخی قضاوت‌هایی درباره برخی آثارم داشته باشند و حتی آن‌ها را از جنس طنزهای لوده هم بدانند اما واقعیت این است که شخصاً سعی می‌کنم در این دست آثار بازی نکنم.

 

این بازیگر باسابقه ادامه داد: شاید باورتان نشود اما دیگر دوست ندارم کارم در این حرفه را ادامه بدهم. دیگر خسته شده‌ام. من از ۱۳ سالگی در سینما بوده‌ام. حتی می‌توانم بگویم قبل از اینکه مدرسه بروم، در سینما کار کردم. این به معنای این نیست که من در حال حاضر بی‌کار باشم. اتفاقاً پیشنهادهایی را هم دارم رد می‌کنم و مشغول کار هم هستم. زمانی که سر یکی از کارهای مسعود کیمیایی با یکی از بازیگران حرفم شد، آقای کیمیایی حرف قشنگی به من زد و گفت، گرامی‌جان ولش کن، ما امثال این‌ها را به سینما می‌آوریم اما این‌ها که نمی‌توانند امثال ما را بیاورند. من در سینما آدمی هستم که می‌توانم بازیگر وارد سینما کنم. برخی افراد را از خیابان انتخاب کردم و حالا بازیگرانی معروف و مشهور شده‌اند. نگاه شخص من این است که اگر مردم نباشند، هنرپیشه کاره‌ای نیست!

 

بازیگری را دیگر اصلاً دوست ندارم

 

وی تأکید کرد: زمانی هر نقشی به من پیشنهاد می‌شد آن را می‌پذیرفتم اما در یکی دو سال اخیر شرایط به گونه‌ای شده است که اصلاً دوست ندارم هر کاری را انجام دهم. مگر اینکه با فیلمسازی خیلی رفیق باشم و نقش را هم دوست داشته باشم. این‌ها به معنای بی‌کاری من نیست. من الان آموزشگاه سینمایی دارم و اتفاقاً کارم خیلی بیشتر از قدیم شده است اما دیگر کار جلوی دوربین نمی‌کنم. هم مسئولیت انجمنی از بازیگران را برعهده دارم و هم مسئول تعاونی مسکن هنرمندان هستم که آن هم برای خود مشغله‌هایی به همراه دارد. وقتی این مسئولیت‌ها را قبول کرده‌ام، باید آن‌ها را به سرانجام برسانم اما بازیگری را اصلاً دیگر دوست ندارم.

 

این بازیگر درباره تعدد نقش کاراکترهای «لات» در کارنامه خود گفت: من با این افراد بزرگ شده‌ام و رفقای خیلی سرشناسی هم در بین‌شان دارم که فعالیت‌های خیریه زیادی هم با آن‌ها انجام می‌دهم. در همین یک سال گذشته بالغ بر ۳۰۰ رضایت برای زندانیان گرفته‌ام آن هم با کمک هم رفقایم. در چهار استان رفقایی دارم که در این حوزه فعالیت می‌کنند. فقط در یک مورد، طی ۶ روز توانستم در پرونده یک قتل، از خانواده مقتول رضایت بگیرم. الان با این کارها بیشتر از بازیگری، کیف می‌کنم. وضعیت مالی آن‌چنانی هم ندارم اما هفته‌ای نیست که به چند زندانی کمک نکنم. خیلی از این کمک‌ها هم با کمک و همراهی دوستان و خیرینی بوده است که به کمک‌خواهی ما نه نگفتند.