یک کارشناس سیاست خارجی درخصوص تبعات قطعنامه‌های صادر شده علیه ایران می‌گوید که محتوای این قطعنامه‌ها ممکن است برای برخی چندان هشداردهنده نباشد اما متاسفانه هرکدام از این قطعنامه‌ها مستندسازی برای ادعاهای نادرست طرف مقابل است. طرف‌های مقابل به دلیل اینکه می‌دانند احتمالا چین و روسیه قطعنامه علیه ایران را وتو خواهند کرد، بنابراین دنبال این هستند که با استناد به این قطعنامه‌ها زمینه را برای فعال کردن مکانیسم ماشه یا ترتیبات اجرایی بازگشت به شش قطعنامه تحت فصل هفتم را فراهم کنند. اینجاست که شرایط برای ایران سخت‌تر خواهد شد.
حسن بهشتی‌پور در گفت و گو با «انتخاب» در پاسخ به این پرسش که صدور قطعنامه‌های هسته‌ای و حقوق بشری علیه ایران چه عواقب و اثراتی در فضای بین‌المللی برای ایران دارد، گفت: «اکنون به موازات پرونده‌سازی هسته‌ای علیه ایران، پرونده‌سازی علیه حقوق بشر هم در جریان افتاده است. یعنی الان دارند در دو سطح موازی پیش می‌‌روند؛ یک بعد این است که می‌خواهند مسئله هسته‌ای را در اسفند یا اواخر بهمن ماه آینده که نشست شورای حکام برگزار می‌شود، یک قطعنامه دیگری علیه ایران صادر کنند و پرونده را به شورای امنیت ارجاع دهند. این قطعنامه‌ها که صادر می‌شود، درست است که محتوایش ممکن است برای برخی چندان هشداردهنده نباشد اما متاسفانه هرکدام از این قطعنامه‌ها مستندسازی برای ادعاهای نادرست طرف مقابل است.»
وی ضمن بیان اینکه تا زمانی که آن‌ها علیه ایران ادعایی می‌کنند صرفا در همان سطح است ولی وقتی به قطعنامه شورای حکام تبدیل می‌شود دیگر یک موضوع جدی است، تاکید کرد: «باید به این قطعنامه‌ها بسیار اهمیت دهیم و اجازه تکرار تجربیات سال‌های 84 تا 90 را ندهیم. طرف‌های مقابل به دلیل اینکه می‌دانند احتمالا چین و روسیه قطعنامه علیه ایران را وتو خواهند کرد، بنابراین دنبال این هستند که با استناد به این قطعنامه‌ها زمینه را برای فعال کردن مکانیسم ماشه یا ترتیبات اجرایی بازگشت به شش قطعنامه تحت فصل هفتم را فراهم کنند. اینجاست که شرایط برای ایران سخت‌تر خواهد شد.»
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل ادامه داد: «در بعد دوم، به موازات این حرکت شاهدیم که در شورای حقوق بشر قطعنامه‌ای علیه ایران تصویب شده که قرار است یک کمیته بین‌المللی حقیقت‌یاب علیه ایران تشکیل شود. با توجه به تجربه چنین کمیته‌هایی در مورد سایر کشورها، باید عنوان کنم که اصلا تجربه خوبی نیست و نخواهد بود. در واقع اگر پرونده‌سازی مربوط به موضوع هسته‌ای ایران را کنار پرونده‌سازی علیه حقوق بشر قرار دهیم، این دو عملا شرایط بسیار سخت‌تری را برای ما فراهم می‌کند و زمینه‌سازی مداخله در امور داخلی کشورماست. بنابراین باید این قطعنامه‌ها را جدی گیریم و در داخل اقداماتی انجام دهیم تا مانع بهانه‌جویی شود.»
بهشتی‌پور درمورد اینکه اکنون ایران چه باید بکند، مطرح کرد: «در موضوع هسته‌ای به راحتی می‌توانیم با آژانس وارد گفت و گو و مذاکره شویم و مسئله را دو جانبه حل کنیم. در موضوع حقوق بشر هم می‌توانیم در داخل اقداماتی انجام دهیم که یک نوع وحدت و همبستگی ملی و همکاری همه‌جانبه به وجود بیاوریم تا مانع از این شویم که شرایط برای ما به گونه‌ای رقم زده شود که به اجازه مداخله در داخل کشورمان داده شود. این مسئله جدی است و باید به آن توجه کنیم.»
این کارشناس سیاست خارجه در پایان تاکید کرد: «به باور من بهترین راه این است که ما ایرانیان باهم متحد باشیم و بدانیم فقط خودمان می‌توانیم کشور را درست کنیم و اجازه مداخله خارجی ندهیم. تجربه تاریخی در ایران هم نشان داده است که قدرت‌های سلطه‌جو هیچوقت در راستای آزادی، آبادی و رفاه ایران کاری نخواهند کرد بلکه صرفا دنبال منافع خود هستند. بنابراین اگر راه‌حلی وجود دارد، که به باور من دارد، به دست ایران و ایرانی قابل حل و فصل است. این نقشه‌ها را باید رصد کنیم و تبعاتش را بدانیم.»
