سرویس تاریخ «انتخاب»: در کتاب تاریخ روابط ایران و آمریکا آمده است: با این حال بدترین لحظه در روابط ایران و آمریکا در ۱۹۳۵ هنگامی روی داد که غفار جلال سفیر ایران در واشنگتن به دلیل سرعت زیاد در شهر کوچک الکتون در مریلند توقیف شد. این ماجرا سلسله ای از رویدادها را رقم زد که به وقفه ای سه ساله در روابط دیپلماتیک دو کشور منجر شد. یک توقیف عادی ترافیکی به سرعت به مسابقهٔ فریاد بدل شد جلال را با دستبند میبردند در حالی که بیهوده سعی داشت مفهوم مصونیت دیپلماتیک را توضیح دهد.
روزنامه های آمریکایی یک روز جنگی داشتند رضاشاه که بسیار از لحن پوشش رسانه ای خشمگین شد (یکی) از روزنامه های زرد آمریکایی به اشتباه او را اسطبل بان سابق سفارت بریتانیا خواند دستور تعطیلی نمایندگی ایران در واشنگتن را داد و خواهان عذرخواهی رسمی از جانب ایالات متحده شد. این اختلاف در سال ۱۹۳۹ با اندکی دیپلماسی ماهرانه حل شد؛ اما آسیب وارد شده بود. جلال که در صبح سرنوشت ساز نوامبر برای رسیدن از واشنگتن به نیویورک آن قدر عجله داشت در راه رسیدن برای به نتیجه رساندن قراردادی با شرکت اسکناس آمریکا برای چاپ اسکناسهای ایرانی بود.
در عوض این قرارداد با شرکتی آلمانی بسته شد.
کتاب تاریخ روابط ایران و آمریکا: برای رضاشاه، تمام این تجربه‌ها درس جدیدی درباره تفاوت آمریکایی‌ها و آلمانی‌ها و به ناچار بین دمکراسی و فاشیسم شد. رضاشاه هرگز اعتقاد سفت و سختی به دمکراسی نداشت؛ اما طی سال‌های دهه ۱۹۳۰ فرصت‌های بیشتری برای مقایسه بین ایالات متحده و آلمان در عمل می‌یافت و همچنین دلایل بیشتری می‌یافت برای اینکه نتیجه بگیرد تنها یکی از آن‌ها برای عظمت مقدر شده است. در پایان این دهه، رضاشاه مسحور انضباط و کارایی و دقت نظامی آلمان شده بود و از هرج و مرج و سنگینی و گله گشادی آمریکا ناامید.
