یک اقتصاددان درخصوص اقتصاد سیاسی شده ایران می‌گوید که بیشتر مسائل ما به این برمی‌گردد که اقتصاد ما دارد سیاسی اداره می‌شود، بدین معنا که سیاست‌های اقتصادی در خدمت سیاست‌شده‌اند.
آلبرت بغزیان در گفت و گو با «انتخاب» در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا گفته می شود مشکلات اقتصادی ایران ریشه سیاسی دارد، گفت: «معمولا تصمیمات ما بر اساس سیاست است. بدین معنا که ممکن است کشوری منابع اقتصادی نداشته باشد و مشکلاتش به کمبود سرمایه برگردد یا تکنولوژی نداشته باشد و همین ایجاد اشکال کند ولی کشوری با این منابع که می‌توان هرچیزی را تولید کرد و جمعیتش جواب تولید انبوه را می‌دهد، معمولا تصمیمات اقتصادی نمی‌تواند آن را از مسیر منحرفش کند. بنابراین بیشتر مسائل ما به این برمی‌گردد که اقتصاد ما دارد سیاسی اداره می‌شود. بدین معنا که سیاست‌های اقتصادی در خدمت سیاست‌شده‌اند یعنی حتی یک نماینده مجلس برای اینکه رای بیاورد قول‌هایی می‌دهد و وقتی به مجلس می‌رسد دیگر به منافع فردی فکر می‌کند تا منافع شخصی.»
این اقتصاددان افزود: «حال ما یک سری اختلافات سیاسی با اروپا و آمریکا داریم که یک مجموعه مسائل دیگری همچون تحریم‌ها، عدم انتقال پول و تکنولوژی مناسب هم به وجود آورده است. بنابراین اینجاست که این مسائل اقتصادی که ناشی از سیاست خارجی ما رخ داده، باعث می‌شود مسائل دیگری مثل تورم، رکود و بیکاری به وجود بیاید. گاهی هم به دلیل عدم نظارت دولت در بازارها، انحصارات و احتکارات و قیمت‌گذاری‌های انحصاری به وجود می‌آید که شاهدش هستیم. زمانی که خود تحریمی‌ها هم به این موارد اضافه می‌شود، وضعیت حادتر می‌شود.»
بغزیان خاطرنشان کرد: «در این شرایط که هر روز شاهد تغییر نرخ ارز و قیمت‌ها و کوچک شدن سفره مردم هستیم، آنچه می‌تواند امیدوارکننده باشد، کاهش تحریم‌هاست که به موفقیت مذاکرات برجام و تلاش دولت در زمینه پیشبرد آن برمی‌گردد. به همین دلیل است که با خبر تروریستی اعلام کردن سپاه 5 هزار تومان به نرخ دلار اضافه یا با تغییر رئیس بانک مرکزی چند هزار تومان از قیمت دلار کم می‌شود.»
وی گفت: «از جنگ‌های جهانی گرفته تا توطئه‌هایی که امریکا انجام می‌دهد، همه اینها سیاست است که می‌تواند نتایج سیاسی و اقتصادی داشته باشد ولی نکته‌ای که وجود دارد این است که به داخل کشورشان منتقل نمی‌شود. بدین معنا که اگر جایی را هم غارت می‌کنند پولش به دست مردم می‌رسد درحالی که در کشور خودمان می‌بینیم که اولین نقطه، خود محتکرین حساب سفره مردم را می‌رسند. خودروساز ما طوری عرضه می‌کند که چند قیمت در بازار داشته باشد یا بانک مرکزی ما طوری ارز را مدیریت می‌کند که نمی‌توان نرخ تعیین کرد. اینها منافع مردم را به خطر می‌اندازد درحالی که جاهای دیگر کمتر آثار منفی اقتصادی را می‌بینید.»
