توان عملیاتی یا گذرداد (Throughput) در شبکه‌های ارتباطی متوسط نرخ تحویل موفق پیام در یک کانال ارتباطی است. هرچند که ظاهرا این تعریف با پهنای باند یکسان به نظر می رسد اما با یکدیگر تفاوت هایی دارند. پهنای باند و توان عملیاتی هر دو به سرعت انتقال داده اشاره دارد. واحد اندازه گیری آنها بر مبنای میزان دادهای است که در هر ثانیه انتقال پیدا میکند. به عنوان مثال کیلوبیت بر ثانیه (Kbps)، مگابیت بر ثانیه (Mbps) و گیگابیت بر ثانیه (Gbps)است. اما یک تفاوت آشکار بین این دو عبارت وجود دارد و نباید از آنها به جای یکدیگر استفاده کرد.
پهنای باند عبارت است از حداکثر سرعتی که یک شبکه از لحاظ نظری قادر به انتقال داده در آن است. برای مثالاگر در تبلیغات یک روتر سرعت ۴۳۳ مگابیت در ثانیه آورده شده باشد، این عدد نشان دهنده پهنای باند آن است. این بدان معنا است که در صورتی که همه شرایط شبکه مهیا باشد به طور نظری امکان دستیابی به سرعت ۴۳۳ مگابیت در ثانیه وجود دارد. اما از آنجا که در اغلب مواقع زمانی که از شبکه استفاده میشود، شرایط ایدهال نخواهد بود، احتمالا سرعت واقعی به دست نمی آید.
توان عملیاتی سرعت واقعی است که در زمان استفاده از شبکه دریافت میشود و معمولا کمتر از پهنای باند است. توان عملیاتی را می توان از طریق سایتهایی مانند www.speedtest.net اندازه گیری کرد.
با توجه به تعریفی که از توان عملیاتی ارایه شد، در این گزارش توان عملیاتی اپراتورهای مخابراتی در نسل سوم و چهارم در سال ۱۴۰۱ به عنوان یکی از شاخص های شبکه سیار با یکدیگر مقایسه می شود که در ادامه می خوانید.
توان عملیاتی اپراتورها، همراه اول در صدر
سرعت انتقال داده مشترکان در نسل سوم برای اپراتورهای همراه اول، ایرانسل و رایتل به ترتیب حدود ۵، ۳ و حدود ۳ مگابیت بر ثانیه بوده است.
میزان سرعت انتقال داده در نسل چهارم نیز برای اپراتور همراه اول ۲۰ مگابیت بر ثانیه، برای ایرانسل ۱۹ مگابیت بر ثانیه و برای رایتل ۱۶ مگابیت بر ثانیه بوده است.
بنابراین با توجه به آمار موجود اپراتور همراه اول از لحاظ سرعت داده در شرایط بهتری در مقایسه با دو اپراتور دیگر قرار دارد.
