نروژ دومین صندوق ذخیره ارزی بزرگ دنیار را دارد؛ صندوقی که ثروت نفت این کشور را به میراثی ماندگار تبدیل کرده؛ صندوقی با ارزش 1.4 تریلیون دلار.
صندوق توسعه ملی ایران با داشتن تنها ۱۰ میلیارد دلار دارایی در دسترس یک افتضاح کامل اقتصادی در یک کشور نفتی به شمار می‌رود. برداشت سنگین دولت‌ها در راستای جبران کسری بودجه وضعیتی هولناک را برای صندوق رقم زده و کار به جایی رسیده که این صندوق به هیچ عنوان قدرت مانور اقتصادی در جهان که هیچ حتی در داخل را هم ندارد. تسهیلات پرداختی این صندوق هم به دولت و هم به شرکت‌ها که جمعا بالغ بر ۱۴۰ میلیارد دلار است تقریبا مشکوک الوصول هستند و امیدی به بازگشت سرمایه بر بادرفته مردم نیست. سرمایه‌ای که قرار بود برای آیندگان باشد اکنون در دستان تعداد معدودی با نرخ‌های ارزان است و آن‌ها نیز سودای عودت دادن این پول را ندارند.
عملکرد موفق این صندوق مرهون شفافیت، مدیریت سازمانی فعال و رویکرد سرمایه گذاری با پاسخگویی اجتماعی است.
این صندوق با دو هدف ایجاد شد: یکی تبدیل ثروت نفت به میراث ماندگار آینده و جلوگیری از چرخه های رونق و سقوط ناشی از تغییر قیمت کالاهای مصرفی و دیگری جلوگیری از بیماری هلندی.
وقتی در 1986 قیمت نفت سقوط کرد نروژ درس سختی گرفت و به جای عجله کردن برای خرج پول دنبال برنامه های متفاوت رفت.
میزان برداشت از این صندوق به 4 درصد در سال محدود شده است زیرا سود بلندمدت آن 4 درصد است.
این صندوق سرمایه گذاری خود را به 70 کشور توسعه داده است.
