حالا در دنیای امروز که می توانیم حتی بیش از یک بار در روز دوش بگیریم، تصور اینکه زمانی این امکان ساده و بدیهی چیزی لوکس محسوب می شد که حتی اشرافیون استطاعت برخورداری از آن را نداشتند، دشوار است. اجداد ما در زندگی خود با محدودیت های زیادی نه تنها در رابطه با بهداشت، بلکه در رابطه با آداب معاشرت عصر خود نیز رو به رو بودند.
عصر باستان
۱- یونانی های باستان از سنگ، سنگریزه یا تکه های سرامیک به عنوان دستمال توالت استفاده می کردند.
۲- در یونان باستان، ریش مردان نماد مردانگی و خرد و به مردان اعتبار می بخشید. به همین دلیل در آن زمان آرایشگران خوب خواهان زیادی داشتند.
۳- در یونان باستان و بعدتر در روم باستان، رسم بود که در ضیافت ها غذای خود را دراز کشیده به پهلو می خوردند و ته مانده ی غذای خود را روی زمین می ریختند. به این این دورهمی ها «سمپوزیوم» گفته می شود و شهروندان معتبر باید در آن ها شرکت می کردند.
۴- برای یونانی های باستان رسم بود که نگاه خود را به شکل بخصوصی کنترل کنند: نگاه آن ها باید ثابت و مستقیم به جلو می بود. آن زمان یونانی ها معتقد بودند تنها افراد دیوانه یا درمانده، نگاه خود را می چرخانند و خائن ها چپ چپ نگاه می کنند.
قرون وسطی
۵- بر اساس یک نظریه، قدمت رسم زدن لیوان های خود به یکدیگر به قرون وسطی بازمی گردد. افسانه ای هست که می گوید صدای برخی لیوان ها با یکدیگر ارواح شیطانی ای که می توانند از راه دهان وارد بدن یک فرد شوند را دور می کند. به همین دلیل هم بود که باید هنگام خمیازه کشیدن، جلوی دهان خود را می گرفتند.
۶- رسم کلاه از سر برداشتن به نشانه ی سلام کردن هم از دوران قرون وسطی به یادگار مانده است. با این تفاوت که آن زمان شوالیه ها مجبور بودند برای نشان دادن اینکه نیت بدی ندارند، کلاهخود خود را از سر برمی داشتند.
۷- استفاده از ابزارهای غذاخوری از قرن دوازدهم آغاز شد. از قاشق برای خوردن دسر و دیگر انواع شیرینی جات استفاده می شد، اما چنگال را ابزار شیطان می دانستند.
۸- در فرانسه ی قرون وسطی، مردم دستان خود را با رومیزی پاک می کردند و سوپ را بدون قاشق، مستقیم از کاسه سر می کشیدند.
۹- در قرون وسطی بود که سنت شستشوی دست ها پیش از غذا خوردن رواج یافت. اما آن زمان مردم دست های خود را درست پیش از شروع به خوردن غذا می شستند، یعنی دست های خود را با آبی که خدمتکارها سر میز غذا می آورند، آب می کشیدند. آن ها همچنین آن انگشتان شان که هنگام فین کردن شان کثیف شده بود، را با لباس شان پاک می کردند.
عادت های اشرافیون قرون وسطی
۱۰- اعضای خاندان های سلطنتی ای که در دوران قرون وسطی حکومت می کردند، خودشان را از زمان تولد به لحاظ معنوی پاک می دانستند. بسیاری از آن ها معتقد بودند که اگر حمام کنند یا لباس های خود را بشویند، عطر هاله ی الهی خود را از دست می دهند. به همین دلیل، ایزابلای اول، ملکه ی پادشاهی کاستیا (یکی از پادشاهی های قرون وسطی در شبه جزیره ی ایبری که حالا بخشی از اسپانیا است) در طول زندگی خود تنها ۲ بار حمام کرد: اولین بار پس از تولد و بار دیگر پیش از ازدواج.
