شغل معلمی به خودی خود بسیار سخت است اما اگر معلم در شرایط و مکانی دشوار برای تحصیل دانش آموزان تلاش کند سختی کار چند برابر می‌شود و معلمان عشایر مصداق آموزگاران سختکوش و فداکار هستند. زندگی عشایر در کنار شیرینی که دارد با سختی‌های زیادی همراه است که معلمان عشایر نیز همراه با این مردم سخت کوش زندگی می‌کنند و به فرزندان آن‌ها خواندن و رسم زندگی می‌آموزند. کمتر معلم عشایری است که برای حقوق و دستمزد نه چندان کافی در دورترین مناطق به تحصیل دانش آموزان می‌پردازد و تنها علاقه و عشق به فرزندان عشایر است که آن‌ها را پای کار ماندگار کرده است. داریوش احمدی بابادی یکی از معلم‌های عشایری در استان خوزستان است که هر هفته بعد از سه ساعت طی کردن مسیر و گذر از رودخانه «رود آب شور» به دانش آموزان خود در منطقه تنگه دز سردشت دزفول می‌رسد تا به ۱۳ دانش‌آموز خود درس دهد. بیش از یک هزار و ۵۰۰ معلم عشایر در استان فعالیت دارند که به ۱۴ هزار دانش آموز آموزش می‌دهند. ۷۵۳ مدرسه عشایری در ۱۴ منطقه استان وجود دارد، خوزستان از نظر جمعیت عشایر رتبه نخست کشور را دارد و از نظر جمعیت دانش آموزی عشایر در جایگاه سوم است.
