ارتباط با بانک‌های معتبر جهانی، امر مهم و جامانده‌ای است که در توافقات بین المللی و سازمانی اخیر بیشتر خود را نشان می‌دهد. دولت از نظر بانکی برای تبادلات تجاری با کشور‌های عضو پیمان شانگهای و بریکس دچار مشکل است و همواره در حال افزایش هزینه تحریم بانکی است.
کامران ندری، استاد اقتصاد، درباره لزوم ارتباط موثر با بانک‌های جهانی به جهت استفاده از پتانسیل‌های اقتصادی بریکس و شانگهای به «انتخاب» گفت: ارتباطات بانکی بسیار مهم است؛ برای برقراری روابط تجاری با دنیا، نیاز به ارتباط وسیع با بانک‌ها داریم و مسلما هزینه‌ی کمتری از کار کردن با صرافی‌ها دارند. ما وارد هر پیمانی که بشویم، از پیمان منطقه‌ای تا دوجانبه، نیاز به تصفیه مالی در مبادلات تجاری داریم. ابزار تصفیه پولی و نهاد‌های نقش آفرین آن بانک‌ها و صرافی‌ها هستند. در واقع از دو جهت با مشکل مواجه هستیم، نخست وجه، خودتحریمی است؛ یعنی به خاطر نپذیرفتن الزامات سازمان‌هایی مانند اف. ای. تی. اف در لیست سیاه آن‌ها قرار داریم، لذا نمی‌توانیم با بانک‌های خارجی ارتباط داشته باشیم. جهت دوم نیز تحریم‌های آمریکاست که برای ما مشکل ایجاد کرده است. خاطرم هست توصیه کارشناسان این بود که درست است ما درگیر تحریم بانکی آمریکا هستیم، اما شما حداقل شرایطی را که اف. ای. تی. اف مشخص کرده را قبول کنید تا زمینه برای ارتباط با بانک‌های مطرح برقرار شود.
وی در خصوص تعامل با اعضای پیمان شانگهای و بریکس گفت: الان که ما وارد این پیمان‌ها می‌شویم محدودیت‌های بانکی خود را نشان خواهد داد. الان مشخص می‌شود تعلل‌های ما با نگاه منفی نسبت به اف. ای. تی. اف چقدر مهم است. البته این وضعیت به این معنا نیست که نمی‌توانیم مراودات مالی داشته باشیم، بلکه هزینه فعالیت تجاری ما زیاد می‌شود. منابع ما رشد آنچنانی نداشته و با درآمد کم فعلی باید هزینه‌های بالا تحریم را تامین کنیم. اگر قرار باشد که شما آنچه را که نیاز دارید با هزینه بالا تری تامین کنید، یک مانع برای رشد و توسعه ایجاد کرده‌اید.
او افزود: برقراری ارتباط با دنیا نیازمند این است که شما با بانک‌های خارجی کار کنید. کار کردن با این بانک‌ها غیر از محدودیت‌های آمریکا، با مشکل قرارگرفتن ایران در لیست سیاه اف. ای. تی. اف در اقتصاد مواجه است.
ندری درباره بانک‌های در ارتباط با ایران گفت: من اطلاعی ندارم که ارتباطات با کدام بانک‌ها برقرار شده است، اما برقراری ارتباط با ایران توسط بانک‌ها، ریسک دارد. بانک‌هایی که تداوم فعالیت برای آن‌ها مهم نیست ممکن است بپذیرند که با ایران کار کنند و هزینه‌ی آن را نیز می‌پذیرند. بانک‌های بزرگ که با کمترین هزینه می‌توانند یک عمل بانکی را انجام دهند، اصلا این ریسک را نمی‌کنند که با ما کار کنند. بانک‌هایی درجه ۲ و ۳ وجود دارند که با اخذ هزینه سنگین ممکن است با ما کار کنند. دور زدن تحریم بانکی امکان پذیر است، اما به هزینه‌ی بالای آن توجهی نمی‌شود.
