از موتور۱، فورد در دهه ۵۰ میلادی یک خودرو هسته‌ای به نام نوکلئون را طراحی کرد که برد آن ۸ هزار کیلومتر بود. با این حال، نوکلئون در حد یک مدل مفهومی با قی ماند و هرگز واقعیت کاربردی پیدا نکرد.
دهه ۵۰ میلادی تحت تاثیر دسترسی انسان به فضا بود. اگرچه شوروی سابق «اسپوتنیک» را به عنوان اولین فضاپیما به خارج از جو فرستاد، اما این آمریکا بود که اولین مدل مفهومی یک خودرو هسته‌ای را طراحی کرد. اگرچه مردم در دهه ۵۰ دیوانه هواپیما‌های جدید جت بودند، اما در این دوره انرژی هسته‌ای گام‌های بلندی برداشته بود.
چه اتفاقی می‌افتاد اگر نفوذ هسته‌ای همین تأثیر را در دنیای اتومبیل‌رانی می‌گذاشت؟ این همان چیزی است که فورد با مدل مفهومی عجیبی که با نام نوکلئون ارائه کرد، به دنبال آن بود. عکس‌های مفهومی و بیانیه مطبوعاتی اصلی فورد مربوط به سال ۱۹۵۸ اخیراً به صندوق در حال توسعه میراث فورد اضافه شده است.
این کار فورد صرفاً یک مطالعه بود تا مشخص شود وسایل نقلیه آینده که از انرژی هسته‌ای استفاده می‌کنند چگونه به نظر می‌رسند. یک چیز دایره‌ای شکل روی صندوق عقب نوکلئون دیده می‌شود که کپسول انرژی و حاوی یک هسته اتمی است.
فراتر از آن، طراحی براق با سپر‌های جمع شونده با هدف بازده آیرودینامیکی بهتر است. محفظه سرنشین دارای سیستم‌های الکترونیکی کنترل آب و هواست. طبق این بیانیه، فورد پیش از نیاز به شارژ مجدد نوکلئون، مسافتی معادل ۸ هزار کیلومتر را برنامه ریزی کرده بود.
البته همه این‌ها صرفاً حدس و گمان بود. این طرح هرگز فراتر از یک آزمایش در مقیاس ۳:۸ توسعه نیافت.
در این بیانیه مطبوعاتی آمده است که این طراحی آینده‌ای را در نظر گرفته است که در آن رآکتور‌های هسته‌ای به اندازه کافی کوچک هستند تا در یک خودرو قرار گیرند.
با این حال، چشم انداز فورد از آینده به طور کامل رویایی نبود. در این بیانیه مطبوعاتی به جایگاه‌های شارژ اشاره شده است که جای جایگاه‌های سوخت را گرفته‌اند که با توسعه خودرو‌های الکتریکی اکنون شاهد آن هستیم.
فورد همچنین توضیح داد که نوکلئون دارای ابزار‌های الکترونیکی در جلو و عقب است تا به سرنشینان خودرو‌های اطراف هشدار دهد. امروزه، چنین سیستم‌های کمکی راننده در وسایل نقلیه جدید رایج هستند و حتی به عنوان تجهیزات استاندارد برای برخی مدل‌ها عمل می‌کنند.
