یادداشتهای اسدالله علم: وای چه روز وحشتناکی! بیش از ده دفعه گریه کرده ام. تلفات زلزله وحشتناک است. خضری، دشت بیاض، میثم، مینا باج، کاخک، فردوس و بسیاری از قراء گناباد و قاین را زلزله ویران کرده است. هر دفعه از شیر و خورشید سرخ تلفن می شود و آمار تلفات را اطلاع می دهد مرا به گریه می اندازند. نمیدانم چرا نسبت به مرگ از زلزله این قدر حساس هستم. وقتی نخست وزیر بودم و زلزله قزوین و بویین زهرا که ساعات اول خودم به آن جا رسیدم، هیچ وسیله نبود. تلفات وحشتناک در حدود ده هزار نفر و مجروحین دلخراش بودند. به کلی بیچاره شده بودم، هیچ چاره جز گریه نبود.