یک کارشناس سیاست خارجی درخصوص تبعات قطعنامه‌های صادر شده علیه ایران می‌گوید که محتوای این قطعنامه‌ها ممکن است برای برخی چندان هشداردهنده نباشد اما متاسفانه هرکدام از این قطعنامه‌ها مستندسازی برای ادعاهای نادرست طرف مقابل است. طرف‌های مقابل به دلیل اینکه می‌دانند احتمالا چین و روسیه قطعنامه علیه ایران را وتو خواهند کرد، بنابراین دنبال این هستند که با استناد به این قطعنامه‌ها زمینه را برای فعال کردن مکانیسم ماشه یا ترتیبات اجرایی بازگشت به شش قطعنامه تحت فصل هفتم را فراهم کنند. اینجاست که شرایط برای ایران سخت‌تر خواهد شد.
حسن بهشتی‌پور در گفت و گو با «انتخاب» در پاسخ به این پرسش که صدور قطعنامه‌های هسته‌ای و حقوق بشری علیه ایران چه عواقب و اثراتی در فضای بین‌المللی برای ایران دارد، گفت: «اکنون به موازات پرونده‌سازی هسته‌ای علیه ایران، پرونده‌سازی علیه حقوق بشر هم در جریان افتاده است. یعنی الان دارند در دو سطح موازی پیش می‌‌روند؛ یک بعد این است که می‌خواهند مسئله هسته‌ای را در اسفند یا اواخر بهمن ماه آینده که نشست شورای حکام برگزار می‌شود، یک قطعنامه دیگری علیه ایران صادر کنند و پرونده را به شورای امنیت ارجاع دهند. این قطعنامه‌ها که صادر می‌شود، درست است که محتوایش ممکن است برای برخی چندان هشداردهنده نباشد اما متاسفانه هرکدام از این قطعنامه‌ها مستندسازی برای ادعاهای نادرست طرف مقابل است.»
وی ضمن بیان اینکه تا زمانی که آن‌ها علیه ایران ادعایی می‌کنند صرفا در همان سطح است ولی وقتی به قطعنامه شورای حکام تبدیل می‌شود دیگر یک موضوع جدی است، تاکید کرد: «باید به این قطعنامه‌ها بسیار اهمیت دهیم و اجازه تکرار تجربیات سال‌های 84 تا 90 را ندهیم. طرف‌های مقابل به دلیل اینکه می‌دانند احتمالا چین و روسیه قطعنامه علیه ایران را وتو خواهند کرد، بنابراین دنبال این هستند که با استناد به این قطعنامه‌ها زمینه را برای فعال کردن مکانیسم ماشه یا ترتیبات اجرایی بازگشت به شش قطعنامه تحت فصل هفتم را فراهم کنند. اینجاست که شرایط برای ایران سخت‌تر خواهد شد.»
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل ادامه داد: «در بعد دوم، به موازات این حرکت شاهدیم که در شورای حقوق بشر قطعنامه‌ای علیه ایران تصویب شده که قرار است یک کمیته بین‌المللی حقیقت‌یاب علیه ایران تشکیل شود. با توجه به تجربه چنین کمیته‌هایی در مورد سایر کشورها، باید عنوان کنم که اصلا تجربه خوبی نیست و نخواهد بود. در واقع اگر پرونده‌سازی مربوط به موضوع هسته‌ای ایران را کنار پرونده‌سازی علیه حقوق بشر قرار دهیم، این دو عملا شرایط بسیار سخت‌تری را برای ما فراهم می‌کند و زمینه‌سازی مداخله در امور داخلی کشورماست. بنابراین باید این قطعنامه‌ها را جدی گیریم و در داخل اقداماتی انجام دهیم تا مانع بهانه‌جویی شود.»
بهشتی‌پور درمورد اینکه اکنون ایران چه باید بکند، مطرح کرد: «در موضوع هسته‌ای به راحتی می‌توانیم با آژانس وارد گفت و گو و مذاکره شویم و مسئله را دو جانبه حل کنیم. در موضوع حقوق بشر هم می‌توانیم در داخل اقداماتی انجام دهیم که یک نوع وحدت و همبستگی ملی و همکاری همه‌جانبه به وجود بیاوریم تا مانع از این شویم که شرایط برای ما به گونه‌ای رقم زده شود که به اجازه مداخله در داخل کشورمان داده شود. این مسئله جدی است و باید به آن توجه کنیم.»
این کارشناس سیاست خارجه در پایان تاکید کرد: «به باور من بهترین راه این است که ما ایرانیان باهم متحد باشیم و بدانیم فقط خودمان می‌توانیم کشور را درست کنیم و اجازه مداخله خارجی ندهیم. تجربه تاریخی در ایران هم نشان داده است که قدرت‌های سلطه‌جو هیچوقت در راستای آزادی، آبادی و رفاه ایران کاری نخواهند کرد بلکه صرفا دنبال منافع خود هستند. بنابراین اگر راه‌حلی وجود دارد، که به باور من دارد، به دست ایران و ایرانی قابل حل و فصل است. این نقشه‌ها را باید رصد کنیم و تبعاتش را بدانیم.»
