پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
اقتصاد مقاومتي در ايران در سه دوره سابقه دارد، اما اولويت اول اقتصاد مقاومتي بايد اين باشد كه منابع به سمت توليدات داخلي برود. يعني چه در بخش كشاورزي و چه در بخش صنعت بايد حتي اگر لازم باشد، به نهادهاي كشاورزي سوبسيد بدهيم تا بازدهي محصول در بخش كشاورزي تضمين شود. به عبارت ديگر، وقتي كه ما مي‌گويم چهار تن در هكتار برداشت گندم وجود دارد، بايد به كشاورز كمك كنيم كه مزرعه خود را مدرن كند و با همين منابع محدود آبي بتواند توليد را به 12 تن برداشت در هكتار برساند.
همين مساله در توليد ساير مواد غذايي نيز مطرح است؛ از جمله برنج‌كاران و شاليزارها. همچنين دولت بايد به كشاورزان كمك كند كه در مزارع خود بتوانند پرورش دام و طيور داشته باشند. در واقع از ضايعات بخش كشاورزي استفاده كنند تا گاو و گوسفند در خانه‌هاي خود نگه دارند. لازمه اين كار اين است كه دولت به كشاورزان كمك بلاعوض بدهد؛ همان كاري كه كشورهاي ديگر مي‌كنند و اروپاي بعد از جنگ نيز همين كار را كرد. اگر لازم است، بايد به كشاورزان ماشين‌آلات مخصوص داده شود و دولت به آنها سوبسيد دهد زيرا سرمايه‌گذاري براي آينده است و بلافاصله بعد از 6 ماه بازدهي دارد. براي نمونه، اگر به موقع دان‌هاي مرغ را در كشور توليد كرده بوديم، افزايش سرسام‌آور قيمت مرغ در كشور اتفاق نمي‌افتاد.
حالا در بخش صنعت نيز كالاها بايد درجه‌بندي شوند؛ كالاهايي كه مورد مصرف مردم هستند و در سبد مصرف روزانه خانوار قرار مي‌گيرند. اين كالاها ولو اينكه خلاف قانون هدفمند كردن يارانه‌هاست، در چرخه توليد بايد به حدي افزايش و هزينه توليد كاهش پيدا كند تا بتوانيم نيازهاي روزانه مردم را با قيمت‌هاي قابل قبول- قيمتي كه با قدرت خريد طبقه متوسط همگوني دارد- تامين كنيم و با اين قيمت‌ها محصولات وارد بازار شود زيرا بزرگ‌ترين فشاري كه كشورهاي غربي به ايران وارد مي‌كنند، در بخش تامين مواد غذايي، مواد بهداشتي و دارويي است.
به اين ترتيب دولت در درجه اول بايد تمام منابع را تجهيز كند كه به سمت سرمايه‌گذاري در توليد كالاهايي برود كه در سبد خانوار قرار مي‌گيرند. البته درست است كه در بحث تكنولوژي سرمايه‌گذاري‌هاي خوبي صورت گرفته است، اما به عقيده من اين 50 هزار تومان يارانه نقدي كه دولت به مردم مي‌دهد، مي‌تواند تبديل به سرمايه ثابت اقتصادي در جهت فراهم كردن مقدمات اقتصاد مقاومتي شود.
ما زماني كه از مردم مي‌خواهيم مقاومت كنند، بايد ابتدا مردم را تامين كنيم. مردم نيز بايد از لحاظ مواد غذايي، بهداشتي و دارويي به‌گونه‌يي تامين شوند كه قدرت مقاومت پيدا كنند. در رابطه با بقيه كالاها كه لوكس و غيرضرور هستند، به روش رقابتي مي‌توان توليد را افزايش داد. منتها ما بايد جلوي واردات را بگيريم تا براي كارخانه صرف كند كه سطح توليد خود را از 30 درصد ظرفيت به 80 درصد برساند. در چنين شرايطي قيمت‌ها مي‌شكند و با سطح درآمد مردم طبقه متوسط همگوني پيدا مي‌كند.
كارشناس اقتصادي
