پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
ایسنا: شیوع چاقی در جهان از سال ۱۹۷۵ تقریبا سه برابر شده است. رهبران جهان در سال ۲۰۱۳ توافق کردند که چاقی را کاهش دهند و سال ۲۰۲۵ را به عنوان آخرین مهلت برای دستیابی به اهداف خود تعیین کردند اما هنوز تا رسیدن به آن اهداف فاصله زیادی است و باید نحوه برخورد خود با چاقی را تغییر داد تا نتایج اقتصادی و بهداشتی بهتری در سراسر جهان شاهد بود.
به نقل از ویفروم، چاقی یک بیماری همه‌گیر اساسی است که اثرات عمیقی بر سلامت جهانی دارد. علاوه بر کمک به بار بیماری قلبی متابولیک، یک عامل خطر اصلی برای مرگ‌ومیر ناشی از کووید است.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۱ برای بحث در مورد بار جهانی بیماری‌های غیرواگیر تشکیل جلسه داد و چاقی را به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر معرفی کرد. در نتیجه کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی (WHO) موظف شدند مجموعه‌ای از اهداف و راهبردهایی را با هدف محدود کردن گسترش همه‌گیری جهانی چاقی ایجاد کنند.
جان وایلدینگ، رئیس فدراسیون جهانی چاقی، به تازگی اعلام کرد جامعه جهانی برای دستیابی به اهداف مربوط به مبارزه با چاقی سازمان جهانی بهداشت به طرز فاجعه‌باری از مسیر خارج شده است. در واقع پیش‌بینی‌های فدراسیون جهانی چاقی نشان می‌دهد که تا پایان این دهه یک میلیارد نفر با چاقی زندگی خواهند کرد. پیامدهای بهداشتی منفی مرتبط با چاقی جدی است و بار مالی قابل توجهی بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی در سراسر جهان تحمیل می‌کند.
پیش‌بینی می‌شود هزینه‌های اقتصادی جهانی اضافه‌وزن و چاقی از کمتر از ۲ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۰ به ۱۸ تریلیون دلار تا سال ۲۰۶۰ افزایش پیدا کند. افراد چاق با خطر بیشتری برای پیشرفت بیشتر در طیف بیماری‌های متابولیک قلبی، از چاقی گرفته تا دیابت و بیماری‌های کبدی، حوادث قلبی، بیماری‌های کلیوی و مرگ زودرس مواجه هستند.
مدت‌هاست که چاقی را به عنوان یک شکست اراده می‌نگریم اما اخیرا تأثیر متقابل پیچیده عوامل ژنتیکی، هورمونی، بیولوژیکی و محیطی برای عدم تعادل فیزیولوژیکی که باعث چاقی می‌شود را می‌پذیریم. در حال حاضر عدم تحرک بدنی و مصرف بیش از حد و انتخاب‌های غذایی نامناسب را عامل اصلی شیوع این بیماری می‌دانند.
اگر چاقی را عامل مهم بیماری‌های قلبی متابولیک بشناسیم، متوجه می‌شویم که نمی‌توانیم چاقی را به عنوان یک بیماری مزمن درمان نکنیم. با این حال درمان چاقی به عنوان یک بیماری مزمن به استاندارد جدیدی از مراقبت نیاز دارد تا مقیاس بی‌سابقه این مشکل را برآورده کند. درمان چاقی را نباید تنها با دارو در نظر گرفت و باید مداخلات دیگر در این زمینه را برای موفقیت در نظر گرفت.
وضعیت اجتماعی و اقتصادی، نژاد، جغرافیا و تحصیلات نه‌تنها عوامل مهمی در ایجاد چاقی و بیماری‌های مرتبط با چاقی است بلکه این عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت عوامل شناخته شده‌ای محسوب می‌شود که دسترسی به درمان موثر را محدود می‌کند.
سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی اساسا برای خدمت به افراد چاق ناسازگار است زیرا نتایج بررسی خدمات بالینی برای درمان چاقی در ۶۸ کشور که همه گروه‌های درآمدی را دربر می‌گیرد، نشان داد اکثر کشورها فاقد خدمات کافی برای درمان چاقی هستند.
استفاده از فناوری برای کمک به درمان چاقی بسیار مهم است. فناوری نقش مهمی در گسترش دسترسی به مراقبت ایفا می‌کند و ما را قادر می‌سازد تا تاثیر نسبی داروی چاقی و مداخله سبک زندگی را در دنیای واقعی اندازه‌گیری کنیم.
ما در این لحظه حساس این فرصت را داریم که هزینه‌های مارپیچ چاقی را کنترل کنیم و شیوع آن را در زمان خود و برای نسل‌های آینده کاهش دهیم.
با گسترش دسترسی به مراقبت موثر از طریق استفاده از خدمات بهداشتی از راه دور، داروهای جدید و مداخله جامع سبک زندگی فشرده، می‌توانیم نحوه رفتار جهان با وزن را تغییر دهیم و نتایج اقتصادی و بهداشتی بهتری را در سراسر جهان تضمین کنیم.
