صبح نو، روزنامه نزدیک به قالیباف در مطلبی با عنوان « توافقی برای تسهیل کار دولت » به قلم حسام رضایی نوشت: توافق رسمی جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی در پکن برای ازسرگیری روابط رسمی، آن هم در سطح حاکمیتی نشان از اهمیت و قطعی‌بودن اجرای تفاهمات صورت گرفته دارد.
در مذاکرات منتج به توافق، از ایران دبیر شورای‌عالی امنیت ملی، از عربستان وزیر مشاور و عضو شورای وزیران و مشاور امنیت ملی و از طرف چینی عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست و رئیس دفتر کمیسیون مرکزی امور خارجی حزب و عضو شورای دولتی جمهوری خلق چین، حضور یافتند. حضور این سه مقام ارشد حاکمیتی از سه دولت در پکن برای صحه بر توافق مطروحه، خود گویای اهمیت مذاکراتی است که به آنتاگونیسم(خصومت عریان برای حذف همدیگر) منطقه‌ای هفت ساله پایان داد و جای خود را به آگونیسم(رقابت با احترام به موجودیت همدیگر) بخشید.
یکی از امتیازات بزرگ توافق در پکن که با اراده حاکمیتی سه دولت مزبور انجام شد، این است که این توافق با تغییر ذائقه‌های سیاسی در قوای اجرایی، همچنان خلل‌ناپذیر باقی می‌ماند و هیچ طرفی طبق قاعده نمی‌تواند بنابر وزش بادهای موسمی در عالم سیاست، زیر میز بازی بزند.
امضای «اراده حاکمیت‌ها» پای بیانیه پکن علاوه بر ابعاد داخلی، در سیاست خارجی هر سه کشور(خاصه طرف ایرانی و سعودی) نیز نتایج معطوف به تحکیم در پی دارد. به بیان بهتر، تمام متحدان تهران و ریاض، هیچ‌کدام راهی جز همراهی با توافق صورت گرفته پیش پای خود نمی‌بینند و نمی‌توانند از دری جز در همراهی با عادی‌سازی روابط، وارد شوند.
بر همین اساس، وقتی به واکنش‌های متحدین منطقه‌ای تهران و ریاض طی ۴۸ ساعت گذشته نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که هیچ ساز مخالفی کوک نشد و با وجود تخاصم پیشینی، همه طرف‌ها، خشنودی و خوش‌بینی خود را از ماوقع پکن، ابراز کردند. بنابراین توافق شکل‌گرفته در چین میان ایران و عربستان را باید «توافق استثنایی» با عاملیت فرادولتی و فراجناحی دانست که نتیجه قطعی و حتمی آن، قابل پیش‌بینی‌پذیرکردن نسبی روندهای آتی در خلیج فارس و غرب آسیا خواهد بود.
ذکر این نکته نیز ضروری است که توافق پکن، راه را برای دولت سیزدهم جهت اداره هر چه بهتر امور، خاصه در بخش اقتصادی تسهیل خواهد کرد. دولت سیزدهم می تواند با شمولیت بخشیدن به آنچه در پکن رخ داد، به ویژه در ارتباط با همسایگان، بهبود شرایط را رقم بزند.