۱۱- یک قانون دیگر هم بود که ماریا لوییز، همسر چارلز دوم، پادشاه اسپانیا را تا پای مرگ برد، قانونی که لمس ملکه ی اسپانیا را ممنوع کرده بود. یک بار که او در حال اسب سواری بود، اسب روی پاهایش بلند شد. ملکه روی زمین افتاد اما پایش به رکاب اسب گیر کرده بود، به همین دلیل اسب همانطور که می دوید، ملکه را نیز روی زمین می کشید. او در نهایت توسط دو نفر از اشرافیون نجات داده شد و سرپیجی آن ها از قانون عدم لمس ملکه بخشیده شد.
۱۲- هنری هشتم، پادشاه انگلیس، رعایایش را مجبور می کرد هر شب مجبور می کرد تا تختش را ببوسند تا مطمئن شود آن را به زهر آغشته نکرده اند.
۱۳- مُد قرن هجدهم زنان را ملزم به آرایش موهای خود به مدل هایی می کرد که ارتفاع زیادی داشتند و انجام آن ها ساعت ها زمان می برد. به علاوه، موها معمولاً با انواع گل و میوه و حتی عروسک حیوانات تزئین می شدند. برای ثابت نگه داشتن موها از چربی خوک و آرد برنج استفاده می شد.
۱۴- موهای زن ها مملوء از شپش بود. به همین دلیل برای خلاصی از خارش ناشی از آن، همیشه میله های شیکی از جنس عاج به همراه داشتند که با استفاده از آن ها می توانستند بدون خراب کردن آرایش موهایشان، کف سر خود را بخارانند. برای مثال، ماری آنتوانت، ملکه ی فرانسه، به شپش هایش افتخار می کرد. آن زمان داشتن شپش را حتی نشانه ی مقدس بودن می دانستند، چون عقیده داشتند که وجود شپش نشان می دهد که فرد بیشتر به پاکی روحش توجه داشته تا بهداشت جسمش. تعجبی ندارد که آن زمان به شپش «مرواریدهای الهی» گفته می شد.
عصر ویکتوریایی در انگلیس
۱۵- در عصر ویکتوریایی، نمایش بدن خود ممنوع بود، به همین دلیل مردم به کمک یک ارابه ی مخصوص که در قرن هفدهم اختراع شد، در دریا شنا می کردند. فرد با لباس در ساحل کامل وارد این ارابه می شد، لباس هایش را در داخل آن عوض می کرد و سپس ارابه به درون آب برده و معکوس می شد تا فرد به دور از چشم دیگران بتواند در دریا شنا کند.
۱۶- زنان جوان مجرد اجازه نداشتند به تنهایی از خانه بیرون بروند. علاوه بر این، آن ها اجازه نداشتند اگر دوستی را برحسب تصادف در یک مکان عمومی دیدند، برای گپ زدن با او توقف کنند.
۱۷- اگر بانویی در خیابان جنتلمنی را می دیدید که او را می شناخت و می خواست با او صحبت کند، زن باید دست خود را به سمت او دراز می کرد. بعد از آن، مرد باید همه ی کارهای مهمش را رها می کرد و چند دقیقه ای زن را همراهی می کرد.
۱۸- زن ها تا پیش از ازدواج از فرزندآوری هیچ چیزی نمی دانستند. به همین دلیل، گاهی تازه عروس ها بعد از شب عروسی از دست همسران خود فرار می کردند.
۱۹- زن ها در دوران بارداری نباید در ملأعام ظاهر می شدند. آن زمان وقتی می خواستند بگویند زنی باردار است، می گفتند او «در وضعیت جالبی قرار دارد».
۲۰- پایه های وسایل همیشه باید پوشانده می شدند، حتی اگر پایه های پیانو بودند که دورش پارچه می پیچیدند. علاوه بر این، تعارف کردن پای پرندگان هنگام خوردن غذا را بسیار بی ادبانه می دانستند.
منبع: روزیاتو
