ترک میادین نفتی توسط چینی‌ها و رفتن به عراق با توجیه تحریم ایران، سابقه ای طولانی دارد. چینی‌ها در این زمینه به وعده‌های خود عمل نکرده و حالا نیز در کنار رقبای ایران قرار گرفته‌اند.
سعید میرترابی، کارشناس انرژی، درباره عدم همراهی چینی ها به دلیل تحریم در پروژه های میادین نفتی به «انتخاب» گفت: به طور کلی در رفتار چین با ایران، آن ها ملاحظاتی دارند که هزینه همکاریهایشان با ما زیاد نشود. چینی ها سیاست صبر و انتظار با نفت ایران دارند. به همین دلیل که اگر ایران بتواند مشکلات با آمریکا را حل کند آنگاه بتوانند پروژه ها را جلو ببرند. به طور کلی الگو رفتاری چینی ها به این شکل نیست که خیلی بتوان از آنها انتظار داشت که با ما در شرایط تحریمی کار کنند. در گذشته هم همینطور بود. یعنی ممکن است ما یک زمان با فشار یک توافقی کرده ایم و به طور موردی کار هایی کرده اند. ما در معامله و تجارت چینی ها روش هایی را دارند که معاملاتشان را در خرید نفت و فراورده انجام می‌دهند. در سرمایه گذاری به دلیل اینکه یک چشم اندازی وجود دارد رفتار آن ها اینگونه نیست که به تعهداتشان پایبند باشند. سیاست انتظار و ابهام در رفتار‌هایشان دیده شده است.
وی در ادامه درباره سرمایه‌گذاری چینی‌ها در عراق افزود: چینی‌ها با هر کشوری توافق می‌کنند، اما نگاه چینی‌ها این است که معطل ما نمی‌شوند تا مشکلمان را حل کنیم. اگر در هر جای جهان بتوانند سرمایه گذاری کنند، به آن سمت می روند و منتظر ما نیستند. پاسخی که به ما می دهند این است که حالا که با عراق کار می کنیم به شما آسیب نمی زند. در عمل یک بحث کارشناسی لازم دارد که متوقف کردن یک میدان مشترک توسط ما و حضور چین در آن طرف نشان می دهد که ما زیان می کنیم. البته انتظار ما باید معقول باشد. به طور طبیعی شرکت ها دنبال سود هستند و زمانیکه با ما درگیر موانع شوند، به همین شکل رفتار می کنند.
میرترابی در پایان گفت: ایران خیلی راهکار جایگزینی در برابر چینی ها ندارد. سرمایه گذاری ریسک دارد و هر قرارداد سرمایه گذاری ریسک‌های مالی و سیاسی دارد. ریسک همکاری با ایران نیز بالاست و نامشهود نیست. شرکت هایی که پروژه های بین‌المللی انجام می دهند با این وضعیت آشنا هستند. امکان راهکار جایگزین هم برای ما فراهم نیست. اینکه ما چقدر توان چانه زنی داریم جای بحث دارد.
